به نقل از nationalsecurityjournal، هواپیماهایی با معماری باز مانند B-21 و NGAD برای ارتقاءهای آینده طراحی شده اند. اما تصمیم به حفظ یا بازنشستگی هواپیماها به تهدیدات، هزینه نگهداری، ریسک زمانی و مسائل سیاسی بستگی دارد.

نقش پشتیبانی نزدیک A-10 در نبردهای دوربرد و مبتنی بر پهپاد کمرنگ شده، در حالی که B-52 به عنوان حامل موشک باقی مانده است. تصمیم گیری ها با دخالت های کنگره، اشتغال زایی و منافع منطقه ای پیچیده تر می شوند، همان طور که برنامه های ناکارآمد و تأخیرها نیز تأثیرگذارند.

بازنشستگی یا تمدید خدمت هواپیماها باید بر اساس استراتژی و نیازهای مأموریتی باشد ترکیبی از تجهیزات قدیمی و جدید برای پیروزی در نبردهای هوایی قدرت های بزرگ.

نیروی هوایی آمریکا ترجیح می دهد هواپیماهای موجود را ارتقاء دهد تا اینکه آن ها را بازنشسته یا از نو طراحی کند. نمونه هایی مانند B-52، B-2، B-1B و F-22 نشان می دهند که این رویکرد به نوعی سلاح مخفی نیروی هوایی است.

ارتقاء بسیار آسان تر و مقرون به صرفه تر از تحقیق و توسعه پرهزینه و طراحی های جدید است. شرکت های دفاعی معمولاً خطوط تولید آماده دارند و با صرفه جویی در مقیاس، می توانند ارتقاءها را با هزینه کمتر انجام دهند. این کار بودجه وزارت دفاع را حفظ می کند و به نیروی هوایی اجازه می دهد تعداد زیادی هواپیما در ناوگان خود داشته باشد تا با کشورهایی مانند چین مقابله کند که هواپیماهای جدید را سریع و کارآمد تولید می کنند.

با گذشت زمان، فناوری پیشرفته تر و ارزان تر می شود. استفاده از هوش مصنوعی در کابین خلبان، نرم افزارهای پردازش داده، موشک های هایپرسونیک، لیزرها، پوشش های پنهان کار جدید، و همکاری بین هواپیماهای سرنشین دار و بدون سرنشین، همگی باعث می شوند هواپیماهای قدیمی عمر دوباره بگیرند.

ارتقاء موتورها برای سرعت و مانور بهتر، تضمین تنوع ناوگان، فروش هواپیماهای قدیمی در بازار صادرات، و آموزش خلبانان روی پلتفرم های جدید از دیگر مزایای این رویکرد هستند.

مثلاً B-52 در حال ارتقاء با موتور و رادار جدید است تا تا زمان ورود B-21 Raider به خدمت، همچنان قابل استفاده باشد. F-22 نیز با ارتقاء پنهان کاری، حسگرها، جنگ الکترونیک و کنترل پهپادهای خودکار، به نیروی هوایی زمان می دهد تا F-47 NGAD را توسعه دهد.

هواپیماهای جدید مانند B-21 و NGAD با معماری باز طراحی شده اند تا ارتقاءهای آینده آسان تر باشد و بتوانند تا دهه 2080 خدمت کنند. F-35 نیز همین قابلیت را دارد.

پول، زمان، منابع و رویدادهای ژئوپلیتیکی در این تصمیم نقش دارند. مثلاً A-10 دیگر در نبردهای نزدیک زمینی کاربرد ندارد، زیرا جنگ های آینده با موشک های دوربرد و پهپادها تعیین می شوند. در مقابل، B-52 همچنان با موشک های کروز از راه دور مؤثر است.

F-35 و F-22 می توانند در حالت Beast Mode مهمات بیشتری حمل کنند و حتی مأموریت های پشتیبانی نزدیک را انجام دهند.

پس از فروپاشی شوروی، تهدیدات کاهش یافت و ارتقاء F-15 و F-16 منطقی تر بود. در دوران جنگ با تروریسم، تمرکز بر حملات زمینی بود و نیروی هوایی برتری هوایی داشت.

در دهه 2030، نبردهای هوایی دوباره اهمیت یافته اند. با ظهور چین و روسیه، نیروی هوایی باید جنگنده های نسل ششم را وارد خدمت کند و مدل های نسل پنجم را ارتقاء دهد. مثال هایی مانند درگیری پاکستان و هند یا عملیات F-35I اسراییل علیه ایران نشان می دهند که نبردهای هوایی هنوز هم ممکن اند.

بازنشستگی یک هواپیما می تواند مسائل اقتصادی ایجاد کند. قطعات هواپیماها در ایالت های مختلف تولید می شوند و کنگره برای حفظ اشتغال در حوزه های انتخابیه خود فشار وارد می کند.

نگهداری هواپیماهای قدیمی گاهی بسیار پرهزینه می شود. مثلاً برنامه ارتقاء B-52 با تأخیر مواجه شده است. بمب افکن هایی مانند B-1B به دلیل عدم پنهان کاری ممکن است منسوخ شوند.

برخی برنامه ها نیز ناکارآمد بوده اند، مانند پروژه A-12 Avenger II که در سال 1991 با صرف بیش از 5 میلیارد دلار لغو شد.

تصمیم گیری درباره بازنشستگی یا ارتقاء هواپیماها اغلب بحث برانگیز است، زیرا بودجه تحقیق و توسعه تحت تأثیر سیاست قرار دارد. رییس جمهور ترامپ از پروژه F-47 NGAD حمایت می کند که قرار است در سال 2028 پرواز کند، اما رییس جمهور بعدی ممکن است تمرکز را به ارتقاء F-35 و F-22 تغییر دهد.

کنگره نیز فشار می آورد؛ برخی نمایندگان از هواپیماهای خاص حمایت می کنند، مانند سناتور مایک روندز از داکوتای جنوبی که طرفدار B-21 است چون در ایالت او مستقر خواهد شد.

تصمیم گیری درباره ارتقاء یا بازنشستگی هواپیماها دشوار است. تغییرات در ماهیت جنگ، تهدیدات جهانی، تحولات سیاسی و اقتصادی، و حتی حس نوستالژی نسبت به هواپیماهای قدیمی در این تصمیم نقش دارند.

نیروی هوایی آمریکا با ارتقاء هواپیماهای قدیمی، یک سلاح مخفی در اختیار دارد. اما این انتخاب با ریسک همراه است. بازنشستگی آسان نیست و ارتقاء ممکن است زمان بر و پرهزینه باشد.

اکنون زمان آن است که تیم امنیت ملی ترامپ استراتژی دفاع ملی را منتشر کند تا تلاش های تأمین تجهیزات با اهداف بلندمدت هم راستا شوند. تصمیم گیری باید بر اساس نیازهای امنیت ملی باشد، نه فقط حفظ اشتغال.

اگر این تصمیم ها بر پایه اصول استراتژیک و ضرورت های نظامی اتخاذ نشوند، ترکیب هواپیماهای قدیمی و جدید نمی تواند نتیجه مطلوبی در میدان نبرد رقم بزند.