به گزارش پارسینه ، جیمز کامرون طی گفت وگویی درباره نسخه جدید آواتار با عنوان آواتار: آتش و خاکستر توضیح می دهد که هدف اصلی او همیشه ساختن جهانی رویاگونه اما واقعی بوده است؛ جهانی که با گذر زمان قدیمی به نظر نرسد.

او می گوید تکنولوژی فقط بخشی از کار است و آنچه فیلم را ماندگار می کند، ترکیب عملکرد بازیگران، طراحی، موسیقی و تصاویر سه بعدی است. کامرون تاکید می کند که دلیل جذابیت و سرعت گذر سه ساعت فیلم، اهمیت دادن به شخصیت ها و تجربه انسانی آنهاست، حتی اگر این شخصیت ها موجوداتی آبی و سه متری باشند.

او درباره صحنه های حذف شده از فیلم نیز می گوید حدود 25 تا 30 دقیقه از بخش های با کیفیت کنار گذاشته شده، نه به دلیل ضعف، بلکه برای حفظ ریتم و تمرکز روایت. احتمال ساخت نسخه طولانی تر وجود دارد، اما تدوین برای او فرآیندی شبیه حجاری است: برداشتن بخش های اضافی تا فرم نهایی شکل بگیرد.

جیمز کامرون همچنین درباره موضوع هوش مصنوعی تاکید کرد که این فناوری دیگر قابل توقف نیست، اما باید به درستی و با اخلاق از آن استفاده شود.

فیلمساز مشهور آمریکایی به صراحت گفت که نمی خواهد بازیگران با هوش مصنوعی جایگزین شوند، زیرا بازیگری بر تجربه منحصر به فرد انسانی تکیه دارد و نمی توان آن را به شکل سبک یا با یک فرمان تولید کرد.

هوش مصنوعی به گفته او ابزار خوبی برای پیش تصویرسازی و ایده پردازی است، اما فیلمسازان جوان باید یک سال بازیگری بخوانند تا سرچشمه اصلی روایت و شخصیت پردازی را بشناسند.

کامرون می گوید آنچه فیلم را زنده نگه می دارد اعتماد به بازیگران است... او پیش از فکر کردن به نور و قاب، 18 ماه فقط با بازیگران کار کرده است.