به نقل از گجت نیوز، در سال های اخیر، با انتشار گزارش ها و شهادت های مربوط به اجرام ناشناس پرنده، توجهات به مسئله بیگانگان فضایی افزایش یافته است. این اتفاقات، دانشمندان را بر آن داشته تا به دنبال شواهد ملموسی از تماس های احتمالی باشند.

سال 1977 میلادی، تلسکوپ رادیویی بیگ اِر دانشگاه ایالتی اوهایو سیگنالی 30 برابر قوی تر از نویز معمولی تشخیص داد. این سیگنال که فقط در یک فرکانس خاص ثبت شد، توسط ستاره شناس جری اِمان با نوشتن کلمه واو! در کنار داده ها نام گذاری شد. اگرچه برخی آن را نشانه پیام فرازمینی ها دانستند، اما منشأ آن هنوز ناشناخته باقی مانده است.

در سال 2017 میلادی، جسمی عجیب به نام اوموآموا (به معنی پیام رسان از دوردست) وارد منظومه شمسی شد. این شیء سیگاری شکل 10 برابر بازتابنده تر از سیارک های عادی بود و شتابی غیرمنتظره داشت. آوی لوئب، اخترفیزیکدان دانشگاه هاروارد، آن را بقایای فناوری فرازمینی ها یا یک فضاپیما پیشنهاد کرد، اما دیگر دانشمندان بر منشأ طبیعی آن تأکید کردند.

کشف فسفین در جو سیاره زهره در سال 2020 میلادی، امیدها را برای یافتن حیات میکروبی افزایش داد. این ماده که اغلب توسط میکروب ها تولید می شود، می توانست نشانه ای از حیات باشد؛ اما ناسا در مطالعات بعدی موفق به تأیید وجود آن نشد و این کشف را زیر سؤال برد.

از سال 2007 میلادی، سیگنال های رادیویی کوتاه و درخشان موسوم به انفجارهای رادیویی سریع (FRBs) شناسایی شدند که در فواصل زمانی مشخص تکرار می شوند. این سیگنال های میلی ثانیه ای دانشمندان را گیج کرده اند؛ آوی لوئب آن ها را به فناوری بیگانگان فضایی نسبت می دهد، درحالی که دیگران منشأ طبیعی را محتمل تر می دانند.

در سال 2019 میلادی، گیلبرت لوین، دانشمند ناسا که در پروژه کشف حیات روی مریخ فعالیت می کرد، ادعا کرد شواهدی از حیات را در این سیاره یافته است. اما ناسا و جامعه علمی این ادعا را نیازمند شواهد فوق العاده قوی تری دانستند و به نقل قول معروف کارل سیگان اشاره کردند که ادعاهای خارق العاده نیازمند شواهد خارق العاده هستند .