| به گزارش پارسینه ،آرامگاه توت عنخ آمون یکی از شگفت انگیزترین اکتشافات تاریخ است، اما این کشف دست نخورده نبوده است. این مقبره دو بار در دوران باستان غارت شده بود و هُوارد کارتر برآورد کرد که مقدار چشمگیری جواهرات از آن دزدیده شده است. طی سه هزار سال، حدود 300 فرعون بر مصر حکومت کردند، با این حال، تقریبا تمامی آرامگاه های سلطنتی مصر حتی آرامگاه توت عنخ آمون غارت شدند. اما سال 1939، پی یِر مونته یکی از مهم ترین اکتشافات تاریخ باستان شناسی را انجام داد: گنجینه های تانیس. او یک گورستان سلطنتی یافت که شامل آرامگاه سه فرعون میشد، کاملاً دست نخورده و همراه با گنجینه های طلا و نقره. این روایت طلاهای مصر باستان است. طلا، گوشت خدایان مصر 
تندیس طلایی خدای آمون؛ تندیس های خدایان در مصر باستان همواره از طلا ساخته می شدند یا روکشی از طلا داشتند. موزه متروپولیتن. گفته شده که فرعون تحوتموس سوم 13.8 تن طلا به آمون هدیه داد و اوسورکن اول حدود 24 تن طلا به خدای خورشید، رع، تقدیم کرد. چرا این شیفتگی نسبت به طلا وجود داشت؟ در آغاز شکل گیری تمدن مصر، مردم تلاش می کردند جهان پیرامون شان را درک کنند. آنان تصور می کردند جهان از اقیانوسی از تاریکی و آشوب آغاز شده است. سپس از آب، جزیره، خورشید و خدایان پدیدار شدند و بر توده زمین گیاهان انبوه روییدند. آن ها شب ها به جای تاریکی و بی نظمی، نظمی الهی در ستارگانی می دیدند که هماهنگ حرکت می کردند. خورشید هر روز حیات را به جهان بازمی گرداند. نیل هر سال زمین خشک را بارور می کرد. پس آنان هماهنگی الهی را در جهان پیرامون خود می دیدند و مرکز این هماهنگی خورشید بود. از قضا در بیابان فلزی یافت می شد هم رنگ نور خورشید. این فلز قابل ذوب و شکل دهی بود و هرگز کدر نمی شد، پس جاودانه به نظر می رسید. خدای سالخورده خورشید، رع چنین توصیف شده: استخوان هایش از نقره، گوشتش از طلا و مویش از لاجورد ناب است. برای مصریان باستان، گوشت خدایان از همان ماده خورشید ساخته شده بود، یعنی طلا. طلا، ماده ای برای جاودانگی 
ماسک طلایی ژنرال و کاهن اعظم Undjebauendjed، از گورستان سلطنتی تانیس؛ یکی از آرامگاه های دست نخورده ای که پی یِر مونته در سال های 1940 و 1946 یافت. اینجا سوء برداشتی بزرگ در مورد تمدن مصر باستان وجود دارد. این تمدن نه شیفته مرگ، بلکه شیفته حیات ابدی بود. چون خورشید هر صبح دوباره متولد می شود، آرامگاه های سلطنتی مصر در غرب ساخته می شدند. هدف، همراهی با خورشید در سفر شبانه و احیای دوباره در سپیده دم بود. اهرام نماد تولد دوباره هستند. آن ها در اصل با سنگ سفید صیقلی پوشیده شده و رأس آن ها با طلا و نقره مزین بود و همچون پرتوهای خورشید می درخشیدند. همچنین نماد تپه ی نخستین آفرینش و رویش گیاهان بودند. فرعون ها برای پیوستن به چرخه جاودانگی، مقبره های عظیم می ساختند.  نقاب های طلایی سه فرعون در مقبره های تانیس فرعون ها یک مزیت بزرگ نسبت به مردم عادی داشتند: فرعون زمان حیات یک خدای نیک بود و پس از مرگ، خدایی کامل می شد. روزها همراه پدرش رع در آسمان سفر می کرد و شب ها به ستارگان می پیوست. پس فرعون، پسر خورشید، در جهان پس از مرگ دارای گوشت طلا می شد. از این رو، به ماسک طلا، تابوت طلا و طلسم های طلایی برای حفاظت ابدی نیاز داشت. چون فرعون در مقبره زنده محسوب می شد، همان نیازهای زندگی دنیوی را داشت. بنابراین اثاثیه طلایی و اشیای گران بها با خود به مقبره می برد. پس با وجود سه هزار سال حکومت فرعون ها، چه مقدار طلا در مقبره های آنان انباشته شده؟ آیا حتی می توان تصور کرد چه گنج هایی در آن ها نهفته است؟ مقادیر عظیم طلا در آرامگاه های مصری 
جواهرات سلطنتی: سمت چپ، دو دست بند رامسس دوم؛ بالا، مگس های ملکه اعح حتپ، وسط، سینه آویز شاهزاده سیت حاتور با نام سنوسرت دوم؛ راست، مار کبرای واجِت؛ تنها بازمانده گنج سنوسرت دوم. دو شاهین روی علامت nbw (طلا) ایستاده اند. موزه قاهره مقبره فرعون کم اهمیت، توت عنخ آمون، با اینکه کوچک ترین مقبره سلطنتی در دره پادشاهان بود، بیش از 5000 شیء داشت. پس گنجینه فرعون های بزرگ تر مانند رامسس دوم چگونه بوده است؟ پیش از آن نیز 120 هرم ساخته شده بود، ازجمله هرم های کوچک برای ملکه ها و شاهزادگان. کمابیش همگی تهی از مومیایی و گنجینه بودند؛ تنها چیزی که باقی مانده بود تابوت های سنگی خالی بود، نه طلا، لاجورد یا عاج. فقط تکه هایی از اجساد سلطنتی: پای چپ جوسر، جمجمه سنفرو، دست چپ اوناس … نمونه های نادر از جواهرات سلطنتی مصر خوشبختانه چند نمونه از شاهکارهای جواهرات سلطنتی باقی مانده اند. این ها یا توسط دزدان یا باستان شناسان کشف شده اند. گاهی هم کاملاً اتفاقی کشف شده اند، مانند زمانی که کارگران راه آهن با گنجی مواجه شدند. باستان شناس حدس زد این مخفیگاه دزدان در دو هزار سال قبل بوده است. میان آن ها یک جفت دست بند طلای لاجورد از رامسس دوم پیدا شد. نمی دانیم او آن ها را می پوشید یا نه، اما تصویری از گنج های گم شده آرامگاهش شکل گرفت. سال 1920، یک باستان شناس در یک هرم، یک مار کبری طلایی و لاجوردی یافت که از دست دزدها هنگام تخلیه مقبره افتاده بود. برای تصور باقی اشیاء کافیست به ماسک طلایی توت عنخ آمون نگاه کنیم. اما باوجود عظمت این گنجینه، مقبره توت دست نخورده نبود و دو بار غارت شده بود. هیچ آرامگاه سلطنتی سالم و دست نخورده پیدا نشده بود، تا کشف مونته در تانیس. پی یِر مونته آرامگاه های دست نخورده را در تانیس کشف کرد 
پی یِر مونته پس از مشاهده ی تابوت نقره ای به شکل شاهین که به نظر دست نخورده می آمد و از شکافی کوچک، طلای درون آن می درخشید. این مقبره متعلق به شوشِنک دوم بود، نخستین مقبره ی کاملاً دست نخورده فرعون های مصری که تا آن زمان کشف شده بود و تا آن لحظه، فرعونی ناشناخته بود. گنج تانیس، حفاری 1939-1940 با مرگ رامسس یازدهم، دوره باشکوه مصر پایان یافت. او نام بزرگی داشت، اما قدرت و دستاوردی نداشت. مصر وارد دوره آشفته ای شد و به دو بخش تقسیم شد. به دره پادشاهان بی حرمتی شد و کمابیش تهی شد. فرعون ها در شمال، در دلتا حکومت کردند. اینگونه تانیس پایتخت جدید شد. تاریخ نگاران این دوره را دوره افول نامیدند. این شهر با استفاده ی ساده از شهری که در نزدیکی آن توسط رامسس بزرگ ساخته شده بود، به عنوان یک معدن سنگ مناسب بنا شد. بارندگی موجب نابودی اشیا می شد، پس کسی انتظار نداشت گنجی مانند گنج توت عنخ آمون آنجا باشد. اما تانیس پایتخت مصر بود و پس از ده سال جست وجو، در بهار سال 1939، پی یِر مونته تخته سنگ ها را یافت. سپس شیء کوچکی از طلا یافت که کیفیت آن گواه ارزش منطقه بود. این کفِ معبد نبود، بلکه سقف یک گورستان زیرزمینی بود.  تابوت نقره ای فرعون شوشنق دزدان در دوران باستان به آنجا وارد شده بودند. مونته وارد تونل شد و آرامگاهی خالی یافت: آرامگاه اوسورکون دوم. سپس تابوتی دیگر یافت شد که آن هم غارت شده بود. سپس، یک اتاق سنگی بدون هیچ نشانه ای از ورود دیده شد. مونته با سر خوردن به داخل اتاق کوچک چنین منظره ای دید: یک تابوت نقره ای با سر شاهین که ظاهراً سالم بود. از شکافی می شد طلای درخشان داخل آن را دید . کنار شاهین نقره ای، دو اسکلت زیر انبوهی از ورقه های طلا قرار داشتند. تاریخ باستان شناسی مصر در آستانه ی بازنویسی بود. گنجینه های تانیس: پسوسنس اول، آمون-ام-اوپت و شوشنق دوم مونته گورستانی سلطنتی یافت که شامل ده ها آرامگاه شاهان و شاهزادگان میشد. تابوت نقره ای به شکل شاهین دربرگیرنده مومیایی فرعون شوشنق دوم بود، نامی که تا پیش از این ناشناخته بود. این نخستین آرامگاه سالم یک فرعون در تاریخ بود و نشان داد هنوز چه اندازه از مصر باستان ناشناخته مانده است. هرچند اجساد و طومارهای پاپیروس پوسیده بودند، طلا جایگاه جاودانه اش را ثابت کرد. هرچه از چوب بود نابود شده بود، اما هرچه از طلا بود دست نخورده باقی مانده بود. پسوسنس در تابوتی نقره ای دفن شده بود. او با ماسک طلا، شش گردن بند طلا یا لاجورد، بیست وشش دست بند و دو سینه بند پوشانده شده بود. بزرگ ترین گردن بند 8 کیلوگرم وزن داشت و از هزاران قطعه طلای کوچک تشکیل شده بود. آن را مقایسه کنید با 10 کیلوگرم طلایی که برای ماسک توت عنخ آمون استفاده شده بود. هر گردن بند لاجوردی 10 کیلوگرم، گردن بند اصلی طلا 8 کیلوگرم و یکی از دست بندها حدود 2 کیلوگرم وزن داشت. آیا پسوسنس به راستی می توانست با این وزن حرکت کند؟  نمونه ای از گنجینه های طلایی کشف شده در تانیس همچنین، یک مهمان خوش اقبال دیگر هم در گورستان بود: ژنرال اندجبائوندجد که آرامگاه او نیز دست نخورده مانده بود. او نیز در تابوتی نقره ای دفن شده و با ماسک طلایی پوشانده شده بود. با آرامگاه های شوشنق دوم و آمون ام اوپت، گنجینه تانیس به حدود 600 شیء می رسد: سه تابوت نقره خالص، چهار ماسک طلا، گلدان های طلا و نقره و مجموعه ای حیرت انگیز از جواهرات. دست بندهای طلا و لاجورد شوشنق و بسیاری دیگر، نشان می دهند که زرگران در دوره ای که افول نامیده می شود شاهکارهایی هم سنگ هنرمندان عصر توت عنخ آمون می ساختند. بازگشت دزدان 
از گنجینه پسوسنس: گردن بند لاجوردی پسوسنس، دست بند طلای 1.8 کیلوگرمی، گردن بند 8 کیلوگرمی طلا و جزییاتی از تابوت نقره ای با ورقه های طلا. جواهرات سال 1943 از گاوصندوق موزه قاهره دزدیده شدند و خوشبختانه بازگردانده شدند مونته بلافاصله پس از کشف، مقامات مصر را برای فراهم کردن امنیت خبر کرد و گفت: می دانم کشف طلا چگونه دیوانگی طلا ایجاد می کند. همچون زنبورهایی که از راهی اسرارآمیز آگاه شوند، مردم از همه جا می آیند. برخی کارگرانِ همان گروه باستان شناسی در حال سرقت دستگیر شدند. بنابراین گنج ها تحت حفاظت ارتش به موزه قاهره منتقل شدند. سپس در طول جنگ، دزدها با دانستن اینکه باستان شناسان به زودی بازنخواهند گشت و امنیت کاهش یافته، دوباره بازگشتند. سال 1943، آن ها خانه و انبار باستان شناسان را غارت کردند. سپس به آرامگاه پسوسنس نفوذ کرده و دو دیوار را برای یافتن مخفیگاه جواهرات تخریب کردند. جواهرات آنجا نبود، اما تعدادی پیکره را دزدیدند. جواهرات طلایی در گاوصندوق موزه قاهره بود. اما در زیرزمین موزه، دزدان دیگری موفق شدند گاوصندوقی را که مسئولان برای محافظت از جواهرات پسوسنس در برابر بمباران ها استفاده کرده بودند، باز کنند. بازرسی شدید سبب شد اغلب اشیاء دزدیده شده بازگردانده شود. اما چند قطعه کوچک و بخش هایی از گردن بندها همچنان گم شده اند. کشف پی یِر مونته به اندازه کشف هُوارد کارتر اهمیت دارد 
تابوت نقره، سینه بند و دو دست بند شوشنق دوم. فرعونی که دوران حکومتش آنقدر کوتاه بود که هیچ چیز از او نمی دانستیم؛ اما او چنین شاهکارهای جواهرسازی از طلا و لاجورد بر تن داشت. دو دست بند با نقش چشم وودجات و علامت نب برای حفاظت ابدی او مونته گفت: آرامگاه پسوسنس، همراه با دو آرامگاه دست نخورده دیگر، یکی از زیباترین مجموعه هایی هستند که عهد باستان به ما عرضه کرده است. اگر مقبره توت عنخ آمون وجود نداشت، این مجموعه در رتبه نخست قرار می گرفت. اما زمان کشف آن، یعنی 1939 و اوایل 1940، مناسب نبود. کارتر زمان کافی داشت تا مقبره توت عنخ آمون را مطالعه کند و تصاویر گنجینه را به جهان عرضه کند. اما مونته مجبور بود با عجله کار کند؛ جنگ جهانی در آستانه آغاز بود و دزدها منتظر بودند. به همین دلیل، تصاویر کمی از این کشف وجود دارد و هنوز جای تعجب دارد که گنجینه تانیس، حتی با اینکه در موزه کنار گنجینه توت عنخ آمون نمایش داده می شود، همچنان ناشناخته باقی مانده است. نام پی یِر مونته باید هم سطح هُوارد کارتر قرار گیرد. او تنها آرامگاه های دست نخورده فرعون ها را در سه هزار سال تمدن مصر کشف کرد. کشف یک گورستان سلطنتی دست نخورده، یکی از مهم ترین یافته های باستان شناسی مصر است. طلای تانیس، کشفی که پرسش های بیشتری ایجاد کرد اما جنبه هایی حیرت انگیز وجود دارد. از یک سو، این دوره مصر، دوره افول نامیده شده است. ساخت آرامگاه های کوچک با استفاده از قطعات دزدیده شده از معابد و مجسمه های عظیم، خود نشان دهنده این افول است. تابوت های سنگی که پیش از این متعلق به فرعون های قبلی بودند، دوباره مورد استفاده قرار گرفتند. اشیایی با نام فرعون های قبلی مانند اهموسه و رامسس دوم یافت شدند. اما در سوی دیگر، پادشاهان تانیس با انبوهی از طلا و نقره دفن شده بودند. دوران حکومت شوشنق آنقدر کوتاه بوده که حتی نمی توانیم مدت دقیق آن را بدانیم. پس پرسش همچنان باقیست: آیا می توان میزان طلاهای فرعون ها را درک کرد؟ تلاش برای محاسبه مقدار طلای مصر باستان 
ماسک تدفین طلایی شوشنق، جواهرات آمون ام اوپت، بخشی از گنجینه تانیس. چشم های ماسک از بین رفته است طلا فقط روی بدن پادشاهان در زندگی و در مقبره نبود. در برخی معابد، دیوارها، ستون ها، درها، تندیس ها و مبلمان با طلا پوشانده می شد. الکتروم، آلیاژی با حدود 80 درصد طلا و 20 درصد نقره، برای پوشش رأس هرم ها و اوبلیسک ها استفاده می شد. فرمانروایان مصر چه شواهدی از این طلای افسانه ای به جای گذاشته اند؟ آمنمحات اول اظهار می کند: کاخی ساختم پوشیده از طلا، سقف های آن از لاجورد. در کاخ رامسس سوم: تخت بزرگی از طلا، کف آن از نقره، درهای آن از طلا و گرانیت سیاه. او همچنین تندیس خدایان را از طلا، نقره و انواع سنگ های گران بها ساخت. میزان طلایی که فرعون ها به آمون هدیه دادند نیز ثبت شده: سخاوتمندترین آن ها، تحوتموس سوم، 13.8 تن طلا و 18 تن نقره اهدا کرد. اما این ارقام در برابر اوسورکن اول، پادشاه تانیس ناچیز است. او به معابد 416 تن فلزات گران بها اهدا کرد: 25 تن طلا، 209 تن الکتروم، و 182 تن نقره. این فهرست کامل نیست و شامل ابوالهولی از 4 تن الکتروم می شود. غارت طلای مصر باستان در حمله آشوری ها به تبس، آشوربانیپال ادعا کرد: نقره، طلا، سنگ های قیمتی … دو اوبلیسک بلند از الکتروم درخشان به وزن 2500 تالن را غارت کرده است؛ یعنی دو اوبلیسک الکتروم به وزن 75 تن. بار دیگر نیز ایرانِ هخامنشی نقره و طلا و صنایع عاج و سنگ های کمیاب را به عنوان غنیمت با خود برد. دیودوروس، مورخ یونانی، می نویسد: چنان ثروتی در مصر باقی مانده بود که پس از غارت، هنوز بیش از 300 تالن طلا و دست کم 2300 تالن نقره باقی ماند. یعنی پس از غارت، هنوز حدود 9 تن طلا و 70 تن نقره باقی مانده بود. او گزارش می کند هیچ شهری زیر خورشید، به اندازه مصر با نذورات نقره و طلا و عاج، آراسته نشده است. اما یک مشکل باقی می ماند: منابع باستانی متناقض هستند. اگر ادعای آشوربانیپال درست باشد، وزن اوبلیسک ها 75 تن است. اما براساس اسناد معمار سازنده آن ها، وزن واقعی حداکثر 3.3 تن بوده است. طلا، همواره غارت شده، ذوب شده و دوباره متولد شده 
اشیای طلای مصری متعلق به ملکه ها، فرعون ها و معابد؛ از یک تا سه هزار سال. از دست بندهای پادشاه دجر، صدف سکِم خت، بشقاب طلای ملکه حِتِفِرس، شاهین هوروس، دسته بادبزن تشریفاتی توت عنخ آمون، دست بند ملکه آحوتپ، صدف پسوسنس، آویز اوسورکون دوم (لوور) و گردن بند رومی-مصری با سکه های امپراتوران، حدود 225 میلادی. موزه متروپولیتن مشکل دیگر، تبدیل واحدهای وزن باستانی به اندازه گیری امروز است. واحد مصر، دبن، حدود 91 گرم است. برخی منابع می گویند برای طلا باید نصف آن محاسبه شود یا حتی 12 گرم. بنابراین تمام اعداد قبلی ممکن است کمتر باشند: مثلاً 416 تن اوسورکن ممکن است فقط 208 تن یا حتی 55 تن باشد. آیا چنین مقادیری ممکن است؟ نمونه کمابیش جدیدتر، طلایی ست که در بازه زمانی 1500 تا 1660 از قاره آمریکا (دنیای نو) به اروپا منتقل شد. مقداری که هنگام رسیدن به بنادر اسپانیا ثبت شد، شامل 180 تن طلا و 16600 تن نقره میشد. راه دیگرِ برآوردِ مقدار طلا، میزان طلای استخراج شده است. پژوهشی دقیق نشان می دهد در تاریخ سه هزارساله مصر باستان، فقط 7 تن طلا استخراج شده است. برای به دست آوردن این مقدار، باید حدود 600.000 تن سنگ خرد می شد. طلای فرعون ها چگونه می توان این ارقام خیره کننده را هماهنگ کرد؟ میان آنچه پادشاهان ادعا کردند، آنچه غارتگران دیدند و آنچه باقی مانده؛ یعنی گنجینه های توت عنخ آمون و تانیس؟ مانند همه جا، طلا به سبب ارزش و قابلیت ذوب، پیوسته استخراج شده، به اشیا تبدیل شده، دزدیده شده، ذوب شده و دوباره به اشیای جدید تبدیل شده است. زمانی طلا معابد و فرعون ها را می آراست؛ سپس غارت و ذوب شد و بار دیگر به خدمت تزیین پادشاهان و نجیب زادگان درآمد. بخشی از طلای فراعنه ممکن است امروز در عراق، ایران، یونان یا روم باشد. برخی هم شاید در بازار جواهرات خان الخلیلی قاهره به فروش برسد. مصریان باستان طلا را گوشت خدایان می دانستند، فلزی که آنان را به زندگی ابدی می رساند. امروزه می دانیم طلا از زمین سرچشمه نمی گیرد؛ میلیاردها سال پیش در ستارگان شکل گرفته است. شاید مصریان در نگاه خود به طلا، چندان هم اشتباه نمی کردند؛ طلا ماده ای برای جاودانگی است. | 
فرمول محرمانه حقوق کارمندان فاش شد | افزایش 45 درصدی حقیقت دارد؟
فرمول محرمانه حقوق کارمندان فاش شد | افزایش 45 درصدی حقیقت دارد؟
همدردی عجیب نماینده مجلس با خانواده یک قاتل!