به نقل از nationalsecurityjournal، نیروی دریایی چین با گسترش سریع ناوگان سرویس خاموش خود، راهبرد ضد دسترسی/انکار منطقه ای (A2/AD) را تقویت کرده است. این نیرو اکنون شامل شش زیردریایی اتمی کلاس جین (Jin-class SSBN) برای بازدارندگی هسته ای و ده ها زیردریایی تهاجمی است: زیردریایی های اتمی کلاس شانگ (Shang-class) با پرتابگر عمودی موشک YJ-18 و موشک های حمله زمینی؛ زیردریایی های دیزلی-الکتریکی کلاس یوان (Yuan-class) با سیستم AIP برای گشت های طولانی و پنهان؛ زیردریایی های قدیمی اما پرتعداد کلاس کیلو (Kilo-class) ساخت روسیه؛ زیردریایی های بومی ارتقاءیافته کلاس سونگ (Song-class)؛ و زیردریایی های کلاس مینگ (Ming-class) برای دفاع ساحلی.

در صورت درگیری با تایوان، زیردریایی ها نقش کلیدی در محاصره دریایی، انکار دسترسی، و حملات پیش از عملیات آبی-خاکی خواهند داشت و عملیات ناوهای هواپیمابر آمریکا را در محدوده زنجیره جزایر اول پیچیده می کنند.

اگرچه کیفیت زیردریایی های چین هنوز از نمونه های پیشرفته آمریکا و روسیه عقب تر است، اما تعداد بالا، فناوری AIP و موقعیت جغرافیایی، نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق (PLAN) را به تهدیدی جدی در زیر سطح دریا تبدیل کرده اند.

چین معتقد است می تواند گروه ضربت ناو هواپیمابر آمریکا را با حملات موشکی دوربرد زمین پایه و کروز غافلگیر کند. در حالی که آمریکا با سیستم دفاعی Aegis از حملات هوایی محافظت می شود، چین گزینه دیگری نیز دارد: ناوگانی از زیردریایی های سریع، بی صدا و مرگبار.

برخی از این زیردریایی ها اتمی هستند و برخی دیگر دیزلی-الکتریکی با سیستم پیشران مستقل از هوا (AIP) که بسیار پنهان کارند. چین با تکیه بر راهبرد ضد دسترسی، تلاش می کند مانع از حضور آزادانه نیروی دریایی آمریکا در دریای چین شرقی و جنوبی شود. زیردریایی های شکارچی-قاتل می توانند مسیرهای راهبردی را برای ناوهای آمریکایی مسدود کنند.

مانند آمریکا، چین نیز زیردریایی ها را محل خدمت نیروهای نخبه خود می داند. آموزش ها سخت و طولانی هستند و خدمه زیردریایی ها ماه ها از خانه دور می مانند. چین جنگ زیرسطحی را ابزاری راهبردی، عملیاتی و تاکتیکی می بیند. فرماندهان دریایی می دانند که می توانند با این ناوگان از کشور دفاع کرده و در صورت نیاز، حمله کنند.

چین در ساخت کشتی های جنگی مهارت دارد و صنعت زیردریایی آن قدرتمند است. PLAN در تولید زیردریایی های مدرن منطقه ای هیچ کوتاهی نمی کند.

در حال حاضر، این نیرو شامل 6 زیردریایی اتمی حامل موشک بالستیک (SSBN) و 48 زیردریایی دیزلی-الکتریکی (SSK) است که 21 فروند از آن ها مجهز به سیستم AIP هستند.

اگرچه PLAN همواره نگران نیروی دریایی آمریکا است، اما تمرکز اصلی زیردریایی های آن روی تایوان است. حملات موشکی هدایت شونده از زیردریایی ها می توانند میدان نبرد را آماده کرده و مناطق فرود را برای حمله آبی-خاکی پاک سازی کنند. برای موفقیت در مراحل اولیه حمله، نیروی دریایی تایوان باید خنثی شود.

زیردریایی های اتمی چین همچنین نقش مهمی در بازدارندگی هسته ای دارند. این زیردریایی ها حامل موشک های هسته ای هستند و بخشی از سه ضلعی هسته ای چین محسوب می شوند که اهمیت آن ها در سال های آینده بیشتر خواهد شد.

زیردریایی های کلاس جین می توانند در اقیانوس آرام غربی حرکت کرده و کشورهای اطراف را تحت تأثیر قرار دهند. حتی نیروهای دریایی مدرن مانند ژاپن و استرالیا نیز در کشف و ردیابی این زیردریایی ها با مشکل مواجه اند.

مدرن ترین زیردریایی های تهاجمی چین هستند که با سیستم پرتاب عمودی موشک و طراحی پنهان کار ساخته شده اند. سه فروند از آن ها مجهز به موشک های ضدکشتی YJ-18 هستند و سرعتی تا 30 گره دریایی زیر آب دارند. نسخه جدید این کلاس توانایی پرتاب موشک های کروز حمله زمینی را دارد و می تواند به پایگاه های آمریکا در گوام، کره جنوبی و ژاپن حمله کند.

21 زیردریایی دیزلی-الکتریکی با طول 254 فوت و سرعت 20 گره دریایی. مجهز به سیستم AIP نوع استرلینگ هستند که امکان گشت های طولانی و بی صدا را فراهم می کند. این زیردریایی ها با اژدرها و موشک های ارتقاءیافته برای حمله به کشتی های سطحی طراحی شده اند.

12 فروند زیردریایی ساخت روسیه که قدیمی تر و پرصداتر از کلاس یوان هستند. مدل های جدیدتر با نام پروژه 636M شناخته می شوند.

زیردریایی های دیزلی-الکتریکی بومی با طول 245 فوت و سرعت 22 گره دریایی. طراحی آن ها بر اساس نوآوری های روسی است اما چین آن ها را ارتقاء داده است. بدنه قطره ای شکل، چهار سکان و یک پروانه دارند. موتور آن ها مجهز به جاذب صدا و کاشی های لاستیکی برای پنهان کاری بهتر است. توانایی پرتاب موشک های بالستیک و کروز دقیق را دارند.

زیردریایی های دیزلی-الکتریکی با طول 249 فوت و سرعت 18 گره دریایی. مجهز به لوله های اژدر 533 میلی متری که توانایی پرتاب موشک های کروز را نیز دارند. این زیردریایی ها متعلق به دوران جنگ سرد هستند و عملکرد چشمگیری ندارند. احتمالاً به زودی به وضعیت ذخیره منتقل می شوند و فقط برای دفاع ساحلی مناسب اند.

در مجموع، نیروی زیردریایی چین قابل توجه است، اما هنوز از نظر کیفیت با زیردریایی های آمریکا و روسیه فاصله دارد. چین باید تعداد زیردریایی های اتمی مدرن خود را افزایش دهد، هرچند زیردریایی های دیزلی-الکتریکی مجهز به AIP بسیار پنهان کار و مؤثر هستند.

PLAN می تواند با این ناوگان از سواحل چین محافظت کرده و در حمله آبی-خاکی به تایوان نقش کلیدی ایفا کند. همچنین تعداد بالای زیردریایی ها امکان ایجاد محاصره دریایی مؤثر را فراهم می کند.

در نتیجه، چین توانایی های لازم برای جنگ زیرسطحی را دارد تا اهداف راهبردی خود را در برابر تایوان محقق کرده و تاکتیک های ضد دسترسی را در برابر آمریکا و متحدانش تقویت کند. انتظار می رود این ناوگان در آینده ارتقاء یابد و عمر مفید بالایی داشته باشد.