به گزارش پارسینه سپیده که معمولاً به نام ایران، ای سرای امید هم شناخته می شود، عنوان یکی از تصنیف های ساختهٔ استاد محمدرضا لطفی است.

سبک آهنگسازی آن کاملاً برگرفته از خوی تند نوازی و مضراب کشی بر روی سیم های استاد محمدرضا لطفی است. نخست، درّاب هایی تند بر روی نت دو سیم زرد و سپس خیزش ها و ملودی های گسترشی سریع و دلنشین.

آهنگ سپیده در دستگاه ماهور ساخته شده است. شاعر این تصنیف هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) و اولین خوانندهٔ آن استاد محمدرضا شجریان است.

این تصنیف، در همان روزهای نخست انقلاب ساخته شده و بنابر گفتهٔ مسئولان وقت، لطفی آن را در شب پیروزی انقلاب ایران به رادیو برد و آن را پخش کرد، در صورتی که آنها پیش از آن این تصنیف را ابتهاج به صداوسیمای وقت برده و پیشنهاد همکاری نیز مطرح شده بود ولی با تکبر مسئولان آنها از آنجا رانده شدند و چندی بعد در زمان ورود سیدروح الله خمینی به ایران این تصنیف را دوباره طلب می کنند و لطفی آن را به دستشان می رساند. این تصنیف در آلبوم چاووش 6 پخش شد و آن آلبوم امروزه با نام سپیده در دسترس می باشد.