هماهنگی با روح فیلم

به گزارش پارسینه ، استایل انتخابی آناهیتا درگاهی، فراتر از یک پوشش ساده برای مراسم بود؛ این یک بیانیه ی بصری و هماهنگی مستقیم با فضای داستانی و تاریخی فیلم طهران 57 محسوب می شد. این نوع از هماهنگی هوشمندانه میان لباس بازیگر و موضوع فیلم در مراسم اکران، یک تکنیک حرفه ای در صنعت مد و سینما برای تقویت پیام اثر است.

آناتومی یک استایل دهه ی پنجاهی: کُت ساختارمند و سیلوئت قدرتمند

کانون اصلی استایل درگاهی، کُتی بود که با الهام مستقیم از سیلوئت های شاخص و محبوب دهه ی 50 شمسی طراحی شده بود. این دوره، دوران قدرت گرفتن فرم های محکم و معماری گونه در طراحی لباس، به ویژه در کت های زنانه بود.

سرشانه های بولد و ساختاریافته: طراحی کت با تاکید بر سرشانه های بولد و خطوط واضح، حس قدرت و اقتدار زنانه را منتقل می کرد.

فرم ایستاده و معماری گونه: کت های این دوره اغلب ایستاده، قدرتمند و با ساختاری شبیه به یک بنای معماری دیده می شدند، ویژگی که به وضوح در کت درگاهی رعایت شده بود.

جزییات کلاسیک: انتخاب پارچه و تکمیل کننده ها

توجه به جزییات پارچه و اکسسوری ها، این استایل را به یک بازآفرینی دقیق تبدیل کرده است. هر انتخاب، ارجاعی به مد کلاسیک دهه ی 50 دارد.

پارچه ی جناقی (Herringbone): انتخاب پارچه ی جناقی ریز یک ارجاع مستقیم و قوی به متریال های رایج و مورد استفاده در آن دوران بود. این جنس کلاسیک، به کل استایل حالی وهوای رسمی و درعین حال نوستالژیک بخشیده است.

ترکیب هوشمندانه: کت با یک دامن شلواری ترکیب شد تا مدرنیته ای ظریف به استایل اضافه شود، در عین حال که خطوط کلی حفظ شود.

تاکید بر کمر: استفاده از یک کمربند باریک، تاکید ویژه ای بر خط کمر بازیگر داشت و تناسب اندام را پررنگ تر کرد، عنصری کلیدی در مد دهه ی 50 برای ایجاد فرم ساعت شنی.

نقطه کانونی درخشان: کیفی با رنگ جسورانه

برای جلوگیری از یکنواختی و بخشیدن جلوه ای مدرن، از یک اکسسوری با رنگ جسورانه استفاده شد که نشان دهنده تبحر استایلیست در ایجاد تعادل بصری بود.

کیف درخشان: انتخاب یک کیف با رنگ درخشان و برجسته (احتمالاً قرمز، زرشکی یا رنگی مشابه) به این استایل کلاسیک، یک نقطه ی کانونی قوی و امروزی اضافه کرد. این کنتراست رنگی، توجه مخاطب را به این بخش از استایل جلب کرده و به کل ترکیب، پویایی بخشید.