به گزارش پارسینه به نقل از زومیت، فرودگاه ها معمولاً نماد گذر، حرکت و سفرهای موقتی هستند؛ اما برای یک مرد، فرودگاه به یک اقامتگاه دائمی و یک برزخ بوروکراتیک تبدیل شد.

مهران کریمی ناصری، پناهجوی ایرانی، نامی است که با یکی از عجیب ترین داستان های انزوای مدرن گره خورده است؛ او به مدت 18 سال (از 1988 تا 2006) در ترمینال شماره یک فرودگاه شارل دو گل پاریس زندگی کرد. داستانی آنقدر شگفت انگیز که الهام بخش مستقیم فیلم معروف ترمینال (The Terminal) ساخته ی استیون اسپیلبرگ در سال 2004 شد.

داستان ناصری در 26 آگوست 1988 (4 شهریور 1367) آغاز شد. او که پیش تر در بلژیک وضعیت پناهندگی دریافت کرده بود، تصمیم داشت از پاریس به لندن سفر کند. ناصری مدعی بود که در ایستگاه قطار پاریس، کیف دستی حاوی تمام مدارک شناسایی و اوراق پناهندگی اش به سرقت رفت.

او توانست سوار هواپیما به مقصد لندن شود؛ اما در فرودگاه هیترو، به دلیل نداشتن هیچ مدرک شناسایی، توسط مقامات بریتانیایی بازداشت و در اولین پرواز به مبدأ، یعنی پاریس، برگردانده شد.

در فرودگاه شارل دو گل، تراژدی بوروکراتیک او کامل شد. مقامات فرانسوی نمی توانستند اجازه ی ورود ناصری به خاک فرانسه را صادر کنند (چون مدرک نداشت) و همزمان نمی توانستند او را به هیچ کشور دیگری اخراج کنند (چون هویت و کشور مبدأ او رسماً قابل تأیید نبود).

مهران کریمی ناصری در این برزخ قانونی گیر افتاد و بخش عمومی ترمینال یک، خانه ی او شد. خانه ی او برای 18 سال، یک نیمکت پلاستیکی قرمز و چرخ دستی وسایلش بود. او در یک حباب قانونی زندگی می کرد؛ نه در فرانسه بود و نه خارج از آن.

کارکنان فرودگاه و رستوران ها او را می شناختند و اغلب به او غذا و روزنامه می دادند. او به سِر آلفرد مهران شهرت یافت (نامی که گاهی خود را با آن معرفی می کرد). روزهای او به مطالعه ی کتاب های عمدتاً اقتصادی، گوش دادن به رادیو و نوشتن خاطرات روزانه اش می گذشت؛ خاطراتی که بعدها در کتابی با عنوان مرد ترمینال منتشر شد.

پس از سال ها کشمکش حقوقی و جلب توجه رسانه های بین المللی، سرانجام در سال 1999، دولت بلژیک موافقت کرد که مدارک پناهندگی او را برگرداند و فرانسه به او اجازه ی اقامت داد؛ اما در این مرحله، داستان پیچیده تر شد. ناصری که سال ها در انزوا و محیط بسته ی فرودگاه زندگی کرده بود، از امضای اوراق و خروج از ترمینال خودداری کرد.

پوستر فیلم سینمایی ترمینال با بازی تام هنکس

گزارش ها حاکی است که او دیگر هویت ایرانی مهران کریمی ناصری را نمی پذیرفت یا شاید پس از یک دهه از رویارویی با دنیای خارج و ترک آن چیزی که به خانه اش تبدیل شده بود، هراس داشت. او حتی پس از دریافت چک 250 هزار دلاری از شرکت فیلم سازی اسپیلبرگ (بابت حقوق داستان زندگی اش) حاضر به ترک فرودگاه نشد.

اقامت 18 ساله سرانجام در سال 2006، نه با تصمیم او، بلکه به دلیل بیماری و نیاز به بستری شدن در بیمارستان، به پایان رسید. او پس از بهبودی، با آن 250 هزار دلار پولی که گرفته بود، مدتی را در هتل ها و مراکز حمایتی در پاریس گذراند.

مهران کریمی ناصری در هفته های پایانی عمرش دوباره به فرودگاه شارل دو گل برگشت. او در 12 نوامبر 2022 (21 آبان 1401) در 86 سالگی در ترمینال 2F درگذشت؛ جایی که شاید بیش از هر جای دیگری در جهان، آن را خانه می دانست.