به نقل از ایسنا، استاپارد که چهار بار برای نمایشنامه های روزنکرانتس و گیلدنسترن مرده اند ، مسافرت ها ، چیز واقعی و ساحل آرمان شهر جایزه تونی کسب کرده بود، چشم از جهان فرو بست.

استاپارد که در کودکی همزمان با سلطه نازی ها از چکسلواکی گریخته و نهایتاً در انگلستان ساکن شده بود، استاد مسلم زبان و به ویژه بازی های زبانی شناخته می شد. او با نوشتن برای تئاتر، سینما و رادیو، به موضوعاتی چون خیانت، سیاست و هویت پرداخت؛ هویتی که عمیقاً از تجربه شخصی اش در زیستن میان دو فرهنگ تأثیر گرفته بود.

استاپارد با نمایشنامه روزنکرانتس و گیلدنسترن مرده اند در سال 1966 وارد صحنه تئاتر بریتانیا شد؛ اثری درباره دو شخصیت فرعی نمایشنامه هملت شکسپیر.

دنیس کندی، منتقد تئاتر، گفته بود: گاهی نمایش های استاپارد به عنوان نمایش هایی هوشمندانه اما فاقد عمق، تعهد اجتماعی یا وزن عاطفی رد شده اند.

اما در نمایش های متأخرتر، از جمله چیز واقعی (1982) و آرکادیا (1993)، استاپارد بیش از پیش وارد قلمرو عاطفه شد؛ عاطفه ای که در کنار بازی های زبانی باشکوه او، ساختاری تازه به آثارش بخشید.

نمایشنامه روزنکرانتس و گیلدنسترن مرده اند نخستین بار در جشنواره ادینبرو در 1966 نقدهای متفاوتی دریافت کرد، اما سپس توسط کمپانی تئاتر ملی در اولد ویک و بعد در برادوی اجرا شد؛ جایی که استاپارد در 1968 نخستین جایزه تونی خود را گرفت. او فیلمنامه اقتباس سینمایی این اثر را نیز نوشت؛ فیلمی که در سال 1990 شیر طلایی جشنواره ونیز را برد.

در دهه 1970، استاپارد با آثاری چون جهنده ها (1972) و مسافرت ها (1974)، موفقیت چشمگیری به دست آورد. مسافرت ها در 1976 جایزه تونی گرفت.

در همین دهه، او در نمایش هایی چون هر پسر خوب سزاوار لطف است (1977) و شب و روز (1978)، به نقد سیاست و زبان پرداخت. اما چیز واقعی (1982)، نمایشی درباره خیانت زناشویی در سال 1984 یک جایزه تونی دیگر برایش به ارمغان آورد و اجرای بازتولید آن در 2000 نیز جایزه تونی دیگری کسب کرد.

در دهه 1990، نمایش های آرکادیا و اختراع عشق (1997) از او تحسین شدند. سه گانه ساحل آرمان شهر (2002)، درباره زندگی روشنفکران روسیه پیش از انقلاب بین سال های 1833 تا 1866، با کارگردانی ترور نان در تئاتر الیویه لندن روی صحنه رفت. این اثر که 9 ساعت اجرا داشت، در 2006 به برادوی رفت و در 2007 جایزه تونی گرفت.

استاپارد سپس راک ان رول (2006) را نوشت؛ اثری درباره مقاومت فرهنگی در چکسلواکی میان بهار پراگ 1968 و انقلاب مخملی 1989 که سیاست و موسیقی را در هم می آمیزد.

پس از 9 سال سکوت، او در 2015 با نمایش فلسفی مسئله دشوار بازگشت.

در عرصه سینما نیز استاپارد فیلمنامه برزیل (1985) را نوشت و رمان جی.جی. بالارد را برای فیلم امپراتوری خورشید (1987) به قلم درآورد. او همراه مارک نورمن، فیلمنامه شکسپیر عاشق را نوشت. از دیگر اقتباس های او می توان به خانه روسی جان لوکاره، بیلی باث گیت ، انگما و آنا کارنینا (2012) اشاره کرد.

استاپارد برای شبکه اچ بی او نیز رمان پایان رژه را به یک مینی سریال موفق با بازی بندیکت کامبربچ تبدیل کرد. پس از آن، اقتباس تب گل لاله را نوشت.

استاپارد در هالیوود به عنوان فیلمنامه نویس ناشناس نیز فعالیت داشت و بدون ذکر نام در آثاری چون ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی ، جنگ ستارگان: قسمت سوم ، اسلیپی هالو و کی-19: ویدومیکر همکاری کرد.

در سال 2013، انجمن نویسندگان آمریکا جایزه لورل را برای یک عمر دستاورد در فیلمنامه نویسی سینمایی به او اعطا کرد.