به گزارش پارسینه کمتر چند روز پیش رضا درویش پس از 46 ماه تکیه بر صندلی مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس، از سمت خود استعفا داد و پیمان حدادی رییس هیئت مدیره تا اطلاع ثانوی سرپرست این باشگاه شد.

سرپرستی که پس از 15 روز، روز شنبه از سوی هیات مدیره بعنوان مدیر عامل باشگاه انتخاب شد.سابقه حضور حدادی درپرسپولیس به زمان واگذاری سهام این باشگاه به کنسرسیوم بانکی باز می گردد که موجب باز شدن پای وی به عنوان نماینده بانک ملت در هیئت مدیره این باشگاه شد.

حدادی طی دو سال گذشته به عنوان عضو هیئت مدیره در باشگاه پرسپولیس فعال بوده و در یک سال گذشته نیز ریاست هیئت مدیره سرخپوشان را برعهده داشته است.

یکی از جوان ترین مدیران عامل پرسپولیس اگر چه کارنامه ورزشِی ندارد ولی از مهم ترین سوابق اجرایی او می توان به کارشناس نظارت بر کارگزاران در سازمان بورس و اوراق بهادار و سرپرست مدیریت سرمایه گذاری در چند کارگزاری اشاره کرد.حدادی که پس از جدایی درویش تمام امور اجرایی را برعهده داشت در اولین اقدام تصمیم به تغییر سرمربی گرفت و بدون مذاکره با وحید هاشمیان، اوسمار ویرا برزیلی را جایگزین سرمربی ایرانی کرد.

حدادی در حالی مدیرعامل جدید پرسپولیس شده که خیلی از هواداران نگرانند؛نگران رابطه تنگاتنگی که او با رضا درویش داشت،چنانکه خروجی تصمیمات مدیریتی پرسپولیس و مصاحبه های حدادی در یک سال گذشته گویای تعامل کامل او با درویش است.حال باید دید آیا حدادی از زیر سایه مدیر عامل قبلی خارج خواهد شد و راه دیگری را در ادامه مسیر برای خود و همراهان در نظر خواهد گرفت یا با ادامه همان روند قبل شرایط استعفای خودش را فراهم می کند؟زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.

خبرگزاری "خبرآنلاین" در گفتگو با امیر عابدینی مدیر عامل پیشین سرخ پوشان به این موضوع پرداخته است.

پیمان حدادی رسماً به عنوان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس معرفی شد.خیلی ها معتقدند او ادامه دهنده همان مسیر درویش خواهد بود و تغییر خاصی در پرسپولیس ایجاد نخواهد کرد. نظر شما چیست؟

واقعیت این است که هیچ مکانیزم مشخص و قابل دفاعی برای این آمد و شدها وجود ندارد. ما معیاری نداریم که بر اساس آن بگوییم فردی با این نمرات آمده و دیگری با آن ارزیابی رفته است. امروز، فقط اقبال عمومی باید نشان دهد که ایشان چگونه عمل می کند.

آیا این اقبال می تواند موجب ماندگاری او در این سمت شود؟

اجازه دهید پیش بینی خوشایندی نکنم؛ به نظرم ایشان مدت زیادی در این سمت نخواهند ماند و امیدوارم حداقل عملکرد ضعیفی نداشته باشند، چون در نهایت این پرسپولیس است که آسیب می بیند. صاحبان واقعی باشگاه مردم هستند، اما هیچ نقشی در این تصمیم ها ندارند. مردم صبوری می کنند تا ببینند این مدیر چه عملکردی خواهد داشت. شنیده ام اعضای هیئت مدیره همان ترکیب قبلی هستند که در زمان درویش نیز حضور داشتند و آقای حدادی هم در همان هیئت مدیره بوده است. آیا فقط درویش مقصر بود؟ آیا آن هیئت مدیره کارنامه موفقی داشت؟ اکنون همه پشت نام سرمربی برزیلی پنهان می شوند و بار مسئولیت را بر دوش او می گذارند تا اگر تیم نتیجه نگرفت، مقصر او باشد.

اما اوسمار در زمان سرپرستی حدادی به پرسپولیس آمد،نه دردوره مدیرعاملی او؟

بله، اما با توجه به همین موضوع، ایشان می گوید من هنوز مدیرعامل نبودم که سرمربی انتخاب شد. این یعنی هیچ کدام حاضر نیستند مسئولیت تصمیم ها را بپذیرند. آن ها از خودشان مراقبت می کنند، نه از باشگاه.

پس چه کسانی از باشگاه مراقبت می کنند؟

آن هایی که برای این باشگاه زحمت کشیده اند، از بام تا شام تلاش کرده اند، حرص و غصه خورده اند،مدیریت کرده اند و هوادار بوده اند.پرسپولیس حاصل همین تلاش هاست. وقتی کریم باقری می گوید حاضر نیست سرمربی شود، دلیلش نگرانی از ضعف مدیریتی است. هیئت مدیره ضعیف باشد، سرمربی ضربه می خورد. به نظرم آقای حدادی هنوز نمی داند به کجا آمده! تجربه او خام است و پرسپولیس جایی برای آزمون و خطا نیست. وظیفه این باشگاه بُرد، طراوت و فوتبال چشم نواز است؛ چیزی جز این را مردم نمی پذیرند. استقلال و تراکتور روند رو به رشد دارند، سپاهان هم به ثبات رسیده، اما پرسپولیس در این مسیر کجای کار است؟ اگر تغییر هیئت مدیره می توانست اوضاع را درست کند، درویش نمی رفت. اعضای هیئت مدیره باید به مردم پاسخگو باشند، نه به چند نفر خاص که باشگاه را خانوادگی اداره می کنند. من برای آقای حدادی آرزوی موفقیت دارم، اما می دانم روزهای سختی در انتظار پرسپولیس است. ای کاش مدیریت باشگاه با تدبیر، اندیشه و دور از لابی و رفیق بازی اداره می شد.

هرچند حدادی سابقه ورزشی ندارد، اما در حوزه اقتصاد فعال بوده است. فکر می کنید مدیریت ایشان بتواند وضعیت مالی باشگاه را بهبود ببخشد؟

مدیرعامل نقش هدایت گر دارد، نه صرفاً تماشاگر. او باید ساختار را بر اساس انضباط اداره کند و کمیته ها را فعال نگه دارد. وقتی سرمربی خودش تیمش را می آورد، یعنی کنترل فنی از دست باشگاه خارج شده است. باید کمیته های فنی و قراردادها تشکیل شوند و تصمیم گیری جمعی باشد.ما در فوتبال ایران از استانداردهای جهانی فاصله گرفته ایم. بازی هایی داریم که تا دقیقه 30 حتی یک موقعیت روی دروازه ها ایجاد نمی شود، در حالی که در فوتبال اروپا هر لحظه هیجان وجود دارد. بازیکنان خارجی درخشان ظاهر می شوند، اما ستاره های داخلی مان کجا هستند؟ این مسئله نشان می دهد سیستم فنی ما از پایه ایراد دارد و مدیریت باید در این زمینه بازنگری کند.

چرا اعضای هیئت مدیره به سراغ پیشکسوتانی چون طاهری یا گرشاسبی و...نمی روند؟

چون با آن ها عناد دارند. باورشان این است که باید از میان خودشان انتخاب کنند، و تا زمانی که مدیران از یک حلقه خاص باشند، وضع همین است.

سوالی هم در مورد تیم ملی بپرسم؛ و آن اینکه بعضی ها معتقدند بازی های تدارکاتی اخیر با تیم های نه چندان مطرح، چشم انداز روشنی برای تیم ملی ترسیم نمی کند. نظر شما چیست؟

من نگران کلیت فوتبال کشور هستم. فوتبال ما زیباست، اما لکه های سیاه مدیریتی باعث بدبینی شده است. در داخل ضعف هایی داریم، اما از بیرون هم فشارهایی وجود دارد که می خواهند فوتبال ایران را از مدار طبیعی اش خارج کنند. امروز بحث شخص نیست، بلکه بحث موجودیت فوتبال ملی است؛ فوتبالی که برای مردم شادی و هیجان می آورد. فوتبال، برخلاف بسیاری از رشته ها، جهانی است و ما باید با تمام توان از تیم ملی مان حمایت کنیم. آنچه شنیده ام این است که آقای تاج مصمم به ادامه همکاری با امیر قلعه نویی است و من هم معتقدم باید از او و تیمش حمایت شود. تیم ملی نماینده ملت است و نباید آن را قربانی اختلاف نظرها کرد.

با توجه به نتایج اخیر، راهکار موفقیت تیم ملی را در چه می دانید؟

به نظر من اگر قلعه نویی بخواهد در این مقطع صرفاً جوان گرایی کند، اشتباه است. تجربه در چنین میدان هایی تعیین کننده است.

یعنی شما با جوانگرایی مخالف هستید؟

من نمی گویم چاشنی جوانی نداشته باشد،البته که باید از جوان ها هم استفاده شود، اما در کنار بازیکنان باتجربه. بازیکنان قدیمی باید خود را به روز کنند؛ از نظر جسمی، اخلاقی و رفتاری. اگر ترکیب تجربه و جوانی درست شکل بگیرد، در جام جهانی دست وپابسته نخواهیم بود.من مصمم هستم که از تیم ملی حمایت کنم، چون زمان زیادی تا مسابقات آمریکا، کانادا و مکزیک باقی نمانده و باید همه در یک مسیر حرکت کنیم.