به نقل از فرادید، باستان شناسان پس از تجزیه و تحلیل DNA یافت شده بر روی این آدامس که هنوز جای دندان بر روی آن باقی مانده، ویژگی های دقیقی درباره شخصی که هزاران سال قبل آن را جویده است به دست آوردند.

هیوز به ویژه به این نکته علاقه مند شد که دختر نوجوان جونده آدامس، چشمان قهوه ای و موهای قهوه ای داشته است، چرا که این یافته پیش فرضی را که می گوید مردم شمال اروپا موهای روشن و چشمان آبی داشته اند به چالش می کشد.

صمغ درخت توس یکی از قدیمی ترین مواد مصنوعی شناخته شده در جهان است که برخی از اولین یافته های آن به حدود 200,000 سال پیش و به نئاندرتال های اروپایی نسبت داده می شود.

نئاندرتال ها و انسان های اولیه از این ماده چسبنده برای چسباندن تیغه های سنگی به دسته ها و تعمیر ظرف های شکسته استفاده می کردند. همچنین آن ها آن را مانند آدامس می جویدند تا هنگام کار نرم باقی بماند. به علاوه ممکن است برای تسکین دندان درد نیز از آن استفاده کرده باشند.

در برخی موارد، صمغ درخت توس DNA باستانی را برای هزاران سال حفظ کرده است و به دانشمندان اطلاعاتی نادر از گذشته ارائه می دهد. برای مثال، در سال 2019، محققان DNA را از صمغ درخت توس 5,700 ساله پیدا شده در دانمارک بازیابی کردند. از این ماده ژنتیکی، آن ها توانستند ژنوم زن جونده آن را بازسازی کنند، میکروب های داخل دهان او را شناسایی کنند و برخی از غذاهایی را که اخیراً خورده بود، مانند فندق و اردک، شناسایی کنند.

به طور مشابه، در سال 2024، دانشمندان سه تکه صمغ درخت توس پیدا شده در سوئد را تجزیه و تحلیل کردند. تجزیه وتحلیل آن ها نشان داد که این تکه ها توسط سه کودک و نوجوان بین 9,540 تا 9,890 سال پیش جویده شده بود. این نمونه ها DNA از حیوانات مختلف، همچنین ردپای میوه ها و آجیل ها داشتند؛ دانشمندان همچنین میکروب هایی پیدا کردند که نشان می داد یکی از جوندگان دچار عفونت لثه بوده است.