به گزارش مرکز آمار، دهک اول با 3.97 درصد بیشترین و دهک دهم با 3.18 درصد کمترین تورم ماهانه آبان را داشته اند؛ این در حالی است که تورم ماهانه کل در آبان 3.41 درصد بوده است. به عبارت دیگر، تورم ده درصد از کم هزینه ترین خانوارهای کشور بالاتر از تورم میانگین کل کشور بوده در حالی که این نرخ برای ده درصد از پرهزینه ترین خانوارها کمتر از میانگین تورم در کل کشور بوده است. همچنین بررسی سایر دهک ها نشان می دهد که به طور کلی تورم ماهانه دهک های اول تا هشتم از تورم ماهانه کل آبان بیشتر بوده است. این مسئله نشان می دهد که افزایش قیمت ها بر سبد مصرفی خانوار دهک های پایین تر یا متوسط بیشتر منعکس شده و فشار بیشتری بر آن طبقات وارد کرده است. مسئله ای که در ماه های اخیر به علت پیشی گرفتن تورم خوراکی ها بر غیرخوراکی ها به وجود آمده است. سهم بخش خوراکی از تورم دهک اول، 2.49 واحد درصد است؛ در واقع اگر بخش خوراکی ها با افزایش قیمت مواجه نمی شد تورم ماهانه دهک اول از 3.97 درصد به 1.48 درصد می رسید.

سبزیجات که جایگاه مهمی در سبد مصرفی خانوارهای کم بضاعت دارد، تورم ماهانه 7.8 درصدی را به خود دیده است. همین مسئله باعث سهم 0.93 واحد درصدی سبزیجات از تورم ماهانه دهک اول شده است. همین واقعه نمونه ای از اثر مضاعف تورم کالاهای خوراکی بر طبقات پایین تر جامعه را نشان می دهد. علاوه بر سبزیجات، میوه و خشکبار با 6.7 درصد و لبنیات و تخم مرغ نیز با 6 درصد، تورم ماهانه قابل توجهی را به خود دیده اند که هر کدام اثر متفاوتی بر تورم دهک ها گذاشته اند.

نکته قابل توجه این است که معیشت خانوارهای کم بضاعت همیشه جزوی از شعارها و سیاست های مسئولین بوده است. به همین علت علاوه بر قیمت گذاری دستوری، ارز ترجیحی قابل توجهی نیز برای کنترل تورم بخش خوراکی صرف شده است. اما با وجود همه این سیاست های حمایتی برای کنترل قیمت، بخش خوراکی به موتور اصلی تورم ماه های اخیر تبدیل شده است. تنها یک سوال باقی می ماند که با وجود صرف ارز ترجیحی و سیاست های کنترل قیمت در بخش خوراکی ها، چرا این بخش با تورم بیشتری مواجه شده است؟ آیا دولت و بانک مرکزی سال ها بر یک سیاست اشتباه پافشاری کرده اند؟