به نقل از فرادید، مطالعه ای جدید روی سنگ های عجیب سفیدشده نشان می دهد مریخ مشابه مناطق گرمسیری روی زمین، زمانی مناطقی مرطوب داشته که بارش های سنگین دریافت می کردند.

روی زمین، کائولینیت کمابیش همیشه در شرایط بسیار گرم و بخارآلود، مانند جنگل های بارانی گرمسیری شکل می گیرد. این ماده همواره در سنگ هایی ایجاد می شود که در گذر میلیون ها سال بارش منظم، تمام مواد معدنی دیگر از آن ها شسته شده باشند. اما مریخ امروزی سرد و خشک است.

آدریان براز، دانشمند خاک و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: بنابراین وقتی کائولینیت را در مکانی مانند مریخ می بینیم، جایی که بیابانی، سرد و بدون آب مایع در سطح است، یعنی زمانی آب بسیار بیشتری نسبت به امروز در آن وجود داشته است.

براز و تیمش ساختار کائولینیت مریخی را که توسط چندین ابزار مریخ نورد استقامت بررسی شده بود با نمونه های زمینی از آفریقای جنوبی و سن دیگو مقایسه کردند. سنگ ها شباهت شگفت آوری داشتند که نشان می دهد آن ها به روش های مشابه شکل گرفته اند.

به نظر می رسد تصاویر ماهواره ای سطح مریخ، رسوب های بزرگ تری از کائولینیت را در نقاط دیگری از سیاره نشان دهند. با این حال، استقامت و سایر کاوشگرها هنوز این مناطق را بررسی نکرده اند.

سه تصویر ماهواره ای از احتمال حضور مواد معدنی خاک رس کائولین در منطقه دهانه جِزرو. (A C) نمودار، طیف بازتاب سنگ های مریخی را با کائولینیت روی زمین مقایسه می کند (D)

بریونی هورگان، دانشمند سیاره ای و نویسنده همکار مطالعه می گوید: تا زمانی که بتوانیم با کاوشگر به این رسوبات بزرگ برسیم، این سنگ های کوچک تنها شواهد میدانی ما هستند.

وجود کائولینیت روی مریخ، این فرضیه را تقویت می کند که سیاره سرخ در گذشته یک واحه ی مرطوب بوده، اگرچه زمان و چگونگی خشک شدن آن هنوز مورد بحث است.

برپایه ی فرضیه های اصلی، این سیاره بین 3 تا 4 میلیارد سال پیش آب خود را از دست داده، زمانی که میدان مغناطیسی آن به قدری ضعیف شده که بادهای خورشیدی جو آن را از بین بردند. اما این فرآیند احتمالاً پیچیده و چندوجهی بوده است. مطالعه این خاک های باستانی می تواند بینش بیشتری در مورد چگونگی و زمان از دست رفتن آب مریخ به دانشمندان بدهد.

این مطالعه همچنین می تواند سرنخ هایی درباره قابلیت سکونت مریخ ارائه دهد، زیرا تمام حیات وابسته به آب است.