به گزارش پارسینه به نقل از زومیت، در یک پیشرفت علمی شگفت انگیز، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا برکلی، موفق به ابداع روش درمانی ترکیبی شده اند که طول عمر موش های نر پیر و ضعیف را تا 73 درصد افزایش می دهد. این دستاورد که می تواند درک ما از فرآیند پیری را متحول سازد، با معمایی جالب نیز همراه است: این درمان هیچ تأثیری بر طول عمر موش های ماده نداشته است.

به گزارش ساینس آلرت، پژوهشگران در مطالعه ای تازه با سنجش موش های 25 ماهه (معادل انسان 75 ساله)، نتیجه گرفتند که موش های نر دریافت کننده ی درمان ضدپیری، نه تنها عمر طولانی تری داشتند، بلکه بهبود چشمگیری را نیز در عملکرد فیزیکی، معیارهای پروتیین خون و حافظه ی کوتاه مدت تجربه کردند؛ نتایجی که حاکی از معکوس شدن برخی از اثرات فرسایشی پیری است.

روش درمان از ترکیب دو ماده ی شناخته شده تشکیل شده است: نخست، اکسی توسین (OT)، هورمونی طبیعی که در ترمیم بافت و رشد عضلات نقش دارد و با افزایش سن در بدن کاهش می یابد. دوم، مهارکننده ای به نام A5i که مسیر فاکتور رشد تبدیل شونده بتا (TGF-beta) را هدف قرار می دهد. این مسیر ارتباط شیمیایی با افزایش سن بیش فعال می شود و به بافت ها آسیب می زند و التهاب مزمن را افزایش می دهد.

موش های نر در عملکرد فیزیکی، پروتیین خون و حافظه کوتاه مدت بهبود چشمگیری را تجربه کردند

پژوهشگران در مقاله ی خود می نویسند: درمان موش های نر پیر و ضعیف با ترکیب OT و A5i به افزایش چشمگیر 73 درصدی طول عمر از زمان شروع درمان و افزایش 14 درصدی در طول عمر میانه منجر شد.

اما چرا درمان ضدپیری جدید روی موش های ماده بی اثر بود؟ دانشمندان هنوز پاسخ قطعی برای این پرسش ندارند و نیازمند پژوهش های بیشتر هستند. آن ها می گویند تفاوت های جنسیتی در مطالعات ضدپیری پدیده ای کاملاً شناخته شده است.

بااین حال، پژوهشگران خاطرنشان می کنند که درمان آن ها در موش های ماده ای که در اواخر میانسالی به سر می بردند، باعث جوان سازی و احیای قدرت باروری آن ها شد. پژوهشگران پیشنهاد می کنند که مطالعات آینده می توانند درمان موش های ماده را در سنین پایین تر بررسی کنند.

اینکه آیا درمان های مشابه می توانند سلامت و طول عمر را در انسان نیز افزایش دهند یا خیر، به تحقیقات بیشتر نیاز دارد. درمان های ضدپیری نه تنها باید اثربخش ظاهر شوند، بلکه باید عاری از عوارض جانبی درخورتوجه باشند؛ موضوعی که در برخی از رویکردهای دیگر با وجود نتایج نویدبخش، مشکل ساز بوده است.

نکته ی امیدوارکننده این است که اکسی توسین از قبل مجوزهای لازم برای کاربردهای پزشکی (مانند تسهیل زایمان) را دریافت کرده و داروهای مهارکننده ی A5i نیز در حال حاضر برای درمان سرطان در مرحله آزمایش های بالینی قرار دارند. این امر می تواند روند پژوهش ها برای کاربرد ضدپیری را تسریع کند.

در نهایت، حتی اگر ترکیب دارویی کشف شده هرگز به محصولی نهایی برای انسان تبدیل نشود، این مطالعه پنجره ای نو به سوی درک عمیق تر تفاوت های پیری در زنان و مردان گشوده و راه را برای ابداع روش های درمانی هدفمندتر در آینده هموار می سازد.

مطالعه در نشریه Aging منتشر شده است.