به نقل از فارس، بسیاری از سرمایه گذاران خرد و خانواده ها خرید طلا از طلافروشی ها را ترجیح می دهند، چرا که این روش اطمینان و ضمانت اصالت را به همراه دارد. خریدار می تواند قطعات را به طور مستقیم ببیند، وزن و خلوص آن را بررسی کند و خرید فوری بدون واسطه یا انتظار داشته باشد.

همچنین تجربه انسانی و مشاوره مستقیم به خریدار امکان انتخاب با اعتماد بیشتری می دهد. برخی خرید طلا را تجربه ای حسی و هنری توصیف می کنند، شبیه به خرید یک تابلو هنری که برای ارزیابی ارزش آن باید آن را دید. با این حال، این روش معایب قابل توجهی دارد.

قیمت طلا در طلافروشی ها معمولاً بالاتر است، زیرا هزینه ساخت و پردازش بین 5 تا 25 درصد ارزش طلا بسته به طراحی و فروشگاه متفاوت است. علاوه بر این، هزینه های عملیاتی مانند اجاره و حقوق کارکنان نیز بر مشتری تحمیل می شود. در برخی کشورها مالیات بر فروش نیز اعمال می شود که قیمت نهایی را افزایش می دهد.

این اختلاف قیمت نشان می دهد سرمایه گذاری از طریق طلافروشی ها شاید بهترین گزینه برای کسانی که به دنبال سود سریع هستند نباشد، به ویژه با توجه به هزینه های اضافی. علاوه بر این، خرید فیزیکی طلا نیازمند شرایط امن برای نگهداری در خانه یا خزانه است تا از خطر سرقت یا گم شدن محافظت شود، که بار اضافی و تلاش مستمری برای خریدار ایجاد می کند.

سرمایه گذاران بزرگ به جای خرید فیزیکی، به جایگزین های کم هزینه و کارآمدتر روی می آورند؛ مهم ترین آن ها صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر طلا هستند. این صندوق ها به سرمایه گذار امکان می دهند سهمی از طلا را بدون نیاز به نگهداری فیزیکی آن داشته باشد.

این صندوق ها در بورس ها همانند سهام معامله می شوند و بنابراین نقدشوندگی بالایی دارند و معامله آن ها آسان است. هزینه های پردازش بالا و مصنعیه فروشگاه ها در این صندوق ها وجود ندارد. مزایای قابل توجه آن ها شامل هزینه های پایین تر نسبت به خرید فیزیکی، امکان سرمایه گذاری با مبالغ کوچک و نقدشوندگی بالا است.

با این حال، سرمایه گذار مالک مستقیم طلا نیست و تنها سهامی که نماینده ارزش آن است را در اختیار دارد و کارمزد سالانه آن ها بین 0.25 تا 0.40 درصد است که در بلندمدت ممکن است از هزینه خرید فیزیکی طلا بیشتر شود.

گزینه دیگر سرمایه گذاری در سهام شرکت های معدن کاری طلاست. این روش غیرمستقیم اما پرریسک تر است و از اثر اهرمی قیمت طلا برخوردار است؛ یعنی با افزایش قیمت طلا، ارزش سهام سریع تر رشد می کند. با این حال، ریسک کاهش شدید در دوره های نزولی نیز وجود دارد و شرکت های معدنی با خطرات سیاسی و قانونی متنوع مواجه اند.

در نهایت، تصمیم بین مالکیت فیزیکی طلا یا سرمایه گذاری از طریق ابزارهای مالی، به اهداف فرد و میزان تحمل ریسک او بستگی دارد. کسانی که به دنبال مالکیت ملموس و حس کنترل کامل بر دارایی هستند، ممکن است طلای فیزیکی را ترجیح دهند، هرچند هزینه بیشتری دارد. در مقابل، کسانی که به سهولت معامله و کاهش هزینه ها اهمیت می دهند، صندوق های مبتنی بر طلا یا سهام معدن کاری را انتخاب می کنند.