در شش برنامه گذشته، معمولاً پس از پایان دوره پنج‌ساله، تازه فرایند ارزیابی آغاز می‌شد و نسخه نهایی پس از اتمام برنامه ارائه می‌گردید. اما در برنامه هفتم، برای نخستین‌بار این کار در همان سال اول اجرا انجام شده است. این رویکرد باعث می‌شود ضعف‌ها و اشکالات احتمالی برنامه، یا کاستی‌های احتمالی دستگاه‌های اجرایی، در همان آغاز مسیر شناسایی شود و دولت بتواند به‌موقع به آن‌ها توجه کند و مسیر را اصلاح نماید.

به نظر من، دو ویژگی مهم در این اقدام نهفته است: نخست، پاسخگویی دولت در قبال اجرای برنامه؛ و دوم، پیشگیری از بروز خطاها و اشکالاتی که درگذشته معمولاً پس از پنج سال آشکار می‌شد.

این اقدام را می‌توان نشانه‌ای از اوج همکاری و هم‌افزایی میان دولت و مجلس دانست که باهدف ارتقای کیفیت اجرای برنامه هفتم توسعه صورت‌گرفته است.