به نقل ازبهداشت نیوز ؛ صحنه ای که تعجب والدین و شاید نگرانی آنها را برمی انگیزد: چطور کسی که آنلاین زندگی می کند از ساده ترین شکل ارتباط امتناع میورزد؟ اما در پس این رفتار، تغییرات عمیقی در نحوه تفکر و ارتباط این نسل با جهان وجود دارد.

زبان جدید ارتباط

نسل Z (متولدین 1995 تا 2010 میلادی) به اندازه بزرگسالان از تلفن های همراه خود استفاده نمی کنند. در حالی که دستگاه ها همیشه در دست آنها هستند، اما تماس های صوتی دیگر ابزار اصلی ارتباط نیستند. بلکه استثنایی است که فقط در موارد اضطراری یا ضروری استفاده می شود.

در مورد ارتباطات روزانه، جایگاه طبیعی آن پیام های متنی، ضبط مکالمات کوتاه در اسنپ چت، واتس اپ و اینستاگرام است. دلیل این امر، آنطور که بعضی ها فکر می کنند تنبلی یا بی تفاوتی نیست، بلکه میل به کنترل است. یک تماس تلفنی نیاز به حضور فوری، پاسخ آنی و مکالمه ای خودجوش و غیرقابل برگشت دارد. در دنیایی که نوجوانان تحت فشار تصویر، مقایسه و ترس از قضاوت شدن زندگی می کنند، گفتار مستقیم به یک بار روانی تبدیل شده است.

اگر لکنت زبان داشته باشم چه؟ اگر حرف نابجایی بگویم چه؟

از سوی دیگر، پیام متنی فضای امنی را برای آنها فراهم می کند که می توانند در آن پاسخ خود را تایپ، ویرایش و حذف کنند یا تا زمانی که آماده باشند پاسخ را به تعویق بیندازند. این راهی است که در دنیای پرشتاب و پرزحمت امروز، به آنها حس کنترل و اطمینان خاطر می دهد.

فوبیای تلفن نسل Z

دکتر سحر طلعت، عضو شورای روان درمانی بریتانیا و متخصص درمان تروما، می گوید: پدیده ترس از تماس های صوتی یا آنچه که به عنوان فوبیای تلفن شناخته می شود، اساساً نوعی هراس اجتماعی است. فرد مبتلا احساس می کند که قرار گرفتن در موقعیت ارتباط مستقیم، او را در معرض قضاوت یا انتقاد دیگران قرار می دهد، بنابراین تمایل دارد خود را منزوی کند و ارتباطاتش را به حداقل برساند.

او می افزاید: با انقلاب دیجیتالی که زندگی ما را تغییر می دهد، این فوبیا محیطی ایده آل برای رشد پیدا کرده است. رسانه های اجتماعی به افراد فرصت داده اند بدون حضور فیزیکی یا صوتی، از طریق متونی که می توانند قبل از ارسال، بررسی و ویرایش شوند، با خیال راحت ارتباط برقرار کنند، برخلاف کلمات گفته شده که قابل برگشت نیستند. بنابراین افراد مبتلا به هراس اجتماعی، نوشتن را به صحبت کردن ترجیح می دهند، زیرا از اشتباه کردن یا نامناسب به نظر رسیدن می ترسند.

میان مسلط شدن بر اوضاع یا ترس از خودانگیختگی

دکتر سحر معتقد است نسل Z در یک محیط دیجیتال بزرگ شده اند که آنها را نسبت به تصویر خود در مقابل دیگران حساس تر کرده است. رسانه های اجتماعی واقعیتی از مقایسه مداوم در ظاهر، لباس، سبک گفتار و جایگاه اجتماعی ایجاد کرده اند که باعث ایجاد احساس ناکافی بودن و اضطراب مداوم شده و بسیاری را به پنهان شدن پشت صفحه نمایش سوق داده است.

او اضافه می کند تماس تلفنی نیاز به تعامل فوری میان دو طرف دارد، در حالی که پیام متنی به نوجوان حس کنترل می دهد، زیرا می تواند زمان مناسب برای پاسخ دادن را انتخاب کرده و کلمات را با دقت بیان کند. این حس کنترل به نوجوانان در جهانی که پر از خطر و فشار روانی است، حس امنیت می دهد.

این پزشک توضیح می دهد: مشاهده شده است که تعداد فزاینده ای از مردم با شنیدن زنگ تلفن خود دچار وحشت یا اضطراب می شوند. آنها می ترسند این تماس، اخبار غافلگیرکننده یا موقعیت غیرمنتظره ای را به همراه داشته باشد که باعث می شود از پاسخ دادن فوری خودداری کنند و ترجیح می دهند بعداً از طریق پیام متنی ارتباط برقرار کنند.

با این حال، او هشدار می دهد که این رفتار، اگرچه تسکین موقتی ایجاد می کند، اما انزوا را ترویج می دهد، پیوندهای انسانی را تضعیف کرده و برداشت های ما از دیگران را تحریف شده و غیرواقعی می سازد.

او همچنین معتقد است اتکای بیش از حد به پیام متنی در موقعیت های انسانی مانند تسلیت یا تبریک، ما را از گرمای صدای انسان و تعامل واقعی که ایموجی ها نمی توانند جایگزین آن شوند، محروم می کند.

به سوی ارتباطی آرام تر و آگاهانه تر

دکتر سحر اضافه می کند که پیام های متنی، علیرغم سادگی شان، مستعد سوءتفاهم هستند، زیرا ما آنها را بر اساس احساسات خودمان می نویسیم، نه بر اساس احساسات گیرنده آن. اما تماس صوتی امکان وضوح لحن، تبادل احساسات و اصلاح فوری را فراهم می کند.

او به والدین توصیه می کند: اگر فرزندانتان از پاسخ دادن به تماس های تلفنی اجتناب می کنند، نیازی به استرس یا نگرانی نیست. این بازتاب طبیعی یک دوره به سرعت در حال تغییر است، نه ضعف شخصیتی. نکته مهم این است که به آنها کمک کنید تا تعادل پیدا کنند و به تدریج ارتباطات انسانی را احیا کنند.

او به افرادی که از ترس از تماس های تلفنی رنج می برند توصیه می کند با مراحل ساده شروع کنند: یک تماس کوتاه با کسی که با او احساس راحتی می کنید برقرار کنید، در حالی که تمرینات تنفسی انجام می دهید، آرام می شوید. قبل از پاسخ دادن به بدن خود توجه کنید، زیرا حس بدن، ثبات روانی را در لحظات استرس فراهم می کند.

او نتیجه می گیرد: صدای انسان در عصر سرعت و پرمشغله به ما یادآوری می کند که انسان هستیم، قبل از اینکه کاربر اپلیکیشن ها باشیم. حضور انسان را نمی توان با یک اعلان یا پیامک جایگزین کرد.

حق سکوت در عصر ارتباطات

در دنیایی که همه همیشه در دسترس هستند، سکوت به نوعی مقاومت تبدیل شده است. بسیاری از نوجوانان پاسخ ندادن به تماس ها را انتخابی آگاهانه و حقی برای حفظ حریم خصوصی خود می دانند.

زهرا شلبی،16 ساله، می گوید: بعضی وقت ها گوشی ام را سایلنت می کنم تا کمی آرامش پیدا کنم.

نادیده گرفتن تماس، دیگر مانند گذشته بی ادبی تلقی نمی شود، بلکه به ابزاری برای تعیین مرزهای شخصی در روزگاری تبدیل شده که مرز میان استراحت و مشغله در حال محو شدن است. تلفن که در ابتدا برای برقراری ارتباط ساخته شده بود، در عصر کنونی به ابزاری برای مدیریت فاصله میان خود و دیگران تبدیل شده است.

قوانین و آداب جدید دیجیتال

آنچه ممکن است برای بزرگسالان سردی یا بی علاقگی به نظر برسد، برای نوجوانان، آداب معاشرت دیجیتال جدید به شمار می آید. اکنون تماس غافلگیرکننده، تجاوز به حریم خصوصی تلقی می شود، در حالی که ارسال پیام قبل از تماس، نشانه احترام است.

فوبیای تلفن نسل Z به دلیل داشتن فوبیای تلفن از پاسخ دادن به تماس ها اجتناب می کنند

این قوانین نانوشته هستند، اما به روشنی قابل درک هستند:

- فردی قبل از تماس پیام می فرستد وقت دارید تماس بگیرم؟ و اگر پاسخی دریافت نکند، تماس را به تعویق می اندازد.

- معنای ادب و علاقه تغییر کرده است؛ به جای پافشاری برای تماس تلفنی، صبر و احترام به حریم شخصی، به شکل جدیدی از مهربانی و آگاهی تبدیل شده است.

-آنچه این نسل می خواهد کمتر صحبت کردن نیست، بلکه برقراری ارتباط صادقانه تر و آرام تر است.

- در جهانی که مملو از اعلان ها، هشدارها و تماس های بی پایان است، شاید فاصله، سکوت و انتخاب آگاهانه، زبان جدید نسل Z برای حفظ منزلت و کرامت انسانی شان باشد.