به گزارش پارسینه به نقل از گفتنی ها، این پدیده در فرش های نو و فرش های تهیه شده از الیاف طبیعی (مانند پشم) بسیار رایج است. خوشبختانه، روش های ساده و بسیار مؤثری برای مدیریت و کاهش این مشکل وجود دارد؛ از جارو کشیدن صحیح و استفاده از برس مخصوص گرفته تا چیدن پرزهای بلند، شستشوی تخصصی و حتی چرخاندن فرش.

با ما همراه باشید تا در این مقاله از مجله گفتنی، ابتدا دلایل اصلی پرز دادن فرش نو را بررسی کرده و سپس راهکارهای عملی برای حل این مشکل را با جزییات کامل ارائه دهیم.

فرش های نو، به ویژه انواع پشمی، اغلب در ابتدای استفاده شروع به پرزدهی می کنند. این پدیده معمولاً موقتی است و بخشی از چرخه طبیعی الیاف به شمار می رود. با این حال، عوامل متعددی از کیفیت ساخت گرفته تا روش نگهداری، می توانند تعیین کنند که این پرزدهی چقدر شدید یا دائمی خواهد بود.

اکثر فرش های نو، به خصوص انواع پشمی، در چند ماه اول پرز خواهند داد. این اتفاق به دلیل الیاف شل و آزادی رخ می دهد که از فرآیند تولید باقی مانده اند. این الیاف سطحی به مرور زمان و با استفاده و جارو کشیدن از فرش خارج می شوند و معمولاً به تدریج کاهش می یابند.

پرزدهی فرش تا حد زیادی به جنس و کیفیت مواد اولیه بستگی دارد:

نحوه ساخت و تکنیک بافت، عامل اصلی تعیین کننده طول عمر و پرزدهی فرش است:

جارو کشیدن یا فرچه کشی بیش از حد تهاجمی می تواند رشته های الیاف را شکسته و پرزدهی را افزایش دهد. استفاده از برس چرخشی (Beater Bar) در جاروبرقی برای فرش های ظریف، در واقع می تواند مشکل را بدتر کند.

با بالا رفتن سن فرش، به طور طبیعی شروع به از هم پاشیدن می کند، به خصوص در مناطق پرتردد. اگر فرش شما سال ها عمر کرده و ناگهان شروع به پرزدهی شدید کرده است، می تواند نشانه ای از فرسایش الیاف باشد.

اگر فرش پشمی خریده اید و متوجه شدید که میزان پرزدهی آن بیش از حد انتظار است، این ترفندها به شما کمک می کنند تا این مشکل را به کمترین حد ممکن برسانید:

با استفاده از یک شانه یا برس مخصوص (یا حتی پرزگیر)، فرش پشمی خود را برس بزنید تا الیاف شل باقی مانده از آن خارج شوند. این کار باید به صورت هفتگی انجام شود تا فرش تمیز و تازه بماند و تمام الیاف و مواد شُل از آن پاک شوند.

اگر پرزهای پشمی بالاتر از سطح فرش بیرون زده اند، با استفاده از یک قیچی تیز، نوک آن ها را بچینید تا ظاهر کرکی و زبر از بین برود. کمی ریش ریش شدن در فرش های پشمی رایج است و با چیدن نوک این پرزها، فرش شما نه تنها حس بهتری زیر دست می دهد، بلکه تمیزتر و جذاب تر به نظر می رسد.

چیدن همین نوک های ریش ریش شده به کاهش پرزدهی نیز کمک می کند، زیرا همین قسمت های شل هستند که در نهایت جدا می شوند. دست خود را روی فرش بکشید، الیاف شُل را جمع کنید و دور بریزید.

جارو کشیدن منظم یک روش مؤثر برای خارج کردن الیاف شُل و کاهش پرزدهی فرش است. با این حال، جارو کشیدن بیش از حد نیز می تواند به ساختار فرش آسیب بزند. برای حفظ سلامت فرش، این دستورالعمل دو مرحله ای را دنبال کنید:

در تمام مراحل، استفاده از مکش ملایم و اجتناب از برس چرخشی، یک اصل حیاتی برای حفظ سلامت فرش های ظریف (مانند پشمی) است. همچنین، هنگام جارو کشیدن در نزدیکی لبه ها و گوشه ها، بسیار با ملایمت عمل کنید.

تغییر جهت و چرخش فرش هر چند ماه یکبار، کمک می کند تا سایش ناشی از رفت وآمد به صورت یکنواخت توزیع شود و پرزدهی در مناطق پر استفاده کاهش یابد.

همچنین می توانید در بخش هایی که رفت وآمد زیادی دارند، از یک قالیچه، زیرانداز یا روفرشی مجزا برای محافظت از فرش اصلی استفاده کنید. این کار، سایش مداوم را که یکی از عوامل اصلی جدا شدن الیاف است، به حداقل می رساند و به شما کمک می کند تا فرش اصلی خود را برای مدت طولانی تری نو و سالم نگه دارید.

شستشوی دوره ای فرش توسط متخصصین می تواند به از بین بردن آلودگی های عمقی کمک کرده و ساختار الیاف را ترمیم کند، بدون اینکه آسیبی به فرش وارد شود.

میزان مشخصی از پرزدهی در اغلب فرش های نو مورد انتظار است و این روند باید ظرف 3 تا 6 ماه اول به تدریج کمتر شود. اما اگر متوجه هر یک از موارد زیر شدید، شاید لازم باشد که موضوع را جدی تر پیگیری کنید:

اگر هر یک از این نشانه ها برایتان آشناست، شاید زمان آن رسیده باشد که از یک متخصص برای ارزیابی کمک بگیرید، یا حداقل در روش مراقبت از فرش خود تغییر ایجاد کنید.

در این مقاله از بخش سبک زندگی مجله گفتنی، به دلایل پرز دادن فرش نو و روش های رفع این مشکل پرداخیم. شما از چه ترفندهایی استفاده می کنید؟ آن ها را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید.