نیکولا پیترانجلی، اسطوره بی بدیل تنیس ایتالیا و قهرمان دو دوره رولان گاروس در 92 سالگی چشم از جهان فروبست؛ قهرمانی که سهمی بزرگ و ماندگار در اعتلای ورزش ایتالیا و گسترش اعتبار بین المللی آن داشت.

این تنیسور افسانه ای در دوران حرفه ای خود 52 عنوان انفرادی به دست آورد که دو قهرمانی پیاپی رولان گاروس در سال های 1959 و 1960 برجسته ترین آنهاست. پیترانجلی نخستین ایتالیایی بود که موفق شد در یک تورنمنت گرنداسلم به مقام قهرمانی برسد و در سال 1976 نیز به عنوان کاپیتان تیم ملی ایتالیا این تیم را به فتح جام دیویس رساند.

آغاز راه؛ از اردوگاه جنگ تا زمین های تنیس

پس از اشغال تونس به دست متفقین در جریان جنگ جهانی دوم، خانواده پیترانجلی بازداشت شدند. نیکولای نوجوان در همین دوران در اردوگاه اسرا با تنیس آشنا شد و استعداد شگفت انگیزش در این ورزش توجه ها را جلب کرد. پس از پایان جنگ، خانواده او در رم ساکن شدند. نکته جالب اینجاست که پیترانجلی تا 19 سالگی بیش از هر چیز به فوتبال علاقه داشت و حتی برای تیم جوانان لاتزیو بازی می کرد اما سرانجام تنیس را برگزید، زیرا باور داشت این رشته فرصت سفرهای بین المللی بیشتری برایش فراهم خواهد کرد. او خیلی زود پیشرفت کرد و در 20 سالگی به عنوان بهترین تنیسور ایتالیا شناخته شد.

اوج دوران ورزشی

پیترانجلی دو بار متوالی جام قهرمانی انفرادی رولان گاروس را بالای سر برد. او در سال های 1961 و 1964 نیز به فینال این رقابت ها راه یافت اما هر دو بار مغلوب مانوئل سانتانای اسپانیایی شد. او در بخش دوبل و دوبل مختلط نیز در سال های 1958 و 1959 به قهرمانی رسید.

در تاریخ تنیس ایتالیا تنها دو نفر توانسته اند در رولان گاروس انفرادی مردان به قهرمانی برسند: نیکولا پیترانجلی و آدریانو پاناتا. پس از آنها نیز جورجو داستفانی و یانیک سینر توانستند تا فینال پیش بروند.

با وجود این موفقیت ها، پیترانجلی هرگز در دیگر گرنداسلم ها به فینال نرسید. بهترین عملکرد او در ویمبلدون سال 1960 رقم خورد، جایی که در نیمه نهایی از رقابت کنار رفت. او بعدها اعتراف کرد که بزرگ ترین حسرت ورزشی اش عدم قهرمانی در زمین چمن ویمبلدون بوده است.

در مجموع، پیترانجلی 44 عنوان انفرادی و هشت عنوان دوبل کسب کرد و تا رتبه سوم جهان نیز پیش رفت. او از سال 1954 تا 1972 در ترکیب تیم ملی ایتالیا در جام دیویس حضور داشت و رکورددار تعداد پیروزی در هر دو بخش انفرادی و دوبل باقی ماند. همچنین او تنها ایتالیایی عضو تالار مشاهیر بین المللی تنیس است.

پدیده ای ورزشی و فرهنگی

پیترانجلی فراتر از یک قهرمان ورزشی بود؛ او در دهه 1960 به یکی از پدیده های فرهنگی ایتالیا تبدیل شد. بازی پرصلابت، بک هند قدرتمند و سبک روان حرکت او در زمین هنوز هم در رسانه های ورزشی این کشور ستایش می شود. چهره جذاب و کاریزماتیکش نیز او را به یکی از شخصیت های محبوب جامعه هنری و اشرافی آن دوران تبدیل کرد؛ شخصیتی که با ستارگانی چون مارچلو ماسترویانی، بریژیت باردو و کلودیا کاردیناله رفت وآمد داشت.

حضور فعال تا واپسین روزها

حتی در سال های پایانی عمر، نیکولا همچنان چهره ای آشنا در مسابقات بزرگی چون مسترز رُم، رولان گاروس و جام دیویس باقی ماند. او با صراحت همیشگی اش درباره نسل جدید تنیسورهای جهان اظهار نظر می کرد؛ صراحتی که گاه انتقادهایی مبنی بر حسادت به نسل جدید را متوجه او می کرد اما هیچ گاه از بیان دیدگاه هایش دست نکشید.

پس از قهرمانی ایتالیا در جام دیویس 2024، او با شور زیاد از یانیک سینر قهرمان آن دوران و نفر اول تنیس جهانصحبت کرد و او را شایسته شکستن تقریباً تمام رکوردهای خود دانست، جز رکورد 164 بازی ملی. با این حال باور داشت که سینر حتی اکنون نیز بهترین تنیسور تاریخ کشورش است.

وداع با اسطوره

با درگذشت پیترانجلی، جامعه تنیس ایتالیا و جهان یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ این ورزش را از دست داد.

سرویس رسانه ای رولان گاروس در پیامی اعلام کرد: او چهره ای نمادین برای تنیس ایتالیا بود و میراثی ماندگار از خود بر جای گذاشت. دنیای تنیس جای خالی او را عمیقاً احساس خواهد کرد.

فدراسیون تنیس ایتالیا نیز در بیانیه ای نوشت: ایتالیا در سوگ اسطوره خود است. نیکولا پیترانجلی، تنها ایتالیایی عضو تالار مشاهیر بین المللی تنیس، در 92 سالگی درگذشت.

پیترانجلی پیش از این درخواست کرده بود که مراسم خاکسپاری اش در ورزشگاه باشکوه فورو ایتالیکو در رم برگزار شود؛ مکانی که به گفته خودش سه هزار صندلی، پارکینگ مناسب و مسیر سرپوشیده برای روزهای بارانی دارد. به نظر می رسد خواسته او مورد توجه قرار گیرد و مراسم وداع با این اسطوره طی چند روز آینده برگزار شود.

منبع: تسنیم