به نقل از sciencedaily،کشف نوع جدیدی از سلول های مغزی برای مقابله با آلزایمر

نوعی سلول مغزی تازه کشف شده می تواند با کاهش التهاب و کند کردن روند آسیب، از مغز در برابر بیماری آلزایمر محافظت کند. تقویت این سلول های دفاعی طبیعی ممکن است به درمانی کاملاً جدید برای این بیماری منجر شود.

در بیماری آلزایمر، که شایع ترین علت زوال عقل است، میکروگلیاها (سلول های ایمنی مغز) نقش دوگانه ای دارند: آن ها می توانند با پاک سازی ضایعات مضر از مغز محافظت کنند یا در شرایط خاص باعث آسیب و التهاب شوند. رفتار این سلول ها تأثیر زیادی بر روند پیشرفت بیماری دارد.

دانشمندان مدرسه پزشکی Icahn در Mount Sinai، به همراه پژوهشگرانی از مؤسسه Max Planck برای زیست شناسی و پیری در کلن آلمان، دانشگاه Rockefeller، دانشگاه شهری نیویورک و سایر شرکای بین المللی، گروهی منحصر به فرد از میکروگلیاها را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد نقش محافظتی در مغز دارند. این کشف می تواند راه را برای استراتژی های درمانی جدیدی جهت کند کردن یا جلوگیری از پیشرفت آلزایمر هموار کند.

در مطالعه ای که در تاریخ 5 نوامبر در نشریه Nature منتشر شد، تیم تحقیقاتی دریافت که میکروگلیاهایی با سطح پایین تر پروتیین PU.1 و بیان بالاتر گیرنده ای به نام CD28، التهاب مغزی را کاهش می دهند. این میکروگلیاهای تخصصی همچنین باعث کند شدن تجمع پلاک های آمیلوییدی و گسترش پروتیین های سمی tau می شوند که هر دو از نشانه های اصلی بیماری آلزایمر هستند.

PU.1 پروتیینی است که به نواحی خاصی از DNA متصل می شود و در کنترل فعال یا غیرفعال شدن ژن ها نقش دارد. CD28 نیز گیرنده ای است که روی سطح سلول های T قرار دارد و در فعال سازی و ارتباط سلول های ایمنی نقش دارد.

عملکرد میکروگلیاهای محافظ

با استفاده از مدل های موش مبتلا به آلزایمر، سلول های مغزی انسانی و نمونه های بافتی، پژوهشگران نشان دادند که کاهش سطح PU.1 باعث می شود میکروگلیا گیرنده هایی را بیان کنند که معمولاً در سلول های لنفوییدی دیده می شوند. اگرچه این میکروگلیاهای محافظ تنها بخش کوچکی از کل میکروگلیاها را تشکیل می دهند، اما تأثیر آن ها گسترده است: آن ها التهاب را در سراسر مغز سرکوب کرده و حافظه و بقا را در موش ها حفظ می کنند.

وقتی دانشمندان CD28 را از این زیرمجموعه خاص حذف کردند، التهاب تشدید شد و رشد پلاک ها افزایش یافت، که نشان می دهد CD28 نقش حیاتی در فعال نگه داشتن این سلول های محافظ دارد.

دکتر Anne Schaefer، استاد علوم اعصاب در مدرسه پزشکی Icahn و مدیر مؤسسه Max Planck برای زیست شناسی پیری، گفت:

میکروگلیاها در بیماری آلزایمر صرفاً پاسخ دهنده های مخرب نیستند — آن ها می توانند به محافظان مغز تبدیل شوند. این یافته ها مشاهدات قبلی ما درباره انعطاف پذیری چشمگیر حالات میکروگلیا و نقش های مهم آن ها در عملکردهای مختلف مغز را گسترش می دهد.

دکتر Alexander Tarakhovsky از دانشگاه Rockefeller نیز افزود:

شگفت انگیز است که مولکول هایی که مدت هاست در ایمنی شناسی برای نقش شان در سلول های B و T شناخته شده اند، اکنون مشخص شده که فعالیت میکروگلیا را نیز تنظیم می کنند. این کشف در زمانی صورت گرفته که سلول های T تنظیمی به عنوان تنظیم کننده های اصلی ایمنی شناخته شده اند، و نشان دهنده منطق مشترک تنظیم ایمنی در انواع سلول هاست. همچنین راه را برای استراتژی های ایمنی درمانی در بیماری آلزایمر باز می کند.

سرنخ های ژنتیکی برای کاهش خطر آلزایمر

این پژوهش بر پایه یافته های ژنتیکی قبلی دکتر Alison M. Goate بنا شده است؛ استاد ژنومیک و رییس دپارتمان ژنتیک در مدرسه پزشکی Icahn و یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه. تحقیقات قبلی او نشان داده بود که نوعی واریانت ژنتیکی رایج در ژن SPI1 (که مسئول تولید PU.1 است) با کاهش خطر ابتلا به آلزایمر مرتبط است.

او گفت:

این نتایج توضیحی مکانیکی برای این موضوع ارائه می دهند که چرا سطح پایین تر PU.1 با کاهش خطر ابتلا به آلزایمر مرتبط است.

مسیر جدیدی برای ایمنی درمانی آلزایمر

کشف رابطه بین PU.1 و CD28 چارچوب مولکولی جدیدی برای درک نحوه عملکرد محافظتی میکروگلیا فراهم می کند. همچنین این یافته ها ایده هدف گیری فعالیت میکروگلیا از طریق درمان های مبتنی بر سیستم ایمنی را برای تغییر مسیر بیماری آلزایمر تقویت می کند.