به نقل از روزنامه جوان زخمی شدن مقتول و انتقال او به بیمارستان، نتوانست جان او را نجات دهد و او درگذشت. با بررسی های پلیس مشخص شد که دو متهم اصلی پرونده، مهدی و محمود هستند. محمود پس از حادثه متواری و مهدی بازداشت شد. مهدی از ابتدا اتهام قتل را رد کرد و مدعی شد که تنها یک ضربه به مقتول زده و ضربات مرگبار وارد شده را محمود زده است.

محاکمه

با وجود اظهارات متهم، کیفرخواست علیه مهدی صادر و پرونده به شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. در جلسه رسیدگی، اولیای دم درخواست قصاص کردند و وکیل آنها با اشاره به عمق زخم های وارد شده و وجود خون مقتول روی چاقوی متهم، خواستار مجازات مهدی شد. وکیل مدعی بود مهدی با وارد کردن ضربات متعدد به بدن مقتول باعث مرگ او شده است، در حالی که متهم فراری پرونده هنوز دستگیر نشده و تلاش ها برای یافتن او ادامه دارد.

درخواست قصاص

وقتی نوبت دفاع به مهدی رسید، او گفت: قبول دارم یک ضربه به کتف مقتول زدم، اما ضربات مرگبار به قلب و شکم را من نزده ام. چاقوی من بیش از 10 سانتی متر طول نداشت و زخم های مرگبار عمیق تر از آن است که من بتوانم ایجاد کنم. آن روز مقتول و برادرش ابتدا به خانه محمود حمله کرده بودند و ما مجبور شدیم درگیر شویم. ضربه من صرفاً برای جدا کردن آنها از محمود بود.

متهم درباره فرار محمود نیز توضیح داد: به محض اینکه او فرار کرد، من بازداشت شدم و حالا اولیای دم من را مقصر می دانند. محمود حتی با تلاش برای خروج غیرقانونی از مرز بازداشت و جریمه نقدی شد، اما آزاد شد و دیگر اثری از او نیست.

دفاع وکیل

وکیل مدافع مهدی با استناد به فیلم دوربین مداربسته و شهادت شاهدان، تأکید کرد که موکلش تنها یک ضربه چکشی کوچک به کتف زده و عقب کشیده است. او افزود: خونی که روی چاقوی مهدی مشاهده شده، ناشی از کنار هم بودن چاقوها در صحنه است. شاهدان تصریح کرده اند که روی چاقوی مهدی خونی نبوده است و موکل من نقشی در ایجاد زخم های مرگبار نداشته است.

بر اساس گزارش پزشکی قانونی، مقتول ضربات عمیقی به قلب و شکم وارد شده بود که علت مرگ او شناخته شد. با این حال اختلاف نظر بین شواهد و اظهارات متهم، پرونده را پیچیده کرده است.

در پایان جلسه، قضات وارد شور شدند تا درباره میزان مسئولیت مهدی و نقش متهم فراری تصمیم گیری کنند.