به نقل از همشهری آنلاین حسن زاده از مسیر دشوار قهرمانی، احساسش از تقدیم مدال و رؤیاهایی که یکی پس از دیگری محقق می شوند، گفت.

متن کامل گفت وگو را در ادامه می خوانید:

برای کسب مدال جهانی ترکیه و نقره بازی های کشورهای اسلامی مسیر سختی را پشت سر گذاشتید. از آن روزها برایمان بگویید.

من در خانواده ای کاملاً ورزشی بزرگ شدم. از 7 سالگی تکواندو را آغاز کردم، چون پدرم تکواندوکار بود. بعد از چند سال به خاطر استایل بدنی ام وارد ووشو شدم و حتی به تیم ملی هم رسیدم. برادرم آن زمان عضو تیم ملی ووشو بود و بزرگ ترین مشوق من.پس از مدتی تصمیم گرفتم موی تای را ادامه دهم و سال 2019 اولین مدال طلای تاریخ موی تای بانوان ایران را گرفتم و به عنوان دختر تاریخ ساز شناخته شدم.

گفته اید در کودکی مثل هم سن وسالان خود زندگی نکردید و به جای بازی و تفریح مجبور به وزن کم کردن بودید. هیچ وقت به رها کردن ورزش فکر نکردید؟

واقعیت این است که چون در محیطی کاملاً ورزشی بزرگ شدم، مسیرم همین بود. هر بار خسته می شدم خانواده ام تشویقم می کردند.در سن پایین مجبور بودم وزن کم کنم. در مدرسه بچه ها خوراکی می خوردند و من فقط چند قطره آب می خوردم. حتی روز تولدم همه کیک می خوردند و من فقط نگاه می کردم چون وزن کشی داشتم. اگر خانواده ام نبودند هیچ وقت به اینجا نمی رسیدم.

وقتی اولین مدال طلای جهانی را گرفتید چه حسی داشتید؟

آن مدال برایم تاریخ ساز بود. بارها عضو تیم ملی شدم اما اعزام نمی شدم. روزی که در ترکیه طلا گرفتم، تمام سختی های سال ها مثل فیلم از جلوی چشمانم گذشت. همان جا فهمیدم اگر بجنگی، می رسی.

در بازی اول ریاض تصویری از شما با لباس خون آلود منتشر شد. ماجرا چه بود؟

بازی اولم مقابل حریف ازبکستانی بود. یک لحظه زانویم به صورت او برخورد کرد. بعد از پایان مبارزه، وقتی از رینگ بیرون آمدم همه تصور کردند من آسیب دیده ام؛ اما خون مربوط به حریفم بود.

چرا تصمیم گرفتید مدال نقره بازی های کشورهای اسلامی را به رهبر انقلاب تقدیم کنید؟

از ابتدا تصمیم داشتم اگر طلا گرفتم آن را تقدیم رهبر انقلاب کنم. قبلاً مدال جهانی را به پدرم و طلای آسیا را به مادرم تقدیم کرده بودم. این مسابقات هم مسابقات کشورهای اسلامی بود و دلم می خواست مدالم را به رهبر مسلمین جهان تقدیم کنم. ابتدا نمی دانستم نقره را تقدیم کنم یا نه، اما وقتی مطرح کردم و دیدم ایشان پذیرفتند، بسیار خوشحال شدم.

چطور از پاسخ رهبر انقلاب مطلع شدید؟

در کمتر از 48 ساعت از بیت رهبری با من تماس گرفتند و پیام ایشان را خواندند. شوکه شدم. فکر می کردم اطلاع رسانی زمان بر باشد، اما خیلی زود جواب دادند. برایم ارزشمند بود که عالی ترین مقام کشور زحماتم را دیده اند. این مدال برایم از همه مدال ها ارزشمندتر شد.

آیا به صورت حضوری هم به بیت رهبری رفتید؟

بله. بعد از بازگشت به ایران به صورت حضوری رفتم، مدال را بردم و هدایای ارزشمندی دریافت کردم؛ از جمله یک انگشتر، سنگ مرمر از حرم امام حسین(ع) و یک جلد قرآن کریم.

هنگام تقدیم مدال، نگران هجمه ها نبودید؟برخی ممکن بود بگویند به خاطر مسائل مالی این کار را کرده اید.

بله می دانستم حاشیه خواهد داشت؛ همیشه عده ای منافق هستند. حرف منافقین برایم اهمیتی ندارد. وقتی رهبر کشورم پیام داده اند یعنی مسیرم درست است. کامنت های منفی هم گرفتم اما مردم کشورم بسیار حمایتم کردند و انرژی دادند. خانواده ام هم خوشحال شدند. همین حمایت برایم کافی بود.

حالا مسئولیت شما بیشتر شده؛ احساس می کنید الگوی نسل جدید هستید؟

بله، مدالم دیده شد و باید بیشتر تلاش کنم تا پرچم ایران را در مسابقات بعدی بالا ببرم.

موی تای ایران در ریاض با 7 نماینده، 4 فینالیست و 4 مدال نقره کار بزرگی انجام داد. خواسته شما از مسئولان چیست؟

موی تای رشته ای زیباست و در مسابقات جهانی 110 کشور شرکت می کنند. اما در ایران آن طور که باید دیده نمی شود. آقای جواد نصری، رییس انجمن، واقعاً برای این رشته زحمت کشیده و مثل پدر کنار ماست.وزارت ورزش آکادمی موی تای را افتتاح کرده که ارزشمند است، اما لازم است حمایت بیشتری شود. اگر موی تای تبدیل به فدراسیون شود و بودجه جدا داشته باشد، می توانیم در المپیک 2028 که موی تای به صورت آزمایشی حضور دارد نتیجه بگیریم.

گفته شده برخی ورزشکاران هزینه اعزام را از جیب خود پرداخت می کنند.

صحت دارد؟بله. چون انجمن بودجه کافی ندارد، بعضی مواقع بچه ها ناچارند اسپانسر پیدا کنند یا با هزینه شخصی اعزام شوند. از طرفی چون رسانه ها کمتر به موی تای اهمیت می دهند، اسپانسرها هم رغبت زیادی ندارند.

پس شرایط سخت است؟

بله، ما قبل از اعزام به ریاض فقط یک ماه اردو داشتیم، اما رقبا ماه ها در اردو بودند. اگر حمایت شویم، واقعاً می توانیم از بیشتر حریفان عبور کنیم.

برنامه های پیش رو تیم ملی موی تای چیست؟خرداد سال آینده مسابقات جهانی را داریم و بعد از آن بازی های آسیایی ناگویا که حضور موی تای در آن تقریباً قطعی است. از دو روز دیگر تمریناتم را زیر نظر پدرم شروع می کنم. تمام تلاشم را می کنم این بار مدالم طلا باشد و مردم ایران را خوشحال کنم. من از کودکی با پدرم کار کرده ام و همچنان او مربی من است.

صحبت های پایانی شما را می شنویم.

از پدر و مادرم تشکر ویژه دارم. آن ها در سخت ترین لحظات چراغ راه من بودند؛ پناهگاهی امن در برابر طوفان های زندگی. واقعاً والدین رفیقانی هستند که تا پایان دنیا می شود روی آن ها حساب کرد.