به نقل از اطلاعات آنلاین ؛ محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی، در نطق پیش از دستور و از تریبون صحن، انتقاداتی را علیه حسن روحانی و محمدجواد ظریف مطرح کرد و مدعی شد:

لازم می دانم انتقاد صریح خود را نسبت به مواضع رییس جمهور و وزیرخارجه اسبقمان اعلام کنم که دقیقاً در شرایطی که مسیر همکاری های راهبردی ما با کشور روسیه در حال پیشرفت است، با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند. گرچه اظهارات او با انتقادات زیادی همراه شد، اما پرسش این است که علت بیان آن ها از تریبون رسمی مجلس چه بود؟

در همین راستا، رسول منتجب نیا، فعال سیاسی اصلاح طلب، در گفت وگویی با خبرآنلاین بیان کرد: ممکن است علت های دیگری هم وجود داشته باشد که به آینده مربوط می شود، یعنی یک احساس خطری نسبت به آینده آقای روحانی وجود دارد و به همین دلیل ایشان را مورد حمله قرار می دهند تا آن خطر خنثی شود.

مشروح گفت و گوی رسول منتجب نیا، فعال سیاسی اصلاح طلب را در ادامه می خوانید؛

اخیراً آقای قالیباف و برخی نمایندگان، یک سری انتقاداتی را علیه آقای روحانی و آقای ظریف مطرح کردند و مدعی شدند که این دو نفر روابط ایران و روسیه را تخریب کرده اند. این اظهارات از نظر شما چقدر نزدیک به واقعیت است؟

گاهی انسان فکر می کند چطور یک مرتبه برخی آقایان و مسئولین و برخی از جریان های سیاسی، نسبت به برخی افراد و مسئولین گذشته و حال بسیج شده و شروع به حمله می کنند. یک نمونه همین مسئله آقای روحانی است؛ تا زمانی که ایشان هیچ انتقاد یا زاویه ای وجود نداشت، ایشان مسئله نبود؛ چه در دوران ریاست جمهوری و چه بعد از آن، مورد توجه خاصی قرار نگرفته بود. اما وقتی انتقادی مطرح کرد و درصدی با آقایان تفاوت پیدا کرد، به شدت مورد حمله قرار گرفت.

آقای روحانی اخیراً صحبت هایی کرده در مورد برجام و همچنین به سوالاتی که در زمان مسئولیتش مطرح شده پاسخ داده است؛ او توضیح داده که برجام به کجا رسید و مشکلات چه بودند. به هر حال، سیل حملات نسبت به دولت ایشان و آقای ظریف وجود داشت و برخی مدعی بودند که آن ها به کشور خیانت کرده اند یا وطن فروشی کرده اند و امثالش. این حملات چه در زمان دولت روحانی و حتی در دولت فعلی نیز ادامه داشته است.

ایشان حق داشته که از خود دفاع کند و برخی واقعیت هایی که لازم بود گفته شود را در جلسات مطرح کند. اینکه حالا اسراری فاش کرده یا به کسی توهین کرده باشد، درست نیست؛ او صرفاً از خود دفاع کرده و خواسته پرسش ها و شبهات را پاسخ دهد: ما چه کردیم، آقای ظریف چه اقدام هایی انجام داده و عملکرد دولت چگونه بوده است.

به هر حال، با این بیان مسائل، سوال پیش می آید که خب، برجام را داشتید به سرانجام می رساندید، چرا متوقف شد؟ طبیعتاً این سوال پیش می آید. آقایان پیش دستی می کنند و می خواهند دهان ایشان را ببندند تا مسائل دیگر مطرح نشود و اگر هم مطرح شده، آن را محکوم کنند تا دیگران هم اگر چیزی می دانند، اعلام نکنند یا نکنند. من فکر نمی کنم حمله آقایان به آقای روحانی و آقای ظریف به این دلیل باشد که آن ها خدایی ناخواسته خیانت کرده اند یا خلافی انجام داده اند و امروز برخیغ مسئولان به این صورت رسمی علیه ایشان موضع گرفته اند.

آنچه من فکر می کنم و به نظرم می رسد، این است که بخشی از مطالب بسیار کم توسط آقایان بیان شده و تنها کمی پرده برداری شده است. از دید این حضرات، باید مسائل به صورت خلاصه برخورد شود، وگرنه هیچ دلیلی ندارد که رییس مجلس بیاید و صراحتاً به روحانی، که رییس جمهور بوده و سال ها هم در شورای امنیت ملی و هیئت مذاکره کننده فعالیت کرده، حمله کند.

یا درباره آقای ظریف، که همه در دوران وزارت او تأیید می کردند و مسیر مشخصی داشت و تنها یک راه بود، آن ها می گفتند چرا ظریف در حال فراهم کردن زمینه صلح و آرامش است. آن هایی که اهل جنگ هستند و زندگی شان در جنگ و ناامنی منطقه معنا پیدا می کند، مخالف این اقدامات بودند. وقتی برجام مطرح می شد، سطح تهران و چه بسا سایر شهرها پر از بنر می شد و علیه روحانی و ظریف آن ها را به عنوان خائن به وطن معرفی می کردند. چرا؟ چون آن ها دنبال مسئله برجام بودند و می خواستند جلوی جنگ افروزی را بگیرند. البته ترکش این انتقادات هم به آقای علی لاریجانی، رییس مجلس، رسید، چرا که او هم در برجام همکاری کرده بود. چیز دیگری به نظر من نمی رسد، چون من آقای روحانی و آقای ظریف را می شناسم و همه، حتی رهبری، بارها در مورد صلاحیت آقای روحانی و به ویژه آقای ظریف تأکید کرده اند.

حال، چه علتی وجود دارد؟ ممکن است علت های دیگری هم باشد که به آینده مربوط می شود، یعنی یک احساس خطری نسبت به آینده آقای روحانی وجود دارد و به همین دلیل ایشان را مورد حمله قرار می دهند تا آن خطر را خنثی کنند.

چه خطری؟

به هر حال، دیدگاه های محدودی درباره آینده آقای روحانی وجود دارد که آقایان می خواهند از همان ابتدا این مسئله را خنثی کنند و زمینه را برای خودشان فراهم نمایند.

ممکن است بخشی از این موضوع هنوز مربوط به انتقام تبلیغات انتخاباتی یا سخنان ایشان در دوران ریاست جمهوری باشد، ولی همان طور که عرض کردم، آقایان با برنامه و هدفمند عمل می کنند. من نمی خواهم جزییات بگویم، اما حس ششم هم حکایتی از پشت پرده نسبت به حال و آینده دارد که آینده روشن می کند چرا این برخوردها صورت می گیرد.

اما در مورد روسیه، آقای ظریف در صحبت ها و پست های خود گفته است که در دوران وزارت پیش قدم بود تا موازنه برقرار شود، موازنه بین شرق و غرب و ایجاد ارتباط ها. آقای روحانی نیز همین رویکرد را داشته است. آقایانی که حمله می کنند، گاهی موازنه را قبول ندارند و معتقدند باید در برابر غرب ایستاد و مقاومت کرد و به هیچ وجه نباید با آن ها کنار آمد. در مقابل روسیه و چین، هرچه امتیاز بدهیم، درست است. ما به آن ها تکیه می کنیم برای مقابله با آمریکا و اروپا، قدرت های غربی، در حالی که خودشان شاهد هستند که نه قدرت های غربی از ما حمایت می کنند و قابل اعتماد هستند، نه قدرت های شرقی؛ آن ها به سادگی ایران را می فروشند وقتی منافعشان ایجاب می کند.

این شعار ابدی نیست که با یکی از قدرت ها تا آخر دنیا باید جنگید

بسیار اشتباه است. ما از سال های قبل هشدار داده ایم که موافق قطع رابطه با شرق نیستیم، همان طور که قطع رابطه با غرب و ستیز و جنگ با قدرت های غربی هم نباید دائمی باشد، ولی افتادن در دامن قدرت های شرقی و تکیه کردن به آن ها نیز فکر غلط و کار اشتباهی است. خدا رحمت کند امام را، ایشان این شعار را به ما آموخت: همان اول انقلاب که نه شرقی، نه غربی . آمریکا، شوروی، انگلیس و دیگر قدرت ها همگی منافع خودشان را دنبال می کنند.

بنابراین کسانی که طرفدار عدم موازنه بین قدرت ها هستند، چه بخواهند در دامن غرب قرار بگیرند و با شرق مقابله کنند، چه بخواهند در دامن شرق قرار بگیرند و با آمریکا و اروپا بجنگند، اشتباه می کنند. اگر هر یک از این قدرت ها زور بگویند، ما باید در برابر زور ایستادگی کنیم، ولی این شعار ابدی نیست که با یکی از قدرت ها تا آخر دنیا باید جنگید. باید مقابل قدرت های استکباری ایستاد؛ آن ها چیزی جز منافع و توسعه خودشان نمی فهمند، هرچند قول بدهند یا تعهد بسپارند.

به تعبیر قرآن کریم، به عهد و پیمان آن ها نمی توان اعتماد کامل داشت. باید حکومت متکی به مردم باشد. مردم وفادارند، سرزمین و کشور خود را دوست دارند و به هیچ قیمتی از آن نمی گذرند. حتی کسانی که نظام را قبول ندارند، در جنگ 12 روزه دیدیم که از سرزمین خود دست نکشیدند. به مردم باید تکیه کرد، که متأسفانه کمتر به آن توجه می شود. ما به جای اینکه برای مردم کاری انجام دهیم، گرفتار این هستیم که در دامن این ها بیفتیم یا آن ها را دشمن بدانیم، با آن ها بجنگیم یا آن ها بجنگند. این ها همه افراط و تفریط است و تحلیل های نادرستی است که دوستان ما باید خودشان اصلاح کنند.