به نقل از ایسنا، در چند سال اخیر، پس از شیوع ویروس کرونا و توقف برگزاری کنسرت ها در ایران، همزمان با بالا رفتن تورم اقتصادی، شاهد افزایش چشمگیر قیمت بلیت کنسرت ها بوده ایم؛ موضوعی که از همان زمان با انتقاد حتی از سوی برخی تهیه کنندگان موسیقی نیز همراه شد. به گفته این افراد، آنها به دلیل افزایش هزینه های برگزاری کنسرت، ناچار به بالا بردن قیمت بلیت ها بودند.

در نتیجه، رفتن به کنسرت از سبد خرید بسیاری از خانواده ها خارج شده و دیگر در اولویت نیست. با این حال، در شرایطی که بلیت کنسرت ها به طور کلی گران هستند، بلیت اجراهای برخی از خوانندگان محبوب به راحتی قابل خریداری نیست و بسیاری از علاقه مندان ناچارند بلیت ها را از بازار سیاه و با قیمت های بالاتر تهیه کنند.

با وجود این شرایط، در بسیاری از موارد مشاهده می شود که بلیت کنسرت ها در مدت کوتاهی سولد اوت (فروخته و تمام) می شوند؛ مسئله ای که پرسش هایی را درباره واقعیت این فروش های کامل در مقیاس بزرگ ایجاد کرده است.

در همین زمینه، یکی از منابع آگاه به ایسنا توضیح می دهد: اصولاً فروش کامل بلیت کنسرت ها واقعی است، مگر در مواردی مانند کنسرت های علیرضا قربانی یا همایون شجریان که بخش زیادی از بلیت ها توسط اسپانسرها خریداری می شود. معمولاً دو بانک از جمله این اسپانسرها هستند که علاوه بر خرید بخشی از بلیت ها، مبالغ قابل توجهی نیز برای تبلیغات به خواننده پرداخت می کنند. با این حال، بانک ها اجازه خرید بلیت کنسرت های پاپ را ندارند؛ زیرا کمیسیون فرهنگی به آن ها ایراد می گیرد.

او می افزاید: در برخی موارد نیز هنرمند تازه کاری که در مدت کوتاهی محبوب شده، نخستین کنسرت خود را برگزار می کند و بلیت ها توسط طرفدارانش خریداری می شود. اما در خصوص بازار سیاه بلیت، باید گفت که این اتفاق در همه جای دنیا رخ می دهد. در واقع، عده ای بلیت ها را از سایت اصلی می خرند و بعد به قیمت بالاتر می فروشند. این پدیده نوعی کسب وکار محسوب می شود.

مصداق این امر اتفاقی است که چند سال پیش برای بلیت های کنسرت تیلور سوییفت رخ داد و نارضایتی گسترده طرفداران این خواننده آمریکایی را به دنبال داشت، تا جایی که برگزارکنندگان ناچار شدند برای کنترل این روند چاره جویی کنند.

افزایش قیمت بلیت کنسرت ها به خودی خود، شرایط دشواری را برای مخاطبان رقم زده است. با این حال، در ماه های گذشته سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران به دلیل نداشتن مجوز ایمنی از آتش نشانی، اجازه برگزاری کنسرت نداشت و بیشتر اجراها به سالن های برج میلاد، هتل اسپیناس پالاس و فضاهای باز منتقل شدند. اکنون گفته می شود سالن میلاد نمایشگاه در حال اخذ مجوز جدید است؛ موضوعی که با پرسش هایی نیز همراه شده؛ زیرا به گفته برخی منابع، خروجی های باریک و طولانی این سالن در مواقع بحرانی مانند زلزله یا آتش سوزی، نمی تواند ایمنی کامل مخاطبان را تضمین کند.

با این حال، نبود این سالن در چرخه اجراها باعث شده بود تعداد سالن های فعال محدود شود؛ اتفاقی که احتمالا منجر به افزایش هزینه برگزاری می شد و در نتیجه، تهیه کنندگان ناچار به افزایش قیمت بلیت ها می شدند.

از سوی دیگر، سالن بزرگ وزارت کشور نیز یکی از مکان های مهم برای برگزاری کنسرت هاست، اما به گفته تهیه کنندگان، به رغم دولتی بودن، تخفیفی برای اجاره سالن در نظر نمی گیرد. افزون بر این، شرایط دسترسی به محل برگزاری هم دشوار است؛ در زمان اجراها معمولاً ترافیک سنگینی در محدوده ایجاد می شود و نبود پارکینگ مشکل ساز است.

به همین دلیل، بسیاری از تهیه کنندگان ترجیح می دهند کنسرت ها را در مکان هایی مانند برج میلاد برگزار کنند؛ هرچند ظرفیت این سالن کمتر است، اما با دو سانس اجرا می توانند بلیت ها را به طور کامل بفروشند و از نظر رسانه ای بازتاب بیشتری بگیرند.

اکنون در همین راستا، به میان مردم رفتیم تا از آن ها بپرسیم خرید بلیت کنسرت تا چه اندازه برایشان اهمیت دارد؟ آیا اصلاً به کنسرت می روند؟ اگر بله، برای چه خواننده ای و با چه هزینه ای؟ آیا تاکنون در فرایند خرید بلیت با مشکلی مواجه شده اند که آن ها را به خرید از بازار سیاه وادار کرده باشد؟ و در نهایت، چه فضایی را برای برگزاری کنسرت ترجیح می دهند؟

در ادامه، مشروح نظرات آن ها را می خوانید:

در ابتدا یک زن 31 ساله شاغل در یک استارت آپ می گوید: من چند بار به مشکل نبود بلیت در سایت بلیت فروشی برخورده ام و مجبور شده ام از بازار سیاه بلیت را تهیه کنم. اخیراً قصد داشتم به کنسرت عرفان طهماسبی بروم و بلیت را از دیوار پیدا کردم. در آنجا بلیت ها به قیمت های مختلفی فروخته می شد؛ از دو میلیون تا چهار میلیون تومان. من توانستم دو بلیت وی آی پی را به قیمت پنج میلیون تومان تهیه کنم. نمی دانم این افراد چگونه بلیت ها را می خرند که بعد گران تر می فروشند؟ آیا آشنا دارند و بلیت ها را رایگان دریافت می کنند یا چند سیستم دارند که از طریق آن بلیت ها را می خرند؟

پس از او یک زن 28 ساله دارای کسب وکار آزاد بیان می کند: من تاکنون مشکلی برای تهیه بلیت نداشته ام، چون خوانندگانی که بلیت آن ها به بازار سیاه می رود، مثل سیروان خسروی یا محسن یگانه، را اصلاً دوست ندارم. تنها باری که خرید بلیت برایم عجیب بود، کنسرت عرفان طهماسبی بود. از سال گذشته که او برگزاری کنسرت را آغاز کرد، هر بار که خواستم بلیت بخرم، بلیت ها پر می شد و بی خیال کنسرت می شدم. در نهایت برای یکی از کنسرت های او در یک جای پرت سالن بلیت خریدم. برای سایر کنسرت ها اما به راحتی توانسته ام بلیت جای خوبی از سالن را تهیه کنم. به طور کلی هم ترجیح می دهم برای یک کنسرت شاد، حتی تا دو میلیون تومان هزینه کنم.

همچنین یک زن 32 ساله خانه دار درباره این سوال خبرنگار ایسنا می گوید: چون کنسرت عرفان را دوست داشتم و بلیت برای جایگاه وی آی پی بود، از بازار سیاه خریدم. به طور کلی حتی اگر بلیت به بازار سیاه رفته باشد، اما متعلق به خواننده مورد علاقه ام باشد، آن را می خرم و برای کنسرت بعدی صبر نمی کنم که شاید بتوانم با قیمت اصلی تهیه اش کنم.

در ادامه یک زن 27 ساله کارمند توضیح می دهد: من خیلی بلیت کنسرت نخریده ام و اگر هم خریده باشم، از سایت اصلی بلیت فروشی بوده است. اما اگر مجبور شوم و سایت بسته شود، از بازار سیاه بلیت نمی خرم، مگر این که خیلی آن خواننده را دوست داشته باشم. البته باز هم سعی می کنم نخرم، چون در ایران معمولاً کنسرت ها تمدید می شوند.

یک دانشجوی 25 ساله رشته وکالت نیز که گویا بارها از بازار سیاه بلیت تهیه کرده است، می گوید: من بلیت کنسرت زیاد می خرم، بویژه برای کنسرت سیروان خسروی. خیلی وقت ها حتی مجبور شده ام از بازار سیاه بلیت را با قیمت یک تا دو میلیون تومان بیشتر بخرم و اصولاً هنگام خرید بلیت با چالش مواجه شده ام.

یک زن 30 ساله کارمند هم می گوید: من تا به حال بلیت کنسرت نخریده ام و اگر کنسرتی رفته ام، بلیت را از طریق دوستانم گرفته ام. حاضر نیستم برای این کنسرت ها پول بدهم و پلی بک بشنوم.

یک مرد 26 ساله کارمند بانک نیز اینگونه می گوید: من تا به حال بلیت کنسرت نخریده ام و تنها یک بار، چند سال پیش، به همراه یکی از دوستانم به کنسرت مجید رضوی رفتم که بلیت آن را هم از طریق دوستم تهیه کرده بودم. دوست دارم به کنسرت های همایون شجریان، علی زندوکیلی، روزبه بمانی و عرفان طهماسبی بروم، اما تاکنون از نظر مالی امکان خرید بلیت نداشته ام.

در ادامه مردی 41 ساله و مهندس برق چنین می گوید: اخیراً به کنسرت خوانندگانی مانند علیرضا قربانی، عرفان طهماسبی و آرمان گرشاسبی رفته ام. خرید بلیت کنسرت قربانی برایم سخت بود. در وضعیت اقتصادی کنونی حاضر هستم ماهی یک بار برای کنسرت هزینه کنم. البته ترجیحم موسیقی سنتی و اجرای علیرضا قربانی است.

یک مرد 38 ساله مترجم زبان انگلیسی نیز توضیح می دهد: آخرین بار بلیت کنسرت آرمان گرشاسبی را می خواستم بخرم، اما به دلیل مشکلات ساختاری سایت موفق نشدم. بعد از تمدید کنسرت توانستم بلیت بخرم. در شرایطی که بهای بلیت کنسرت ها نسبت به گذشته افزایش زیادی داشته، اگر بخواهم کنسرتی بروم، خواننده ای را انتخاب می کنم که اولاً در فضای مناسبی کنسرت برگزار کند و شرایط فیزیکی و صدای سالن خوب باشد، و دوم این که تجربه قبلی خوبی از کنسرتش داشته باشم.

و اما یک مرد 36 ساله کارمند با بیان اینکه تاکنون بلیت کنسرت نخریده است، می گوید: تصوری از خرید بلیت کنسرت و روند آن ندارم اما دوست دارم برای غافلیری همسرم یک روز برویم. در موسیقی سنتی، علیرضا قربانی یا همایون شجریان را دوست دارم و در پاپ هم سینا شعبانخانی را.

یک زن 32 ساله معلم نیز توضیح می دهد: من به طور کلی کنسرت رفتن را دوست دارم. تا چند سال پیش، معمولاً با دوستانم آخر هفته ها به کنسرت می رفتیم، اما حالا در این شرایط اقتصادی برای افرادی مثل من کنسرت رفتن کار سختی شده است. اصلاً نمی توانم به کنسرت بروم، چه برسد به خرید بلیت. قیمت بلیت ها بسیار گران است و مشخص نیست اساس تعیین این قیمت ها چیست. یک کنسرت رفتن تنها به قیمت بلیت محدود نمی شود؛ باید هزینه رفت وآمد و غذا را هم حساب کرد که مجموعاً خیلی بیشتر می شود. با این حساب، من اصلاً به خرید بلیت نمی رسم که بخواهم از بازار سیاه بخرم.

یک مرد 26 ساله کارمند شرکت خصوصی بیان می کند: آخرین بار پنج سال پیش برای کنسرت شهاب مظفری بلیت خریدم 70 هزار تومان؛ اما همان بلیت حالا 700 هزار تومان است. من آن قدر رغبت نمی کنم که بابت این کنسرت ها پول زیاد خرج کنم و ترجیح می دهم اگر به کنسرتی می روم، فضای آن شاد باشد و حالم را بهتر کند.

و در پایان یک زن 26 ساله خبرنگار چنین می گوید: من ترجیح می دهم کلاً سراغ کنسرت پاپ نروم، اما رفتن به کنسرت سیروان خسروی را دوست دارم. تقریباً در هر دوره ای که او کنسرت داشته، سعی کرده ام بلیت بخرم، ولی همیشه بلیت ها در کسری از ثانیه فروش رفته اند. هر بار هم که خواسته ام از بازار سیاه بخرم، بلیت ها با قیمت های خیلی بالا فروخته می شدند، به همین دلیل دیگر سمت خرید بلیت کنسرت او نرفتم.

او ادامه می دهد: در میان خوانندگان پاپ از کسی خوشم نمی آید. در موسیقی سنتی هم برای خرید بلیت کنسرت علیرضا قربانی یا همایون شجریان به مشکل مشابهی برخورده ام؛ به محض آغاز فروش، بلیت ها تمام می شود و بخشی از آن به بازار سیاه می رود. قبل از جنگ، بلیت کنسرت علیرضا قربانی را خریدم، اما به خاطر جنگ، کنسرت لغو شد و پس از مدت زیادی پول بلیت به من بازگردانده شد. به طور کلی ترجیح می دهم به کنسرت نروم، چون خوانندگان خوبی نداریم و بلیت ها گران است و اصلاً نمی ارزد.