به گزارش پارسینه به نقل از دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، مصرف کنندگان موادغذایی، روزبه روز بیش تر نگران اثرات آفت کش ها، کودها و هورمون های محرک رشد موجود در موادغذایی می شوند.

غذای ارگانیک با روش های متفاوتی از محصولات غذایی تولید شده به شیوه های معمولی، کشت و تولید می شود و به نظر می رسد که افزودنی ها و آلاینده های کمتری دارند.

ویژگی های اصلی که کشاورزی ارگانیک را از کشاورزی سنتی متمایز می کنند شامل کنترل علف های هرز، بیماری ها و آفات از طریق تناوب کشت و کوددهی ارگانیک حداقلی بر پایه مداخلات بیولوژیکی و شیمیایی است.

تفاوت های تغذیه ای میان محصولات غذایی ارگانیک و سنتی و همچنین سلامتی بیشتر محصولات ارگانیک، قوی ترین انگیزه مصرف کنندگان برای خرید محصولات ارگانیک است.

نتایج برخی مطالعات نشان می دهند که میزان نیترات محصولات ارگانیک نسبت به سایر محصولات غذایی کمتر است. با توجه به اینکه نیترات ها با افزایش خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش و متهموگلوبینمی در کودکان مرتبط هستند، چرایی جذابیت مصرف نیترات کمتر برای مصرف کنندگان مشخص است.

ویتامین C، مسئول محافظت از سلول ها و حفظ سلامتی آنها است و همچنین به بهبود زخم ها، حفظ سلامت پوست و مو، حفظ سلامت استخوان ها، غضروف و رگ های خونی کمک می کند. سطوح بالاتر ویتامین C در میوه های ارگانیک و سبزیجات برگ دار مانند اسفناج و کاهو گزارش شده است.

سطوح بالاتری از کاروتنوییدها در فلفل های شیرین ارگانیک، آلو زرد، گوجه فرنگی و هویج گزارش شده اما با این حال، مطالعات در این زمینه نتایج متفاوتی ارائه کرده اند، که احتمالاً به تفاوت های نوع خاک و کودها و آفت کش های مورد بررسی بازمی گردد که تصور می شود بر سطح کاروتنوییدها تأثیر می گذارند.

کاروتنوییدها به عنوان نوعی آنتی اکسیدان عمل می کنند که می تواند از بیماری جلوگیری کرده و به سیستم ایمنی کمک کند. برخی از کاروتنوییدها نیز می توانند به ویتامین A تبدیل شوند که برای رشد، عملکرد سیستم ایمنی و سلامت کلی چشم ضروری است.

سطح ترکیبات فنولی در غذای ارگانیک بالاتر است. ترکیبات فنولی دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد جهش زا، ضد التهاب و ضد سرطان هستند. مصرف پلی فنول ها از طریق میوه ها و سبزیجات با کاهش شیوع بیماری های قلبی عروقی مرتبط است و استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد.

اثرات محافظتی پلی فنول ها در برابر برخی از سرطان ها مانند سرطان دهان، روده بزرگ، دوازدهه، کبد، ریه، پستان و پوست شناسایی شده اند.

باقیمانده های آفت کش ها، آلاینده هایی هستند که اثرات ژن توکسیک، سرطان زا، آسیب رسان به سیستم عصبی، اختلال در سیستم غدد درون ریز و آلرژیک دارند.

به طور معمول، سطح باقیمانده آفت کش ها در موادغذایی تولید شده به روش سنتی بالاتر است. شواهد نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض ارگانوفسفات ها، که حدود 50 درصد عامل فعال در اکثر آفت کش های تجاری را تشکیل می دهند، در رژیم های غذایی شامل محصولات ارگانیک کمتر است.