به نقل از عصر ایران، در دل کوه های پر ابهت استان سیچوان چین، سازه ای باستانی نهفته است که به زیبایی تلاقی ایمان، معماری و جسارت انسان را به تصویر می کشد: پل زنجیری تاریخی که دو صخره بلند را به هم پیوند می دهد. این منطقه، که از سال 874 میلادی (دوران سلسله تانگ) میزبان معابد دائویی و بودایی بوده است، نمادی از همزیستی فرهنگی در چین کهن است.

این مکان مقدس، به دو بخش اصلی تقسیم می شود:

سمت غربی: پیرو آموزه های دائوییسم

سمت شرقی: پیرو آیین بوداییسم

تصویری سیاه و سفید که در دهه 1930 میلادی ثبت شده، به طور ملموسی سختی زندگی و عبادت در این مکان را نشان می دهد. این عکس، لحظه عبور یک راهب را در بازگشت از کتابخانه نشان می دهد؛ عبوری نفس گیر روی پل زنجیری که بر فراز دره ای عمیق کشیده شده است.

این پل ابتدایی تنها از دو زنجیر آهنی تشکیل شده است. زنجیر پایینی به عنوان کف پوش و مسیر پیاده روی استفاده می شود و زنجیر بالایی به عنوان دستگیره و نرده عمل می کند.

این پل نه تنها دسترسی به دانش (کتابخانه) را امکان پذیر می ساخت، بلکه خود به نمادی از تمرکز، ایمان راسخ و تسلط بر ترس های درونی تبدیل شده بود؛ ویژگی هایی که برای پیمودن مسیر معنویت ضروری بودند.