| به گزارش پارسینه ؛ نرگس زمانی روانشناس بر این باور است که سکوت عاطفی حالتی است که در آن فرد احساسات مثبت یا منفی خود را ابراز نمی کند. سکوت عاطفی یا emotional silence به حالتی گفته می شود که در آن فرد از بیان احساسات، هیجانات و نیازهای درونی خود خودداری می کند — چه به صورت کلامی و چه غیرکلامی. این سکوت معمولاً به معنای نبودِ احساس نیست، بلکه نشان دهنده ی فروخوردن و پنهان سازی احساسات است. سکوت عاطفی حالتی است که در آن در روابط نزدیک، به ویژه روابط خانوادگی یا زناشویی، ارتباط هیجانی قطع یا کم رنگ می شود. فرد ممکن است از ترسِ قضاوت، طرد، درگیری یا بی فایده بودن گفتگو، سکوت را انتخاب کند نرگس زمانی روانشناس و مشاور خانواده که در کارنامه خود ترجمه کتابهای تاب آوری، رویش دوباره و پرورش تاب آوری را نیز دارد بر این باور است که سکوت عاطفی حالتی است که در آن فرد احساسات مثبت یا منفی خود را ابراز نمی کند. موضوعی که شاید خیلی از ما تجربه اش کرده باشیم، اما به سختی درباره اش حرف می زنیم: یکی از چالش های خاموش اما بسیار تأثیرگذار در زندگی زناشویی ؛ چیزی که آرام و بی صدا وارد رابطه می شود و گاهی همه چیز را از درون فرسوده می کند: سکوت عاطفی است. سکوت عاطفی یعنی اینکه شما چیزی را در دل نگه می دارید و هیچ راهی برای گفتن وجود ندارد. سکوت عاطفی در زندگی مشترک یعنی وقتی یکی یا هر دو طرف، احساسات و نیازهای خود را بیان نمی کنند و از گفت وگو و ابراز احساسات پرهیز می کنند. شاید به ظاهر آرام باشند،اما آرامش وجود ندارد. این سکوت پیامدهای جدی برای رابطه دارد. ممکن است کنار هم زندگی کنند، با هم غذا بخورند، سفر بروند، اما در سطح احساسی از هم فاصله گرفته اند. گفت وگو هست، ولی ارتباط نیست. در روان شناسی، به این حالت می گویند فاصله ی عاطفی یا emotional disengagement. یعنی پیوند عاطفی بین دو نفر تضعیف شده، ولی ظاهر رابطه هنوز حفظ شده است. حالا سؤال این است: چرا بعضی زوج ها به این نقطه می رسند؟ دلایل زیادی وجود دارد. گاهی ترس از درگیری باعث می شود فرد احساساتش را پنهان کند. گاهی هم سابقه ی دعواهای حل نشده و تجربه ی شنیده نشدن باعث می شود آدم کم کم ترجیح بدهد سکوت کند. در بعضی موارد هم افراد اصلاً یاد نگرفته اند چطور احساسشان را بیان کنند؛ چون در خانواده ی اصلی شان هم گفت وگوی عاطفی وجود نداشته. گاهی ترس از قضاوت یا دعوا باعث می شود کسی حرف نزند. گاهی خجالت، تجربه های گذشته یا ناتوانی در بیان احساسات عامل آن است. برخی هم فکر می کنند اگر سکوت کنند و چیزی نگویند، همه چیز آرام خواهد ماند و بتدریج و با گذر زمان و بیشتر شدن شناخت از یکدیگر مشکلات رفع خواهد شد، اما در واقع این سکوت، بمب ساعتی در رابطه است. همیشه پشت سکوت عاطفی فقط بی تفاوتی نیست؛ گاهی یک نیاز برآورده نشده پشت آن است. نیاز به درک شدن، به امنیت، یا حتی به آرامش. فرد ممکن است فکر کند: اگر حرف بزنم، او متهمم می کند، پس بهتر است ساکت بمانم. این نوع سکوت، در واقع تلاشی برای محافظت از رابطه است، اما نتیجه برعکس می شود و پیامدهای این سکوت، بسیار فراتر از یک ناراحتی گذراست. از دیدگاه روان شناسیِ ارتباط، ارتباطِ عاطفی سوختِ اصلی رابطه ی زناشویی است. وقتی این سوخت قطع شود، رابطه به تدریج سرد و مکانیکی می شود. سکوت عاطفی باعث می شود فاصله بین همسران زیاد شود. وقتی احساسات گفته نمی شوند، دل ها از هم دور می شوند و صمیمیت کاهش پیدا می کند. این فاصله عاطفی باعث سردی رابطه و کاهش رضایت زناشویی می شود. چون وقتی نیازها و دغدغه ها گفته نشوند، در بیشتر موارد طرفین نیاز عاطفی خود برای شنیدن و شنیده شدن را از مسیرهای دیگری جبران می کنند . گاهی رو سوی مواد مخدر می آورند برای کسب آرامش کذایی. گاهی روسوی روابط بیرون از خانه می آورند. و در موجه ترین شکل ممکن بیماریهای سایکو سوماتیک پیامد این سکوت خواهد بود و روی سلامت جسمی هم اثر میگذارد مثل اختلال خواب، دردهای عضلانی، و مشکلات گوارشی. بطور کل انباشته شدن احساسات منفی در طول زمان، فرد را دچار استرس، اضطراب و حتی افسردگی می کند. که در همه شرایط برای همه اعضای خانواده بخصوص برای فرزندان یک عامل مخرب و آسیب زاست . و در نهایت، اگر سکوت طولانی شود، ممکن است رابطه به خطر بیفتد و تاب آوری همسران را به چالش بکشد نبود ارتباط و گفت وگو باعث کاهش اعتماد و صمیمیت می شود و حتی ممکن است طرفین تصمیم به جدایی بگیرند. راهکارها برای پیشگیری و رفع سکوت خوشبختانه سکوت عاطفی قابل رفع است. اولین قدم، گفت وگوی صادقانه و آرام است. وقتی بدون قضاوت حرف بزنیم و فقط احساس خود را بیان کنیم، طرف مقابل راحت تر درک می کند. گوش دادن فعال هم مهم است؛ یعنی وقتی همسرمان حرف می زند، تمام توجه خود را به او بدهیم و نشان دهیم که می فهمیم و اهمیت می دهیم. اولین قدم، بازگرداندن گفت وگوی ایمن است. یعنی فضایی که در آن دو نفر بتوانند بدون ترس از قضاوت یا دعوا، احساس خود را بیان کنند. جمله هایی مثل: می خواهم چیزی بگویم چون برایم مهم است، نه برای اینکه سرزنشت کنم می توانند آغازگر ارتباط باشند. ابراز محبت و قدردانی حتی در لحظات دشوار، می تواند سکوت را بشکند. یک جمله ساده مثل می فهمم که امروز روز سختی بود، ممنونم که کنارم هستی می تواند معجزه کند. قدم دوم، یاد گرفتن گوش دادن فعال است. خیلی وقت ها ما فقط منتظریم نوبت حرف خودمان برسد، نه اینکه واقعاً گوش بدهیم. گوش دادن یعنی تلاش برای فهمیدن دنیای درونی طرف مقابل، حتی اگر با آن موافق نباشیم. ولی اگر مشکلات عمیق تر هستند، مشاوره زوجین می تواند کانال های ارتباطی را باز کند و به حل مشکلات کمک کند. پس بیایید سکوت را بشکنیم، با هم حرف بزنیم و زندگی مشترکمان را پر از ارتباط، احترام و عشق نگه داریم. متاسفانه گاهی فراموشمان می شود در زندگی مشترک جایی برای "منم" ها وجود ندارد . زندگی مشترک و همسر داری یعنی همفکری و هم اندیشی و همدلی در کلیه امور . یعنی دو نفر در کنار هم با همدوشی و هم فکری(هم سری) چالشهای زندگی را حل کنند. وقتی هر یک از طرفین سوار بر اسب منیّت در صحرای زندگی می تازد به خیال خودش به مقصد میرسد و زندگی را به سامان میرساند اما هرگز چنین نیست . زن و شوهر در بدنه ماشین زندگی به مثابه چرخهای جلوی ماشین هستند و سایر افراد و عوامل زندگی هم مانند چرخهای عقب ماشین هستند. وقتی چرخهای جلو هرکدام بخاطر غرور یا ناآگاهی و تعصبات بی مورد با هم هم سو نباشند و هریک به سمتی جداگانه در حرکت باشند ، پس بی شک باید منتظر باشیم که آن ماشین یا اصلا حرکت نکند و دائم در جا بزند و فقط بنزین بسوزاند و انرژی تلف کند و یا اینکه حرکت ناموزون داشته باشد و در نهایت به دره ای سقوط کند. از نظر فردی هم پیامدها کم نیستند. وقتی احساسات بیان نمی شوند، در بدن و ذهن انباشته می شوند. نتیجه اش ممکن است اضطراب، افسردگی یا خستگی روانی باشد. از منظر علمی، وقتی فرد احساسش را سرکوب می کند، سیستم عصبی سمپاتیک در بدن فعال می شود، یعنی همان حالتی که بدن در برابر تهدید قرار می گیرد. پس سکوت طولانی، در واقع بدن را در وضعیت "آماده باش" نگه می دارد، و این یعنی استرس مزمن. قدم سوم، تمرین بیان احساس به جای سرزنش است. مثلاً به جای اینکه بگوییم تو هیچ وقت منو درک نمی کنی ، بگوییم گاهی احساس می کنم شنیده نمی شم، و این برام دردناکه . این تغییر کوچک در لحن، تفاوت بزرگی در نتیجه گفتگو ایجاد می کند. در نهایت، باید یادمان باشد که سکوت عاطفی همیشه با یک سکوت ساده شروع می شود — سکوتی از روی خستگی، یا ترس، یا دلخوری. اما اگر ادامه پیدا کند، می تواند به دیواری بین دو قلب تبدیل شود. یادمان باشد هیچ رابطه ای با سکوت دوام نمی آورد. رابطه با گفت وگو زنده می ماند — گفت وگویی از جنس احترام، صراحت و مهربانی. پس اگر در رابطه تان مدتی ست سکوت حاکم شده، از امروز شروع کنید. لازم نیست گفت وگوی بزرگی باشد؛ گاهی یک جمله ی ساده مثل دلم برای حرف زدن باهات تنگ شده می تواند یخ رابطه را آب کند. در دنیایی که همه چیز پر سر و صداست، گاهی لازم است سکوت را بشکنیم تا دوباره صدای قلب هم را بشنویم. | 
منیزیم را از دارو نگیرید، از سفره بگیرید!
فال تاروت ویژه 11 آبان 1404
آموزش سریع‌ترین روش مرینیت مرغ با طعمی بی‌نظیر+ فیلم