به گزارش پارسینه به نقل از عصر ایران، در تاریخ اساطیر ایران با شخصیت هایی برمی خوریم که مشابه آن ها را می توان در ادیان و اساطیر ممالک دیگر نیز دید.

مشی و مشیانه دو تا از شخصیت های بسیار مهم در اساطیر ایران هستند که با شخصیت هایی از دیگر ادیان مشابهت ویژه ای دارند.

تا به امروز سوال های زیادی در باب پیدایش و چیستی انسان مطرح شده است. پاسخ ها به این سوالات، از تنوع زیادی برخوردار است که درعین حال که متنوع هستند در بسیاری از مواقع مشابهت های زیادی نیز به یکدیگر دارند.

اساطیر باستانی ایران در پاسخ به سوالِ پیدایش انسان، سه نام اصلی را مطرح می کنند؛ کیومرث، مشی و مشیانه. بنابر تاریخ اساطیر ایران، کیومرث که اولین انسان تاریخ است به دست اهریمن اسیر شد و اهریمن او را بلعید. پیش از اینکه اهریمن دست به این کار بزند، از کیومرث خواست تا پیش از بلعیده شدن، از او درخواستی داشته باشد. کیومرث در جواب اهریمن از او خواست تا وی را از پاهایش ببلعد تا مادام که اهریمن مشغول بلعیدن اوست، کیومرث از تماشای جهان لذت ببرد. اما اهریمن خلاف این کار را انجام داد و کیومرث را از سر بلعید.

در همین حین، نطفه ای از کیومرث بر زمین افتاد و از آن یک ریواس رویید. در ادامه از این گیاه دو تن زاده شدند که نام آن ها مشی و مشیانه بود. مشی و مشیانه در واقع اولین زوج انسانی روی زمین بنابر اساطیر ایران زمین هستند. در ابتدا، نر و ماده بودن مشی و مشیانه مشخص نبود، اما پس از پنجاه سال، در اثر آمیزش آن دو، نسلی از انسان پدید آمد. مشی و مشیانه فرزندان ابتدایی خود را بلعیدند و اهورامزدا که از این اتفاق سخت به خشم آمده بود، میل به فرزندخواری را از آن ها گرفت.

در ادامه مشی و مشیانه فرزندان دیگری را به دنیا آوردند که در رأس آن ها سیامک و تاز بودند. سیامک جد ایرانیان و تاز جد تازیان یا اعراب بود.