به نقل از huffpost، هر صبح همان داستان تکرار می شود؛ مورمور شدن در انگشتان تان و شانه هایی که همیشه خشک و سفت هستند. دست هایتان را می کشید و شانه ها را می چرخانید تا دوباره حس برگردد. بلند می شوید و آن را نادیده می گیرید. با خودتان می گویید: احتمالاً فقط بد خوابیدم. اما شاید مشکل واقعی همان نحوه خوابیدن باشد.

بسیاری حتی متوجه نمی شوند. با دست های رها به خواب می روند، اما ساعت 3 صبح دست ها را خم کرده و نزدیک سینه جمع می کنند. این حالت در شبکه های اجتماعی وضعیت تی رکس نام گرفته است. پزشکان هرچند این اصطلاح را به کار نمی برند، هشدار می دهند که تکرار شب به شب آن می تواند مورمور موقت را به آسیب عصبی دائمی تبدیل کند.

دکتر راج داسگوپتا، متخصص خواب، توضیح می دهد: وقتی با دست های خم و جمع شده می خوابید، ممکن است به عصب های آرنج یا مچ فشار بیاورید. این کار جریان خون را کند می کند و باعث بی حسی یا مورمور می شود. اگر زیاد تکرار شود، شانه ها را هم تحت فشار قرار داده و خشک یا دردناک می کند.

دکتر متیو بنت، جراح ارتوپد، اضافه می کند که برخی افراد دچار تحریک عصبی مشابه در مچ می شوند، شبیه سندرم تونل کارپ. خم بودن آرنج در طول شب فشار زیادی بر مسیرهای باریک عبور عصب ایجاد می کند. این مشکل شایع تر از آن چیزی است که فکر می کنید و به مرور بدتر می شود.

کیِران شریدان، فیزیوتراپیست، می گوید بیماران اغلب از دست مرده یا نیاز به تکان دادن دست ها صبح ها شکایت دارند. او می گوید: این پیام بدن است که سیستم عصبی تان خوشحال نیست.

داسگوپتا تأکید می کند: اگر هر شب دست ها یا بازوهایتان بی حس می شوند، مدتی بعد از بیداری همچنان بی حس می مانند یا در طول روز ضعیف می شوند، وقت مراجعه به پزشک است. علائم هشدار شامل درد تیرکشنده در بازو، مشکل در گرفتن اشیاء یا حتی افتادن مکرر گوشی از دست است. این ها نشانه آسیب جدی تر هستند.

بنت می گوید: بیشتر موارد با درمان زودهنگام و ساده قابل کنترل اند. اما اگر درمان را نادیده بگیرید، مشکل جدی می شود. داسگوپتا اضافه می کند: اغلب موقتی است و با تغییر وضعیت خواب از بین می رود، اما اگر فشار طولانی مدت ادامه یابد، می تواند آسیب عصبی دائمی ایجاد کند.

چرا بدن شب ها در این وضعیت قفل می شود؟

جمع شدن حس راحتی دارد، مثل کشیدن پتو وقتی سردتان است. اما معمولاً دلیل عمیق تری وجود دارد. بدن حتی بدون تهدید واقعی، وارد حالت محافظت از خود می شود. وقتی سیستم عصبی به دلیل درد مزمن، استرس، خواب ضعیف یا تروما در حالت آماده باش است، ناخودآگاه وضعیت هایی را انتخاب می کنیم که احساس امنیت بیشتری بدهند.

جودیت بارِدو، روان شناس بالینی، از بیماری گفت که با بی خوابی مزمن و خستگی شدید به درمان آمد. او هر شب در وضعیت تی رکس بیدار می شد؛ دست ها روی سینه، شانه ها خمیده. بیمار با تنش عضلانی، فک قفل شده و احساس سنگینی عاطفی از خواب برمی خاست. مشخص شد اضطراب شدیدش در خواب بروز می کند.

هدف نخست درمان، آرام کردن سیستم عصبی شبانه بود: اسکن ذهنی بدن قبل خواب، نوشتن برای تخلیه استرس، تغییر محیط خواب با بالش های بیشتر و نور ملایم. تغییر وضعیت خواب نخستین نشانه بود که بدنش دوباره احساس امنیت می کند. البته همه کسانی که در وضعیت تی رکس می خوابند، اضطراب مزمن ندارند؛ استرس روزمره، تروما یا تنش هم می تواند همین واکنش را ایجاد کند.

اراده در خواب کار نمی کند. نمی توانید نیمه شب به خودتان بگویید جمع نشو . پس باید با موانع و حمایت ها جلوی خم شدن را گرفت.

- بنت پیشنهاد می کند: یک حوله کوچک دور آرنج بپیچید و با باند کشی شل ببندید. این مانع نرم خم شدن زیاد را ناخوشایند می کند.

- اگر مچ درد دارید، آتل مچ در شب کمک می کند.

- برای کسانی که به پهلو می خوابند:

- یک بالش کوچک یا حوله تا شده بین دست و سینه بگذارید.

- یک بالش بدن را بغل کنید تا دست ها در حالت طبیعی بمانند.

- برای کسانی که به پشت می خوابند: دست ها را کنار بدن یا روی بالش نزدیک لگن بگذارید. دست ها باید صاف یا کمی خم باشند، نه زیر بدن یا بالش.

شریدان توضیح می دهد: باز نگه داشتن دست ها گردش خون بهتر، فشار کمتر بر عصب ها و بازیابی سریع تر عضلات را فراهم می کند.

از آنجا که این وضعیت اغلب بازتاب سیستم عصبی در حالت آماده باش است، بنت توصیه می کند قبل خواب تکنیک های آرام سازی مثل تنفس یا کشش ملایم انجام دهید. هدف اصلاح سختگیرانه نیست، بلکه فراهم کردن گزینه های حمایتی برای استراحت و بازیابی است.

اگر با دست های بی حس، شانه های خشک یا مورمور بازو بیدار می شوید، نیازی به تغییر کامل سبک خواب ندارید؛ فقط چند اصلاح کوچک کافی است. امشب می توانید شروع کنید. تی رکس نمی توانست وضعیتش را عوض کند ــ اما شما می توانید.