به گزارش پارسینه ؛ با اینکه سازوکارهای علمی زیادی می تواند تغییر خواب همراه با افزایش سن را توضیح دهد اما پژوهش های بسیار کمی به این موضوع پرداخته اند.

به گفته جولیو برناردی ، متخصص خواب در ایتالیا، خواب به سیستم های عصبی مربوط به تخیل، حافظه و احساسات وابسته است که در طول عمر رشد می کنند و دگرگون می شوند، اما مطالعات منسجمِ اندکی درباره تغییر خواب ها در دوره های مختلف زندگی انجام شده است.

یافته های موجود نشان می دهد افراد در سنین مختلف خواب های متفاوتی گزارش می کنند مثلا خواب های جوان ترها، زنده تر و احساسی تر است در حالی که افراد مسن تر معمولا موقعیت های پیچیده تر و کم احساس تر را به یاد می آورند.

یکی از توضیح های رایج نظریه تداوم است که می گوید خواب ها بازتابی از تجربه های زندگی در بیداری هستند، تعطیلات می تواند با خواب ساحل و اضطراب کاری با خواب های مربوط به دفتر کار همراه باشد.

با این حال، این شباهت ها دلیل کاملی برای تغییر خواب ها با افزایش سن نیست. عوامل مختلفی مانند کیفیت خواب، حافظه و بلوغ شناختی ـ عاطفی تعیین می کنند خواب ها چقدر واضح اند و تا چه حد هنگام بیداری به خاطر آورده می شوند.

پژوهش های پایه ای درباره خواب کودکان را دیوید فوکس در فاصله دهه 1970 تا 1990 انجام داد. به گفته او، خواب های کودکان ساده اند و معمولا حیوانات، اشیای بی حرکت و تعامل های ساده را شامل می شوند. البته مطالعه خواب های کودکان دشوار است چون توانایی آن ها در درک خواب و بازگو کردنش محدود است.

به گزارش ایندیپندنت، در نوجوانی، خواب ها بیشتر و واضح تر می شوند و بازتابی از تغییرات متعدد این دوره اند. نوجوانان کم سن تر خواب هایی مثل افتادن، تعقیب شدن یا هیولاها را می بینند اما خواب های نوجوانان بزرگ تر بیشتر به استرس های مدرسه و روابط جدید مرتبط است.

در بزرگسالی، خواب ها معمولا عادی تر می شوند. یکی از پژوهش ها نشان داد بزرگسالان، بیشتر خواب می بینند که دیر می رسند یا برای انجام کاری بارها تلاش می کنند. خواب های عجیب و کابوس ها هنوز رخ می دهند اما خشونت خواب های نوجوانی کمتر می شود و پیچیدگی خواب ها بیشتر با زندگی واقعی هماهنگ است.

در سالمندی، افراد معمولا خواب های کمتری گزارش می کنند و بیشتر خواب های سفید می بینند، یعنی می دانند خواب دیده اند اما آن را به خاطر نمی آورند. بخشی از این تغییر به کیفیت پایین تر خواب مربوط می شود اما بخش مهمی به کاهش توانایی در یادآوری دقیق خواب ها مرتبط است.

در سال های پایانی زندگی و دوره احتضار، افراد اغلب درباره دیدار با عزیزان ازدست رفته یا آماده شدن برای سفر خواب می بینند و پژوهش ها نشان داده است این خواب ها اغلب آرام بخش اند و با روند مرور خاطرات در پایان عمر همسو هستند.