به نقل از هم میهن، شاکی پرونده که نمی خواهد نام اش در گزارش بیاید از روزی می گوید که برای امضای قرارداد همکاری با پژمان جمشیدی، از دفترش به خانه او رفته و آنجا مورد تجاوز قرار گرفته است، همچنین یک زن هم در این ماجرا دخیل بوده و شاکی به واسطه اعتماد به او به خانه جمشیدی رفته است.

کامبیز برجاس ، یکی از وکلای پژمان جمشیدی اما به هم میهن می گوید، وکلا هنوز پرونده را نخوانده اند اما اتهام تجاوز را قبول ندارند.

این زن جوان که نمی خواهد نام اش فاش شود، می گوید در سال های اخیر برای حضور در سینما تلاش کرده، چند نقش کوتاه هم بازی کرده و رزومه اش را برای کارگردانان و بازیگران شناخته شده می فرستاده است: برای آقای جمشیدی هم رزومه ام را فرستاده بودم. یک روز با من تماس گرفت و دعوتم کرد که بروم سر صحنه سریال محکوم . من هم رفتم و آنجا کلی از من تعریف کرد و گفت که خیلی بااستعدادم. گفت کمکت می کنم که بازیگر بزرگی بشوی. من از اینکه رزومه ام مورد توجه قرار گرفته بود، خوشحال بودم. بعد از چند روز دوباره تماس گرفت و گفت، بیا سر یک فیلمنامه حرف بزنیم و قرارداد ببندیم. من هم رفتم سر صحنه سریال.

متهم این پرونده به این زن جوان می گوید، قرارداد در جای دیگری است و باید با او به آنجا برود: من هم اعتماد کردم و با او رفتم. وارد خانه که شدیم، در را قفل و شروع به کشیدن مواد کرد و دود آن را روی صورتم فوت می کرد. دست وپایم را بست و بعد به زور با من رابطه جنسی برقرار کرد. من میخکوب شده بودم و از پس اش برنمی آمدم. بعد نشئه شد و به کناری افتاد. من هم دنبال کلید گشتم و پیدایش کردم. آرام در را باز کردم و به کوچه رفتم، شروع کردم به داد و بیداد و گریه، حالم خیلی بد بود.

بعد از داد و بیداد او، چندنفر از اهالی آنجا نزد او می روند و از ماجرا می پرسند: دو نفرشان گفتند، باید به پزشکی قانونی برویم و سریع من را به آنجا بردند. همان شب، پزشکی قانونی تجاوز را تایید کرد. بعد از اینکه شکایت کردیم دوباره دادگاه از پزشکی قانونی استعلام خواست. این بار از جمشیدی هم تست DNA گرفتند و وقتی با آزمایش قبلی تطابق دادند، باز هم تجاوز را تایید کردند. تا همین جواب بیاید، دو ماه طول کشید و چقدر مادرم دوندگی کرد. همه این مستندات در پرونده موجود است.

روند شکایت این شاکی شش ماه طول کشیده و آنطور که شاکی و مادرش می گویند در تمام این مدت، تحت فشار بوده اند؛ پیشنهادهایی برای سکوت، تماس های مکرر و تلاش هایی برای متوقف کردن روند پرونده: در تمام این مدت، بارها دوستانش خواستند ساکتم کنند؛ همین هفته پیش در روزی که او را بازداشت کردند پیشنهادهای میلیاردی به ما دادند و ما قبول نکردیم. خودش چند بار گفته چقدر بدهم تا رضایت بدهید و از شکایت صرفنظر کنید؟ حتی وکلایش هم ما را تحت فشار گذاشتند. در مدتی که از شکایت کردن مان گذشته با متهم روبه رو نشدیم، نمی خواهم حتی دیگر لحظه ای او را ببینم.

یکی از سخت ترین لحظات برای این زن جوان، لحظه ای بود که متهم را بازداشت کرده اند و او می خواسته آن لحظه را خودش به چشم ببیند: سه شنبه هفته پیش، می خواستم فقط یک لحظه کوتاه آن لحظه را که به او دستنبد می زنند، ببینم تا شاید کمی آرام شوم. اما اجازه ندادند. همان روز کلی سند آورده بودند که او بازداشت نشود، اما قاضی قبول نکرد. قاضی تلاش کرد عدالت را اجرا کند، گفت که ممکن است او از کشور خارج شود و باید در بازداشت بماند تا تحقیقات کامل شود. همه حرفم این است که چرا اجازه ندادند حداقل 10 روز در زندان بماند، شاید کمی از رنج من کم شود؟

او می گوید شنبه همین هفته برایش پیامک ثنا آمده مبنی بر اینکه پرونده از دادگاه کیفری یک به شعبه یک دادگاه تجدیدنظر استان تهران رفته: دو ساعت بعد از ارسال این پیامک خبر آمد که آزادش کرده اند.

در بخش دیگری از این گفت وگو، این زن جوان از فشارهای اجتماعی و رسانه ای در این مدت می گوید: خواندن نظرات بعضی از مردم، بیشتر از هر چیز دیگری دردآور بود. وقتی کامنت ها و نظرات عده ای را در این مدت خواندم، واقعاً رنجم صدبرابر شد. در این مدتی که بعضی از کارگردان ها متوجه شدند من از متهم شکایت کرده ام، بارها پیشنهاد کاری به من دادند که بتوانند ساکتم کنند؛ همان کسانی که قبلاً حتی به رزومه ام نگاه هم نمی کردند.

مادر این زن جوان هم از اتفاقی برای هم میهن روایت می کند که از شش ماه پیش زندگی خودش و دخترش را متحول کرده؛ او در تمام طول این مصاحبه حضوری، با گریه از روندی که با دخترش در این ماه ها طی کرده اند گفت و از آن روزی که این اتفاق برای دخترش افتاد: من تهران نبودم، همان شب با من تماس گرفتند و گفتند دخترت تصادف کرده و خودت را به پزشکی قانونی برسان. خودم را به تهران رساندم و مستقیم رفتم آنجا و فهمیدم موضوع از چه قرار است. حال دخترم خیلی خیلی بد بود و پزشکی قانونی هم می گفت که باید دستور قاضی باشد تا بتوانند آزمایش بگیرند. آنقدر خودم را آنجا زدم، گریه کردم و گفتم آزمایش را انجام بدهید تا بالاخره دستور قاضی را گرفتیم و آزمایش انجام شد. همان موقع هم جواب پزشکی قانونی تایید می کرد که تجاوز صورت گرفته است.

به گفته مادر شاکی، آنها حتی همان اول برای شکایت کردن تردید داشتند اما بعد از چندروز برای دخترش ابلاغیه می آید که پژمان جمشیدی از او به جرم اخاذی شکایت کرده: دست پیش را گرفته بود؛ خیلی عصبانی شدم، خودم به او زنگ زدم و گفتم به جای اینکه بگویی غلط کردم چنین کاری کردم، از دخترم شکایت کردی؟! حالا که این کار را کردی ما هم از تو شکایت می کنیم. شکایت کردیم و بعد از 20 روز دستور بازبینی صحنه جرم داده شد.

این مادر از سختی هایی که در این شش ماه از سر گذرانده می گوید؛ از زخم زبان هایی که به او زدند و می خواستند او را هم مثل دخترش از شکایت کردن منصرف کنند: چقدر در این شش ماه به من می گفتند تو مادر نبودی، اگر مادر خوبی بودی اجازه نمی دادی دخترت بازیگر شود! می گفتند تقصیر خودت است، پژمان جمشیدی حق داشته!

او از جلسه سه شنبه هفته پیش دادگاه می گوید که در آن پژمان جمشیدی به قاضی و مستشارانش گفته با دخترش صیغه محرمیت خوانده: قاضی همان لحظه به او گفته، خودت خواندی؟ گفته بله. قاضی گفته الان خطبه را بخوان ببینم بلدی؟ و او نتوانسته بخواند. دروغ گفته بود و دروغ اش معلوم شد. آن روز از دخترم هم خیلی سوال پرسیدند. طبق جواب پزشکی قانونی و اظهارات دخترم، دادگاه تشخیص اولیه داد که این جرم اتفاق افتاده و به همین دلیل قرار بازداشت صادر شد. قاضی ها آدم های خوبی بودند و حرف های دخترم را شنیدند و قانع شدند.

مادر شاکی می گوید: ما آدم هایی نیستیم که دوست داشته باشیم کسی اعدام شود، اما از این ناراحتیم که این پرونده چطور به این سرعت از دادگاه کیفری به تجدیدنظر ارسال شد؟ چرا اینقدر زود آزادش کردند؟ آیا کار تمام مردم که در پله های دادگستری گرفتار بوروکراسی اداری اند به همین سرعت انجام می شود؟! روز دادگاه در هفته پیش، وکلای ایشان که وکلای پرنفوذی اند به ما گفتند که شنبه آزادش می کنیم و همین را در رسانه ها هم اعلام کردند. شنبه هم با وثیقه خیلی سنگین آزاد شد؛ همین وثیقه سنگین نشان می دهد که این پرونده در حال رسیدگی است و مدارکی وجود دارد که به نفع شاکی بوده است.