به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، این هنر عجیب که ریشه در سنت های سلطنتی دارد و توسط سِث کِین کوی صنعتگر دوباره زنده شده، ترکیبی از معنویت، هویت و آرزوهاست و مراسم تشییع را به نوعی جشن پرجنب وجوش و تخیل برانگیز تبدیل می کند!این تابوت ها شبیه صحنه هایی از یک رویا به نظر می رسند: یک بطری قرمز براق کوکاکولا، یک ماهی طلایی، یک هواپیمای شیک خطوط هوایی غنا یا یک خرچنگ که نصفه نیمه نقاشی شده است. این ها نه فقط مجسمه، بلکه تابوت هستند. در جنوب غنا، مردگان در تابوت هایی به شکل تاکسی، کفش نایکی، بطری یا حتی غلاف کاکائو دفن می شوند. هر تابوت با دقت و جزییات فراوان حکاکی و رنگ آمیزی شده و روایتگر داستان شخصیت متوفی و شاید آرزوهای اوست.

سنت تابوت های فانتزی غنا که در زبان محلی به نام abebuu adekai یا جعبه های ضرب المثلی شناخته می شوند، از سنت های مردم کا در منطقه آکرای بزرگ سرچشمه می گیرد. در قرون گذشته، رؤسای کا در مراسم روی تخت های چوبی پیچیده ای حمل می شدند، صندلی هایی زینتی که نشان دهنده جایگاه و احترام بود. وقتی یک رییس از دنیا می رفت، گاه در همان تخت دفن می شد که این حرکت نمادین، شایستگی مقام او را نشان می داد.

این پیوند نمادین بین تخت و تابوت، زمینه شکل گیری یکی از شناخته شده ترین هنرهای غنا را فراهم کرد. اواسط قرن بیستم، نجار جوانی از تِشی، حومه ای ساحلی نزدیک آکرا، برای یک رییس محلی تختی به شکل غلاف کاکائو ساخت. وقتی رییس پیش از برگزاری جشن فوت کرد، در همان تخت دفن شد.

این تابوت چشمگیر توجه مردم را جلب کرد و کنجکاوی و تحسین آن ها را برانگیخت. مدتی بعد، همان صنعتگر مادربزرگ خود را در تابوتی به شکل هواپیما دفن کرد تا ادای احترامی کند به علاقه مادام العمر او به هواپیماهایی که از فرودگاه جدید آکرا عبور می کردند. این حرکت نمادین، سفری به او عطا می کرد که هرگز در زندگی تجربه نکرده بود. این حرکت، سنت را از انحصار سلطنتی خارج و آن را برای مردم عادی قابل دسترس کرد تا هر فرد بتواند در تابوتی که انتخاب می کند، خاطره اش زنده بماند.

امروزه در کارگاه های تِشی و نونگوآ، صنعتگران هنوز از ابزارهای ساده دستی برای ساخت تابوت های فانتزی از چوب محلی استفاده می کنند. سمباده زنی، شکل دهی و نقاشی همگی با دست انجام می شوند. هر تابوت برای نشان دادن یک ویژگی شخصی طراحی می شود: یک ماهی گیر ممکن است ماهی یا قایق انتخاب کند، یک کشاورز غلاف کاکائو و یک آرایشگر ماشین اصلاح مو. برخی نیز سمبل های آرزویی مانند خودروی لوکس، تلفن همراه یا حتی خانه را انتخاب می کنند.

این تابوت ها نه تنها یک اثر هنری زیبا، بلکه حامل معنا هستند؛ ترکیبی از طنز، غرور و معنویت. برای مردم غنا، مراسم تشییع تنها مراسم عزاداری نیست، بلکه جشن زندگیست که با موسیقی، رقص و رنگ همراه است.

قیمت تابوت ها بین 300 تا 1000 دلار آمریکا متغیر است که در کشوری که بسیاری از مردمش کمتر از 3 دلار درآمد روزانه دارند، هزینه ای قابل توجه است. خانواده ها منابع شان برای ساخت تابوت را جمع آوری یا از حمایت جامعه استفاده می کنند. برای برخی، تابوت فانتزی آخرین کالای لوکس زندگی و برای برخی دیگر، نمادی از احترام و عشق است.

مراسمات تشییع در غنا رویدادهای اجتماعی مهمی هستند، جایی که باورهای مسیحی همواره با اندیشه های سنتی معنوی ترکیب می شوند. مردگان از دید آن ها نابود نشده اند، بلکه تغییر شکل یافته و اجدادی هستند که بر زندگان اثر می گذارند. انتخاب یک تابوت زیبا و مناسب می تواند به جلب حسن نیت از جهان ارواح کند.

طراحی های شخصی همواره آمیخته با آرزوها هستند، نه تنها گواه آنچه فرد بوده هستند، بلکه گواه آنچه آرزویش را داشته است. در کشوری با مشکلات اقتصادی، تابوت می تواند نماد غرور باشد، بیانیه ای که حتی در مرگ، کرامت پایدار است. اگر فردی در زندگی قادر به داشتن خودرو، هواپیما یا خانه بزرگ نبوده، دست کم می تواند درون تابوتی شبیه آن ها بدرود زندگی را بگوید.

آنچه ابتدا یک سنت منطقه ای بود، به هنری بین المللی تبدیل شده است. سال 1989، تابوت های فانتزی غنا در نمایشگاه Magiciens de la Terre در مرکز ژرژ پامپیدو پاریس و سپس در سال 1992 در Africa Explores در موزه هنر مدرن نیویورک به نمایش گذاشته شدند. این نمایشگاه ها جهان را با درخشش هنر تدفین غنا آشنا کردند؛ ترکیبی از مهارت، نمادگرایی و روایتگری.

از آن زمان، تابوت های فانتزی فراتر از غرب آفریقا سفر کرده اند و در بیش از بیست کشور توسط کلکسیونرها و موزه ها جمع آوری شده اند. با این حال، این هنر همچنان ریشه های محلی خود را حفظ کرده است. کارگاه های محلی هنوز هر هفته تابوت تولید می کنند و مراسم تشییع با رقص، موسیقی و جشن در خیابان های آکرا برگزار می شود.

سنت تابوت های فانتزی بیش از نیم قرن پابرجاست و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. کارگاه هایی که در دهه 1980 تأسیس شدند، هنوز فعال هستند و توسط نسل های بعدی و شاگردانی اداره می شوند که تکنیک های قدیمی را با خلاقیت مدرن ترکیب می کنند.

در نهایت، این تابوت ها فراتر از آثار هنری کنجکاوانه، بازتاب زنده ای از این باور مردم غنا هستند که زندگی و مرگ بخشی از یک سفر پیوسته هستند، سفری که می توان آن را با طنز، وقار و حتی شکوه تجربه کرد. دفن شدن در تابوت هایی به شکل ماهی، کفش یا هواپیما، فلسفه زندگیست که با دقت در چوب بازتاب یافته است. مردمان غنا با انتخاب این تابوت ها پیامی ساده اما عمیق را منتقل می کنند: ما همان طور که زیستیم، با غرور، رنگ و داستانی پایدار، از دنیا می رویم.