به گزارش پارسینه و به نقل از theguardian، بر اساس پژوهشی جدید، دریاچه های منطقه آمازون به حوضچه هایی جوشان با دمایی بالاتر از وان های آب گرم تبدیل شده اند؛ پدیده ای که نتیجه موج های گرمای شدید و خشکسالی های گسترده در این منطقه است.

دمای یکی از دریاچه ها از 40 درجه سانتی گراد (104 درجه فارنهایت) فراتر رفت، در حالی که سطح آب به دلیل تابش شدید آفتاب و آسمان بدون ابر به شدت کاهش یافته بود. این گرمای شدید باعث مرگ دسته جمعی دلفین های صورتی آمازونی و ماهی ها شد—گونه هایی که توان تحمل چنین دمایی را ندارند.

در دریاچه تفه که عمق آن تنها دو متر بود، دما به 41 درجه سانتی گراد رسید—گرم تر از یک وان آب گرم معمولی. آیان فلیشمن، پژوهشگر ارشد از مؤسسه توسعه پایدار مامیرائوا، گفت: حتی نمی توانستیم انگشتمان را در آب فرو ببریم. آب نه فقط در سطح، بلکه تا عمق کاملاً داغ بود. انگشت را داخل می بردی و بلافاصله بیرون می کشیدی غیرقابل تحمل بود.

در طول شش هفته در حوالی سپتامبر 2023، لاشه حدود 200 دلفین صورتی روی سطح آب شناور شد. فلیشمن گفت: هیچ کس در این منطقه طی یک قرن گذشته چنین چیزی ندیده بود. کاملاً سورئال و واقعاً ترسناک بود.

این حادثه باعث شد پژوهشگران به بررسی سایر منابع آبی در سراسر آمازون بپردازند. طبق این مطالعه که در نشریه Science منتشر شده، نیمی از 10 دریاچه بررسی شده در طول روز دمایی بالاتر از 37 درجه سانتی گراد را تجربه کرده اند.

پژوهشگران دمای آب دریاچه های مرکزی آمازون را در جریان خشکسالی سال 2023 بررسی کردند خشکسالی ای که در اواخر همان سال با موجی شدیدتر ادامه یافت و رکوردهای جدیدی از پایین ترین سطح آب و گرمایش شدید ثبت شد. در حالی که دمای معمول دریاچه تفه در گرم ترین ماه ها حدود 30 درجه است، در سال 2024 به 40 درجه رسید.

بر اساس یافته ها، دمای دریاچه های آمازون طی سه دهه گذشته هر دهه بین 0.3 تا 0.8 درجه سانتی گراد افزایش یافته نرخی بالاتر از میانگین جهانی. هم زمان، این دریاچه ها در حال کوچک شدن هستند. در خشکسالی 2024، دریاچه تفه حدود 75 درصد از سطح خود را از دست داد و دریاچه باداخوس تا 90 درصد کوچک شد.

آدریان بارنت، استاد ارشد بوم شناسی رفتاری در دانشگاه گرینویچ که در این پژوهش مشارکت نداشت، گفت: این مقاله نشان می دهد که تغییرات اقلیمی چه تأثیرات خارق العاده ای بر اکوسیستم های عظیمی مانند آمازون دارد و این تأثیرات فقط محدود به جنگل ها نیست، بلکه شامل زیست بوم های آبی نیز می شود.

او افزود: افزایش 10 درجه ای دمای آب بی سابقه است. حجم انرژی لازم برای رسیدن به چنین دمایی در این حجم عظیم از آب، حیرت انگیز است.

بارنت توضیح داد که بیشتر ماهی ها، دلفین ها و گاوهای دریایی معمولاً در فصل کم آبی تولیدمثل می کنند و احتمالاً سال 2023 از نظر تولیدمثل برای بیشتر گونه ها فاجعه بار بوده است. اگر این اتفاق به طور مکرر رخ دهد، جمعیت این گونه ها و گونه هایی که از نظر زیست محیطی به آن ها وابسته اند، به شدت کاهش خواهد یافت.

او در پایان تأکید کرد که راه حل های محلی برای این بحران بسیار محدودند. پدیده ای با این وسعت نیازمند رویکردی سیستمی است یعنی باید به ریشه مشکل حمله کرد: انتشار گازهای گلخانه ای و عوامل اصلی گرمایش جهانی.