به گزارش پارسینه ؛ جواد الله وردی یکی از مدافعان ما در المپیک 1972 مونیخ و البته جام جهانی 1978 آرژانتین بود ولی هنوز هواداران فوتبال او را بیشتر با دربی معروف سال 1352 به یاد می آورند. همان مسابقه ای که پرسپولیس با 6 گل تاج استقلال را شکست داد و بلافاصله پس از آن بازی عده ای شایعه کردند که الله وردی کم کاری کرد و دقیقاً به همین خاطر پس از مسابقه مذکور از تاج جدا شده و به پرسپولیس پیوست.

آقا جواد که در مقطعی برای خبرورزشی هم یادداشت می نوشت و رابطه خوبی با بچه های ما دارد، ظهر سه شنبه سفره دلش را باز کرد و پیرامون نکات بسیاری با ما همکلام شد:

تقدیر من اینگونه بود که می بینید. به عنوان بازیکن تیم ملی در المپیک و جام جهانی حاضر شدم، کاپیتان تیم ملی جوانان و دانشجویان این مملکت بودم، برای تاج استقلال، پرسپولیس و پاس بازی کردم، فوق لیسانس خودم را از امریکا گرفتم ولی حالا نه بیمه دارم و نه بازنشستگی!

الان که با شما صحبت می کنم دچار تنگی کانال نخاعی شده ام و هر دو زانوهایم نیز پروتز است. دوبار برای تاج مینیسک پاره کردم و دو مینیسک هم برای پرسپولیس دادم. دست، بینی و دنده هایم در این فوتبال شکسته شد و نمی دانم روزی که از این دنیا بروم، چه جسمی را با خود زیر خاک خواهم برد چون همه جای بدنم آثار مصدومیت فوتبال است.

با استقلال کاری ندارم و این باشگاه هم با من کاری ندارد. شهریور 1352 من بازیکن تاج بودم و بعد از اینکه با 6 گل مغلوب پرسپولیس شدیم، تیمسار خسروانی رییس باشگاه تاج همه ما را جمع کرد و گفت: عکس هایتان را سردر باشگاه تاج می زنم و زیر آن می نویسم شما مایه ننگ هستید. همه بازیکنان تیم سکوت کردند ولی من نتوانستم سکوت کنم و پاسخ تندی به او دادم. همان پاسخ هم باعث شد لوازمم را بردارم و از تاج بروم. گاهی اوقات پیش خودم می گویم ای کاش لال بودم و جواب خسروانی را نمی دادم ولی بلافاصله به یاد معلم کلاس هشتمم می افتم. استاد کیومرث صابری فومنی موسس مجله وزین و تکرار نشدنی گل آقا که سال 1383 چشم از جهان فرو بست. استاد فومنی همیشه می گفت حرف حق را بگویید حتی اگر به خاطر آن گردنتان را بزنند. من هم چیزی که فکر می کردم حق و حقیقت است را بر زبان آوردم و از تاج رفتم.

وقتی بازیکن ملی باشی و از تاج بیرون بروی، قاعدتاً پرسپولیس را انتخاب می کنی نه تیمی که در رده دهم جدول باشد به همین خاطر من هم راهی پرسپولیس شدم اما هیچ خیانتی نکردم.

رضا درویش مدیرعامل اسبق باشگاه پرسپولیس بچه محل ماست و سه شنبه شب به مراسم روضه که ترتیب داده بود، رفتم. واقعا انسان خوب و با معرفتی است.

من در این مملکت با وجود اینهمه سابقه ای که در فوتبال ایران دارم، نه بیمه هستم و نه حقوق بازنشستگی می گیرم. اگر دوستانی مانند همین آقای درویش، علی پروین، محمود خوردبین، حسین کلانی، نصرالله عبداللهی، بیژن ذوالفقار نسب و... نباشند و احوالم را نپرسند، واقعا دق می کنم.

سالها در خبرورزشی مطلب می نوشتم و روزهای خوبی را کنار تک تک شما عزیزان سپری کردم. امیدوارم همه دوستان و عزیزانم در این رسانه، سلامت و موفق باشند.

عکس از: صفر سرپرست