Self‑generated regulation هم یک ویژگی رفتاری است، هم یک قابلیت شناختی و هم یک ظرفیت هیجانی که در زندگی امروز اهمیت آن بیش از هر زمان دیگر حس می‌شود.
به گزارش پارسینه ؛ خودتنظیمیِ یا Self-generated regulation هنر آرام و بی صدا هدایت ذهن و رفتار خویش است، بی آنکه به یک هدایت کننده بیرونی تکیه داشته باشید. این همان سامانه یا سیستم درونی است که به شما اجازه می دهد آنچه را در لحظه انجام می دهید ببینید، مسیر را اصلاح کنید، و همچنان به سوی نتیجه ای که برایتان اهمیت دارد حرکت کنید حتی اگر جهان پیرامون پرهیاهو باشد و ساز مخالف بزند. می توانید آن را نوعی سه گانهٔ هماهنگی درونی تصور کنید: 1. آگاهی لرزش های ظریفِ افکار، هیجان ها و تکانه ها را می بینید؛ درست مانند جنبش کوچک عقربه قطب نمایی که جهت را نشان می دهد. 2. تنظیم و اصلاح تصمیم می گیرید با آن سیگنال درونی چه کنید: سرعت را کم یا زیاد کنید، تمرکز را جابه جا کنید، آرام شوید، یا موقعیت را بازچارچوب گذاری کنید تا قابل تحمل تر و قابل مدیریت تر شود. 3. پایداری و تاب آوری حتی وقتی اصطکاک و دشواری ها ظاهر می شوند، مسیر را ادامه می دهید. نوعی پایداری بدون فرسودگی ، تلاش بدون سرزنشگری و استقامت بدون زورگویی به خود . Self-generated regulation یعنی توانایی تنظیمِ خود از درون ؛ فرایندی که طی آن فرد بدون اتکا به فشار بیرونی، دستور بیرونی یا کنترل دیگران، خودش افکار، هیجان ها و رفتارهایش را مدیریت می کند، مسیر را اصلاح می کند و دوباره به هدف موردنظر برمی گردد. این مفهوم یک مهارت تک بعدی نیست، بلکه یک چرخه سه مرحله ای دارد: اول، فرد نسبت به وضعیت درونی خود آگاهی پیدا می کند؛ یعنی می بیند چه احساسی دارد، چه فکری در ذهنش جریان دارد و این حالت ها چگونه بر تصمیم او اثر می گذارند. دوم، فرد براساس همین آگاهی، وضعیت را تنظیم و اصلاح می کند؛ گاهی با مکث، گاهی با بازچینش شناختی، و گاهی با تغییر رفتار یا تغییر زاویه نگاه. سوم، فرد توان ادامه دادن پیدا می کند؛ یعنی پایداری او در مسیر بالا می رود و اجازه نمی دهد هیجان، فشار یا حواس پرتی مسیرش را قطع کند. Self-generated regulation درواقع نقطه تلاقی سه حوزه مهم است: خودآگاهی، خودمدیریتی و خودانگیختگی. این مهارت برخلاف خودکنترلی سخت گیرانه بر همکاری با خود تأکید دارد، نه جنگیدن با خود. فرد می آموزد که شرایط بیرون هرقدر هم متغیر باشد، هدایت کننده اصلی درون خودش است. این مفهوم دقیق ترین معادل علمی برای خودالقایی در روان شناسی مدرن است، زیرا توضیح می دهد که چگونه انسان می تواند حالت مطلوب، رفتار مناسب و مسیر پایدار را در خود تولید و هدایت کند، نه اینکه منتظر محرک یا فرمان بیرونی بماند. نرگس زمانی مترجم کتاب پرورش تاب آوری در ادامه آورده است خودتنظیمی درونی یا همان Self-generated regulation از مهم ترین توانایی های روان شناختی انسان است؛ توانایی ای آرام، بی صدا و درعین حال قدرتمند که به فرد اجازه می دهد بدون اتکا به فرمانی بیرونی، ذهن و رفتار خود را هدایت کند. وقتی از این اصطلاح سخن می گوییم، منظور یک مهارت پیچیده یا سخت نیست، بلکه یک فرایند درونی دائمی است که لحظه به لحظه در زندگی فعال می شود. این مهارت همان موتور پنهان و درونی است که به ما کمک می کند متوجه شویم چه می کنیم، چرا این کار را انجام می دهیم، و اگر لازم بود مسیر را اصلاح کنیم تا همچنان به هدفی که برایمان مهم است نزدیک شویم. Self‑generated regulation هم یک ویژگی رفتاری است، هم یک قابلیت شناختی و هم یک ظرفیت هیجانی که در زندگی امروز اهمیت آن بیش از هر زمان دیگر حس می شود. در دنیایی که دائماً پر از محرک های بیرونی، هیاهو، پیام ها، حواس پرتی ها یا بحران و و فشارهای محیطی است، توانایی ایجاد نظم و هدایت درونی تبدیل به ملاکی برای سلامت روان، موفقیت فردی، تمرکز، تاب آوری و حتی روابط سالم شده است. فردی که به این مهارت مجهز باشد، دائماً منتظر نیست شرایط بیرون آرام شود تا او نیز احساس آرامش پیدا کند. او نیازمند این نیست که کسی از بیرون او را کنترل یا هدایت کند. بلکه خودش می تواند احساساتش را تنظیم کند، افکارش را سامان دهد و رفتار خود را در مسیر درست نگه دارد. این همان تفاوت اساسی میان انسان واکنشی و انسان خودگردان است. انسان واکنشی بر اساس فشار محیط عمل می کند، اما انسان خودگردان با اتکا به موتور درونی و تنظیم خودخواسته، مسیرش را ادامه می دهد. برای فهم بهتر این مفهوم، می توان آن را نوعی هماهنگی درونی سه مرحله ای دانست که شامل آگاهی، تنظیم و اصلاح، و پایداری است. هر سه این مراحل در کنار هم یک چرخه منسجم را می سازند که در روان شناسی معاصر به آن Self-generated regulation گفته می شود. این ساختار نه تنها در رفتارهای روزمره، بلکه در یادگیری، روابط، مدیریت هیجان، انگیزه، تاب آوری، و حتی رشد شخصیت نقش محوری دارد. هر بار که فرد از هیجانی شدید به آرامش بازمی گردد، هر بار که از فکر منفی به ارزیابی واقع بینانه می رسد و هر بار که از مسیر درست منحرف می شود اما دوباره به هدف اصلی برمی گردد، یکی از اجزای این چرخه در درون او فعال شده است. مرحله اول این چرخه همان آگاهی است؛ آگاهی نسبت به آنچه در درون رخ می دهد. این آگاهی چیزی شبیه دیدن لرزش ظریف عقربه یک قطب نماست. انسان همیشه در حال تجربه افکار، احساسات و تکانه هاست، اما همه انسان ها این تکانه ها را نمی بینند یا متوجه آن ها نمی شوند. Self-generated regulation از همین نقطه آغاز می شود؛ نقطه ای که فرد می تواند بدون قضاوت و بدون سرکوب، ارتعاشات ظریف ذهن و دل خود را مشاهده کند. این آگاهی به او کمک می کند بفهمد اکنون چه احساسی دارد، چرا این احساس شکل گرفته و این احساس می تواند او را به کدام مسیر ببرد. آگاهی یعنی تشخیص اینکه خشم در حال بالا آمدن است، اضطراب در بدن سنگینی می کند، یا یک انگیزه ناگهانی می خواهد مسیر تصمیم را تغییر دهد. بسیاری از مشکلات رفتاری و هیجانی دقیقاً زمانی شکل می گیرند که فرد این مرحله را تجربه نمی کند یا نمی بیند. هرکجا که آگاهی نباشد، باقی مراحل نیز فعال نمی شوند. وقتی فرد آگاهی پیدا کرد، مرحله دوم فعال می شود؛ مرحله تنظیم و اصلاح. این مرحله آن جایی است که Self-generated regulation قدرت خود را نشان می دهد. فرد نه بر اساس برخورد محیط و نه تحت تأثیر هیجان شدید، بلکه با اتکا به چراغ آگاهی تصمیم می گیرد چگونه وضعیت را مدیریت کند. ممکن است لازم باشد سرعت را کم کند، مکث کند، چند نفس عمیق بکشد، زاویه دیدش را تغییر دهد و موقعیت را بازچارچوب گذاری کند. بازچارچوب گذاری یعنی اینکه فرد معنای تازه ای برای موقعیت پیدا کند؛ مثلاً به جای تجربه تهدید، آن را فرصتی برای یادگیری یا گفتگو ببیند. در این مرحله، فرد هدایت کننده درونی خویش است. این بخش از Self-generated regulation به طور مستقیم با آنچه در روان شناسی شناختی به نام Cognitive reappraisal شناخته می شود ارتباط دارد؛ یعنی همان توانایی بازنگری شناختی در لحظه. به بیان دیگر، فرد می آموزد که همیشه لازم نیست شرایط بیرونی تغییر کند؛ گاهی فقط زاویه نگاه اوست که باید تغییر کند. مرحله سوم، مرحله پایداری و استمرار است. در این مرحله فرد نه تنها وضعیت را تنظیم کرده، بلکه به مسیر برگشته و آن را ادامه می دهد. زندگی همواره با اصطکاک همراه است. همه ما با چالش ها، موانع، مقاومت ها و ناامیدی ها روبه رو می شویم. Self-generated regulation در این بخش تبدیل به چیزی فراتر از یک تکنیک روان شناختی می شود؛ تبدیل می شود به نوعی شیوه زیستن. افراد دارای این توانایی می توانند بدون آنکه به خود سخت بگیرند، مسیر را ادامه دهند. آن ها به جای سرزنش خود، از خود حمایت می کنند. به جای خستگی مفرط، تلاش پایدار دارند. به جای ناامیدی سریع، امیدی آرام و معقول را حفظ می کنند. در این مرحله، تنظیم هیجان و مدیریت رفتار تبدیل به نوعی پایداری در حرکت می شود. پایداری بدون فرسودگی، تلاش بدون قضاوتگری و حرکت بدون بی صبری، عناصر اصلی این مرحله اند. در روان شناسی معاصر، Self-generated regulation اغلب زیر چتر مفاهیمی مانند خودتنظیمی، خودکنترلی، و کارکردهای اجرایی قرار می گیرد. اما اصطلاح self‑generated نکته ای مهم را روشن می کند؛ اینکه منبع این تنظیم، بیرون از فرد نیست. فرد به جای آنکه منتظر دستور، کنترل یا فشار بیرونی باشد، از درون هدایت می شود. این تمایز بسیار مهم است، زیرا بسیاری از افراد تصور می کنند خودتنظیمی یعنی خودکنترلی سختگیرانه. درحالی که Self‑generated regulation تأکید دارد که تنظیم از درون برمی خیزد، نه از یک اجبار بیرونی. فرد به جای اینکه خود را تحت فشار قرار دهد، خود را مدیریت می کند. به جای سرکوب کردن احساسات، آن ها را هدایت می کند. به جای اینکه با خود بجنگد، با خود همکاری می کند. در حوزه آموزش، این مفهوم به دانش آموزان کمک می کند تکلیف ها را نه با تنبیه و اجبار، بلکه با انگیزه درونی پیش ببرند. در روان درمانی، Self-generated regulation بنیان بسیاری از درمان های شناختی و هیجانی است. در مدیریت هیجان، این توانایی همان مهارتی است که فرد را از واکنش های سریع و بدون فکر دور می کند. در روان شناسی ورزش، این مهارت پایه ای ترین عنصر تمرکز، عملکرد بالا و بازگشت به شرایط مسابقه پس از اشتباه است. در ساختن عادت ها نیز همین مهارت است که باعث می شود فرد مسیر را ادامه دهد؛ چون منبع انرژی و هدایت در درون اوست، نه بیرون او. با وجود اینکه این مفهوم در نگاه اول ساده به نظر می رسد، اما در زندگی روزمره نقش هایی عمیق و گسترده دارد. هر بار که فرد می خواهد با وسوسه ای مقابله کند، هر بار که می خواهد کاری مهم را آغاز کند، هر بار که درگیر اضطراب می شود و تلاش می کند آرام شود، هر بار که میان دو انتخاب گیر می کند، Self-generated regulation فعال می شود. این توانایی یکی از مهم ترین پایه های تاب آوری است؛ یعنی آن نیروی درونی که به فرد اجازه می دهد حتی در سختی ها، دوباره به تعادل برگردد. فردی که این توانایی را تقویت کرده باشد، در برابر فشارهای زندگی مقاوم تر است. او سریع تر به حالت طبیعی برمی گردد و کمتر در هیجان های دشوار گیر می افتد. از سوی دیگر، Self-generated regulation یک مهارت ثابت و تغییرناپذیر نیست. درست مانند یک عضله، با تمرین رشد می کند. هرچه فرد بیشتر به احساسات خود گوش دهد، بیشتر مکث کند، بیشتر آگاهی پیدا کند و بیشتر مسیرش را اصلاح کند، این توانایی در او قوی تر می شود. در ابتدا ممکن است کار دشواری به نظر برسد، اما با زمان دادن و تمرین، این مهارت تبدیل به بخشی از کارکرد طبیعی ذهن و بدن می شود. وقتی فرد برای مدتی طولانی این مهارت را تمرین می کند، خودبه خود تبدیل به انسانی می شود که درونش آرام تر، ذهنش روشن تر و رفتارهایش هدفمندتر است. این مفهوم همچنین با خودالقایی نیز هماهنگ است. خودالقایی یعنی توانایی ایجاد یک حالت مطلوب در خود. فردی که درونش آشفتگی دارد، اما با گفت وگوی درونی یا تصویرسازی ذهنی یا یک مکث کوتاه آرام می شود، در حال تمرین همین مهارت است. خودتنظیمی درونی و خودالقایی دو روی یک سکه اند؛ یکی آغاز مسیر است و دیگری ادامه مسیر. Self-generated regulation همان ساختاری است که خودالقایی را به رفتار پایدار تبدیل می کند. اهمیت این مهارت در عصر امروز، که سرعت بالای اطلاعات و فشارهای روانی روزانه ذهن را مشغول می کند، بسیار زیاد است. شبکه های اجتماعی، اخبار، سبک زندگی سریع، حواس پرتی دیجیتال و رقابت های روزمره باعث شده اند انسان اگر موتور درونی نداشته باشد، به سرعت انرژی ذهنی خود را از دست بدهد. Self-generated regulation در چنین فضایی یک ضرورت است، نه یک انتخاب لوکس. این توانایی به افراد کمک می کند از اتلاف انرژی ذهنی جلوگیری کنند، تمرکز خود را حفظ کنند و در مسیر اهداف شخصی و حرفه ای پایدار بمانند. در نهایت، Self-generated regulation نوعی مهارت زیستی، روان شناختی و معنوی است. زیستی است، زیرا به چرخه های عصبی و تنظیم سیستم عصبی مرتبط است. روان شناختی است، زیرا افکار، باورها و هیجان ها را سامان می دهد. و معنوی است، زیرا فرد را از اتکا به بیرون به اتکا به درون هدایت می کند. انسان اگر نداند چگونه از درون خود را هدایت کند، در برابر فشار بیرون بی دفاع می شود.
سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان، در تشریح اهداف سفر خود به پاریس اعلام کرده است که این سفر در ادامه سلسله مشورت‌ها و رایزنی‌های تهران و پاریس در حوزه‌های مختلف از جمله روابط دوجانبه،
مهرداد صدیقیان، بازیگر محبوب سینما و تلویزیون، در پی اتفاقات اخیر زندگی شخصی‌اش با متنی احساسی و متفاوت در صفحه اجتماعی خود، از مردم برای محبت و همراهی‌شان تشکر کرد؛
ولادیمیر پوتین در این کنفرانس خبری گزارش‌هایی را که ادعا می‌کنند روسیه ممکن است به کشورهای اروپایی حمله کند «بی معنی» و «دروغ» خواند. رییس جمهوری روسیه در کنفرانس خبری در حاشیه نشست سازمان پیمان امنیت جمعی در بیشکک،
آرژانتین اعلام کرد که رسماً «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را که شهروند این کشور است، برای سمت دبیرکلی سازمان ملل متحد برای دوره بین 2027 تا 2031 نامزد کرده است.
قیمت نفت در معامله‌های روز پنجشنبه (ششم آذر) به‌دلیل انتظارها برای آتش‌بس مسکو و کی‌یف که می‌تواند راه را برای لغو تحریم‌های غرب علیه عرضه روسیه هموار کند،
وزارت دفاع ترکیه روز پنجشنبه اعلام کرد که قبل از هرگونه گفت‌وگو درباره احتمال اعزام نیرو برای مأموریت تضمین امنیت، ابتدا باید آتش‌بس میان اوکراین و روسیه برقرار شود.
تا کنون کمتر به نقش آب در کاهش و وزن و تناسب اندام پرداخته شده. مسلما آب یکی از ابزارهایی است که کمتر در راه هدف کاهش وزن مؤثر و سلامت مطلوب استفاده می‌شود.
مرحوم آیت‌الله مصباح هرگز دنبال مقام و قدرت نبودند. این روحیه اخلاص، رمز اصلی موفقیت‌های ایشان بود. اگر ما هم بخواهیم به جایی برسیم و در مسیر درست رشد کنیم،
عراقچی: آزادی خانم «مهدیه اسفندیاری» مراحل پایانی خود را طی می‌کند
عراقچی: آزادی خانم «مهدیه اسفندیاری» مراحل پایانی خود را طی می‌کند
ریزش ناگهانی قیمت طلا و سکه در آخر هفته | بازار شوکه شد!