حتی اگر DJI و رقیب کم آوازه تر آن Autel (که آن هم در لیست نهاد ها قرار دارد) در پایان 2025 ممنوع شوند، این تازه آغاز مبارزه طولانی برای ایجاد یک صنعت پهپادی داخلی برای پهپاد های کوچک در ایالات متحده است.

تا سال 2025، هنوز هیچ استارت آپ عمده ای در زمینه پهپاد های مصرفی در ایالات متحده وجود ندارد. در حالی که استارت آپ های دفاعی زیادی در حوزه پهپاد وجود دارند که وزارت دفاع را هدف قرار داده اند، استارت آپ های جدید برای بازار مصرفی عملاً وجود ندارند.

بخشی از این امر به دلیل دشواری رقابت استارت آپ های داخلی با غولی مانند DJI است. شرکت های متعدد پهپادی، از جمله رقیب چینی DJI یعنی Autel، به دلیل ارزان تر بودن پهپاد های DJI در مقایسه با سایر گزینه های بازار، از بازار پهپاد مصرفی آمریکا خارج شده اند.

همانطور که در دادخواست DJI اشاره شده، این ارزانی ناشی از روش های تولید عالی و نیز قیمت گذاری دامپینگ و یارانه هایی است که این شرکت دریافت می کند.

در حالی که دولت آمریکا در ترویج تولید پهپاد پیشرفت هایی داشته (از جمله یک دستور اجرایی برای بهبود تولید پهپاد و راه اندازی بازار پهپاد های ارتش)، این تغییرات عمدتاً به بازار نظامی کمک می کنند، نه بازار مصرفی.

دلایل غیردفاعی زیادی برای تمایل به داشتن یک پهپاد امن وجود دارد. از مبارزه با آتش سوزی های جنگلی و نظارت بر عملکرد محصولات کشاورزی گرفته تا پایش زیرساخت های حیاتی و کار پلیس، پهپاد ها به طور فزاینده ای به ابزاری تبدیل می شوند که کارمندان دولتی و شهروندان عادی استفاده می کنند. استفاده از محصولی که برای هر یک از این اهداف کانال پنهانی دارد، کار عاقلانه ای نیست.

چالش ها فقط مربوط به ساخت پهپاد ها نیست. برای کاهش هزینه پهپادها، قطعات بالادستی پهپاد، مانند موتور ها یا باتری ها، باید ارزان تر باشند.

این قطعات و بسیاری از اجزای دیگر، عمدتاً در چین تولید می شوند؛ و با وجود قرار گرفتن برخی از سازندگان قطعات پهپاد چینی در لیست نهادها، به همراه افزایش قیمت ها به دلیل جنگ تجاری جاری، داشتن تامین داخلی برای تولید قطعات پهپاد در ایالات متحده بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.

عامل هزینه بسیار مهم است. به عنوان مثال، در اوکراین، سازندگان پهپاد توانسته اند پهپاد های ارزان تری تولید کنند نه به دلیل دستمزد های پایین تر، بلکه به این دلیل که توانسته اند از طریق بومی سازی تولید قطعات پهپاد، هزینه های تولید را کاهش دهند. مشخص شده که لزوماً ساخت همه چیز در چین ارزان تر نیست.

برای واقعاً بومی سازی این نوع تولید، نیاز به انگیزه هایی برای تولید فناوری های کم جاذبه وجود دارد. دفاع از فناوری های پیشرفته ای مانند نیمه هادی ها یا باتری های لیتیوم-یونی آسان است.

قابل درک است که دفاع از تولید فناوری های کمتر پیچیده، مانند موتور های پهپاد، سخت تر است. اما موتور های ارزان منجر به پهپاد های ارزان می شوند. آنها همچنین می توانند در تجهیزاتی مانند تصفیه کننده های هوا یا سیستم های خنک کننده مورد استفاده مجدد قرار گیرند.

حمایت از تولید قطعات بالادستی، نه تنها از بخش کوچکی از مجتمع نظامی-صنعتی حمایت می کند، بلکه می تواند تأثیر مثبتی بر سایر صنایع غیرنظامی نیز بگذارد.

به عنوان مثال، یکی از ابزار هایی که می توان استفاده کرد، کف قیمت است، که در آن دولت حداقل قیمت برای محصولی که خریداری می کند تعیین می نماید. این امر می تواند تأثیر قیمت گذاری تهاجمی رقبای خارجی را با اطمینان از اینکه سازندگان آمریکایی می توانند از نظر کیفیت و قابلیت رقابت کنند، به جای اینکه توسط گزینه های چینی یارانه ای زیر قیمت تمام شوند، به حداقل برساند.

تعیین کف قیمت برای باتری های خریداری شده برای مصارف دولتی، فضای تنفسی برای استارت آپ های داخلی ایجاد می کند تا خود را تثبیت کنند بدون اینکه نگران قیمت گذاری تهاجمی رقبا باشند.

ابزار دیگری که دولت آمریکا می تواند استفاده کند، تعهد پیشرفته بازار است. دولت می تواند خرید پهپاد ها را در صورت دستیابی به الزامات فنی برای بهبود در فناوری های باتری، بدنه و موتور تضمین کند.

ایالات متحده نیاز ندارد تا جزییات چگونگی ساخت یک قطعه را به صورت متمرکز برنامه ریزی کند. دولت می تواند معیار هایی با پاداش تعیین کند و بگذارد بازیگران بازار مایل برای رسیدن به آن معیار ها بجنگند و نوآوری کنند.

تعهدات پیشرفته بازار قبلاً برای تولید استفاده شده اند، حتی توسط دولت آمریکا. به عنوان مثال، برنامه خدمات حمل و نقل مداری تجاری (COTS) اداره ملی هوانوردی و فضایی (NASA) در دهه 2000، با ارائه قرارداد به سازندگان موشکی که به نقاط عطف مشخص شده دست می یافتند، توسعه فضاپیما ها را تحریک کرد.

ناسا فقط اهمیت می داد که سازندگان موشک، موشک هایی مطابق با نیاز های NASA تولید کنند. همانطور که در تحلیل NASA مشاهده شد، موشک های ساخته شده از طریق قرارداد های COTS حدود 10 برابر ارزان تر از موشک های ساخته شده توسط خود NASA بودند.

اکنون چالش در محدودیت ها و ممنوعیت ها نیست، بلکه در حکمرانی اقتصادی برای اطمینان از اینکه سازندگان پهپاد آمریکایی بتوانند واقعاً در آمریکا بسازند، است.