به نقل از روزنامه فرهیختگان: سینا ولی الله مجری برنامه چندشنبه با سینا به تازگی اعلام کرد که شبکه MBC Persia پس از چندسال برنامه سازی عذر وی را خواسته و دیگر قصد ندارد به همکاری با این مجری بدشانس ادامه دهد.

دلیل بدیمنی و بداقبالی سینا ولی الله را می توان با مرور کارنامه این برنامه ساز تلویزیونی-رادیویی شناسایی کرد و با بررسی آن به روند تاریخی شکست در میان شبکه ها و مجریان فارسی زبان خارج از کشور پی برد.

ولی الله یکی از چهره های نسبتاً شناخته شده در میان تولیدات ورزشی و فرهنگی صداوسیمای دهه هشتاد بود و برنامه های متنوعی را در زمینه دوبله و مسابقات ورزشی اجرا می کرد. شناخت مردم، به خصوص نسل دهه شصت و هفتاد از ولی الله به میانه دهه هشتاد و اجرای برنامه های صبحگاهی در شبکه های مختلف سیما و صدای رسانه ملی بازمی گردد؛ شناختی که با خروج این مجری از کشور و اجرای برنامه در شبکه سرگرمی محور پی ام سی با خدشه مواجه شد و ولی الله را تا چندسال، یعنی تا شروع برنامه هایش در شبکه فارسی وان در حاشیه شهرت و محبوبیت قرار داد.

ولی الله در حالی استودیوی چندشنبه با سینا شبکه ام بی سی پرشیا را ترک می کند که پیش تر هم مجبور به خداحافظی از شبکه های پی ام سی، فارسی وان و سرویس پخش موسیقی رادیوجوان شده بود.

همچنین روزنامه خراسان نوشت: قطع همکاری سینا ولی الله با رسانه ای که سال ها در آن به عنوان مجری و تولیدکننده محتوا فعالیت می کرد، صرفاً یک خبر زرد درباره یک چهره رسانه ای نیست بلکه بار دیگر الگوی تکراری زندگی هنرمندان و سلبریتی هایی را آشکار می کند که پس از خروج از ایران، سرمایه نمادین خود را بر میز قمار سیاست می گذارند و درنهایت با همان منطقی کنار گذاشته می شوند که با آن جذب شده بودند؛ یعنی منطق مصرفی رسانه های معارض.

ولی الله طی سال های اخیر یکی از چهره های پرسناریوی رسانه های خارج نشین بود. چهره ای که مأموریتش بازتولید روایت هایی درباره جامعه ایران و تخریب ساختارهای سیاسی کشور بود. او نماد یک چرخه است. چرخه ای که برای سال ها در مورد چهره هایی چون فرخ نژاد، پرستو صالحی یا حتی اشکان خطیبی نیز مشاهده شده است.این افراد پس از خروج از ایران، به سرعت وارد جریان رسانه ای اپوزیسیون می شوند. جریانی که در ظاهر، از آن‎ها چهره می سازد اما در واقع، آن‎ها را در چارچوب یک بسته مصرفی می بیند یعنی کالایی برای جذب مخاطب، تولید تنش و تغذیه جنگ روانی. تا زمانی که مصرف رسانه ای آن‎ها ادامه دارد، حمایت می شوند؛ اما به محض افت بازدهی، اختلافات داخلی، کاهش مخاطب یا تغییر خط سیاسی، با بی رحمانه ترین شکل ممکن کنار گذاشته می شوند.