-من معتقدم که تولید کننده محصول فرهنگی و سرگرمی، وظیفه شه مسیری رو باز بکنه که مخاطب و مردم بیان دنبالش، اون قرار نیست بره دنبال مردم.

-مردم مدام در حال تغییر ذائقه و تغییر فکر هستند و مدام در حال رشدند، در نتیجه تو عین آب خوردن می تونی جا بمونی، و اون محصول تو می تونه یه چیز دمده بشه یا یه چیز دمدستی به حساب بیاد. بنابراین تو کار خودت رو بکن تو مسیر خودت رو باز کن و برو اونها میان.

-مدام باید در حال جوریدن و جستجو کردن باشی این روحیه جوریدن، ارتباط گرفتن، یاد گرفتن و یاد دادن وادارت می کنه که منقبض و فریز نشی.

-یه روز راجع به قول دادن حرف می‎ زدیم، گفتم تنها قولی که همه می تونیم به هم بدیم اینه که قول میدم بمیرم، همه می تونیم به هم این رو قول بدیم.

-آدم به یه سنی می رسه، به یه جای می رسه، تو یه مقطعی داره زندگی می کنه که دیگه قطعیتی وجود نداره، هیچی رو نمی تونی راجع بهش محکم حرف بزنی.

-فکر می کنم مهمترین چیزی که در زندگیم بهش عمل کردم، فضای خانوادگیمه، من با زنم با بچه م، با مادرم، خواهرم، مادر زنم و ... با فضای خانوادگیم ارتباط خانوادگی دارم، من آدم خانواده ام، من بلدم در کارهای خانوادگی شرکت کنم، مهمان خانوادگی داشته باشم، من وقتی در خانه هستم با کیفیت هستم.

-من وقتی یه چیزی میگم چون می دونم که نگار (همسر رامبد جوان)، نوردخت (دخترش) و مامانم و اینها می شنون، می دونم که فردا باید تو چشم آنها نگاه کنم و اونها بگن که این مزخرف چی بود که رفتی گفتی؟ (خنده)

-فکر می کنم مهمترین چیز زندگیم فضای خانوادگیه.

رامبد جوان و امین محمدی مجری پادکست اثر پروانه ای

-بازیگری برای من خیلی کار سختیه، من بازیگری رو خیلی دوست ندارم، من عاشق کارگردانی ام، اینقدر هم این رو برای خودم تکرار کردم دیگه برای خودم جا افتاده شبیه باوره.

-من عاشق فیلمسازیم، عاشق پشت دوربین وایستادنم، هر جا هم توی کارخودم جلوی دوربین رفتم اصلا انتخاب خودم نبوده، اینجوری شده که برای این که کار زودتر راه بیافته یا آدم مناسبش رو پیدا نکردم.

-بازیگری یک مغز دیگه ای رو می خواد، ببین نگار جواهریان یک بازیگره، بازیگروار یا بازیگر طور هم دنیا رو نگاه می کنه، مدام در حال تحلیل، ضبط و نگاه کردن به موقعیت ها و آدم ها و ... کنش و واکنش هاییه که خیلی برای بازیگر اهمیت داره.

من روزهای که قراره بازیگری بکنم، جون می کنم تا بیام تو نقطه ای که جلوی دوربین وایستم، نمی گم بلد نیستم، تواضع و اینهام نیست میگم چیزهای دیگه ای برای من جذابه. بازیگری من رو به وجد و هیجان نمیاره.

-ببین هر آدمی تو زندگیش حق داره و می تونه که عاشق بشه، عشق توی زندگی همه ما هست، من جز آدمهای هستم که خیلی با علاقه میرم سراغ عشق و با علاقه هم می پذیرم همیشه اگر برام اتفاق بیافته.

-شاید زندگی اولی که من تشکیل دادم باید صبوری می کردم برای تصمیم گرفتن، یعنی باید بیشتر صبر می کردم تا بعد تصمیم به ازدواج بگیریم من و ماندانا در اون موقع، شاید عجله کردیم، ولی اصولا به نظرم این سهم زندگی منه.

-من اگر اون زندگی ها و اون تصمیم ها رو نمی گرفتم الان اینجایی که وایستادم نبودم، و من الان از اینجایی که وایستادم راضیم، نکته ام اینه، من پشیمونی ندارم.

-من نسبت به زندگی که کردم، تصمیم هایی که گرفتم پشیمونی ندارم، حتما به خیلی هاش نقد دارم، حتما خیلی چیزهاش رو میگم غلط بوده، ولی همین غلطهاست که من رو با تجربه می کنه، من رو فهیم می کنه، من رو یه کاری می کنه که عاقلانه تر تصمیم بگیرم. یا دیوانگی هام رو با جسارت، شدت و اعتماد بنفس بیشتری ارائه بدم.

-من موافقم یار خوب تمام ماجراست ، آدم ترسو، آدم بخیل، آدم خسیس، آدم بی شور و هیجان، آدمی که خصلت های بدش قدرتمند است، اگر یار تو باشه تو رو شبیه خودش می کنه، تو هم اونجوری میشی.

-ولی آدمی که زور داره، آدمی که دیونه س، جسوره، آدمی که تصمیم گیریهاش در لحظه ای که باید قاطع باشه قاطع باشه و سعی می کنه دنیا رو بلبلعه و به همه چی حق بده در نهایت، تو رو شبیه خودش می کنه و اصولا بهت جسارت میده که تصمیم بگیری و انجام بدی.

-همه می تونیم خطا بکنیم، تو وقتی حق خطا کردن رو برای خودت و بقیه و دنیا قائل بشی، بنابر این به عنوان یک اصل ویک چیزی که جز زندگیه می پذیری. پس خطا وجود داره اوکی من خطا می کنم و بابتش هم عذرخواهی می کنم.

-این رو یاد بگیریم، خودت رو از اثرت جدا کن، محصولت یک چیزه، تو یک چیز دیگه ای هستی.

-موقع تبلیغ برای تولیدات داخلی (در برنامه خندوانه) من جلوی دوربین هم گفتم، من گفتم من حتی یک دونه خودکار ایرانی هم توی خونه ام نیست، ولی به عنوان برنامه ساز اینجا دارم میگم بیاین حمایت کنیم از محصول با کیفیت داخلی، گفتم هم از اینجا به بعد اگر خودمم هم یک محصولی ایرانی ببینم که با کیفیت است استفاده می کنم.

-من دارم برنامه سازی می کنم من دارم سعی می کنم چیزهای خوبی رو در بخش های مختلف جامعه سرایت بدم، اینقدری که می فهمم خوبه.

-الان تبدیل شده به یه چیزی هر کی می خواهد هر چی بگه میگن (تو سوشال) فحشمون میدن! خوب بدن، چیزی که فکر می کنی درسته رو انجام بده، حتما یه کسانی پیدا میشن که اون کار تو رو دوست ندارن، سوشال هم شده محل استفراغ و بالا آوردن رو هم دیگه.

به این فکر کن که یه کاری کردی که یه جایی یکی (از این کارت) خشمگینه، دو حالت بیشتر نداره یا تو واقعا به اون حرف معتقدی پاش وایستا، [...] اگر می بینی اعتقادت نیست یا باید عذرخواهی بکنی. بگی آفا من قصدش رو نداشتم...

-مثلا این که ما تو خندوانه راجع به ایران حرف زدیم و من بچه م رو در خارج از ایران به دنیا میارم، از دید من این دو تا با هم منافاتی نداره، من ایران رو دوست دارم، بچه من در اون زمان، در اون وضعیت، تصمیم خانوادگی این بود که این اتفاق بیاقته، من باید وایستم دونه دونه توضیح بدم که من اگربرم بچه م رو ...

-اولا من پاسپورت هیچ جای دنیا رو ندارم، من اقامت، پاسپورت کانادا رو ندارم، امریکا رو ندارم، هیچ جایی رو ندارم، من فقط ایرانی ام، ماجرام هم نیست که به ایرانی بودن خودم فلان ...، اهل این شعارهام نیستم، من در این مملکت زندگی می کنم.

-یک روزی هم با نگار حرفی زدیم به همدیگه، آقا ما آدمهای اهل مهاجرت نیستیم، همه ش هم فکر می کنند ما ایران نیستیم، هر موقع از من خبری نیست فکر می کنند ما ایران نیستیم، نه ما ایرانیم همیشه، ما مدام در حال زندگی کردن تو این مملکتیم.

-از زمان (اتفاقات) مهسا تا قبل از ضبط (سریال) وحشی، حدود 2 سال نگار ممنوع الخروج بود، بنابراین ما جایی نمی تونستیم بریم...

-من انتخابم همین جاست، من همینجا زندگی می کنم، هیچ وقت هم هیچ کس رو نه به مهاجرت تشویق می کنم، نه به موندن تشویق می کنم.

-من در برنامه ام راجع به مملکت ایران، برنامه ساختم، حرف زدم، تشویق کردم به ایران دوستی توی گیومه، هیچ وقت هم نگفتم ایران جای خفنیه، ایران ایران جای باحالیه، ایران جای درخشانیه، کی این حرف رو زدیم؟

جمله دربیارین ببینیم، اگر من این حرف رو زدم عذر می خوام ولی من این حرف رو نزدم، من هیچ وقت نگفتم ایران بهترین جای دنیاست، هیچ وقت، ولی همیشه گفتم ایران رو دوست دارم، معلومه که دوست دارم، مملکتمه ...

-من نگفتم، اگر ویدئوش رو بیارن ببینم، می گم آقا راست میگین اونجا من این رو گفتم، اشتباه کردم ولی نگفتم ...

-ببین آدمهای درجه یک، آدمهای گرونی هستن، دلیل هم داره گرونن، چون تضمین داره، تضمین داره کارشون و کیفیت شون و زمانبندی شون، یکی از نکات حرفه ای بودن و درجه یک بودن یک آدم، محاسبه زمانشه.

-آدم حرفه ای درست، حمایتت می کنه، زیر پات رو خالی نمی کنه.

-خانم ها و آقایان حرفه ای پیشکسوت واقعا یکی از وظایف همه ما که سالهاست داریم کار می کنیم، اضافه کردن نیروهای با استعداد و متعهد به این حرفه است، حتما باید در رو باز گذاشت که آدمها بیان تو ولی حتما باید بهشون سخت گیری هم کرد و چیزهای خوبی که بلدیم رو به شکل جدی بهشون یاد داد.

-و حتما هم باید بهشون اجازه بدیم جوری که خودشون می فهمن کار و دنیاشون رو تعریف کنن، یعنی نباید بهشون دیکته کنیم.

-به نظرم مهمترین چیزی که باید بهشون یادآوری کنیم اخلاق حرفه ایه وگرنه نگاه حرفه ای و خلاقیت رو باید بذاریم به عهده خودشون، باید بهشون یاد بدیم که باید متعهد باشن، باید مسئولیت پذیر باشن، باید خیلی منظم باشن، و مسئولیتی که بهشون داده میشه رو باید تا پای جان پاش واستن.

-ولی این که دوست دارن چه کارهای عجیبی بکنن حتما باید بگذاریم کارهای عجیبشون رو بکنن. باد پر و بال بدیم آدمها بپرن کارهای عجیب و غریب بکنن، به نفع همه مونه.

-آدم های که از مدیریتشون می ترسن به آدمها رو نمیدن. هرچقدر ارتباط عاطفی تر باشه آدمها بهتر حرف تورو گوش میدن.