به نقل از psychologhtoday،یک مطالعه جدید بین المللی بررسی کرده است که چگونه والد شدن بر کیفیت رابطه زوجین تأثیر می گذارد. یافته ها نشان می دهد که در مقایسه با زوج های بدون فرزند، والدین عشق، اشتیاق و صمیمیت کمتری را تجربه می کنند. با این حال، تعهد به یکدیگر تحت تأثیر داشتن فرزند قرار نمی گیرد.

این مطالعه تأکید می کند که فرزندآوری می تواند دوره ای پرتنش باشد و بر رابطه زوجین اثر بگذارد. ورود به مرحله والد شدن، برای بسیاری از زوج ها نقطه ای از تغییرات عمده در زندگی مشترک است. تحقیقات روان شناسی در این زمینه نتایج متناقضی ارائه داده اند؛ برخی مطالعات نشان داده اند که داشتن فرزند می تواند پیوند میان زوجین را تقویت کند، زیرا مسئولیتی مشترک در مراقبت از کودک دارند. همچنین، برای برخی زوج ها، ناتوانی در بچه دار شدن می تواند فشار جدی بر رابطه وارد کند و حتی منجر به جدایی شود.

از این رو، ممکن است تصور شود زوج هایی که صاحب فرزند هستند، رابطه ای پایدارتر نسبت به زوج های بدون فرزند دارند، اما این فرض همیشه درست نیست. در واقع، چندین مطالعه روان شناسی نشان داده اند که فرزندآوری می تواند تأثیر منفی بر رابطه زوجین داشته باشد، زیرا والدین اغلب رضایت کمتری از رابطه خود گزارش می کنند. این موضوع ممکن است به دلایل مختلفی از جمله کم خوابی، خستگی دائمی، مشکلات مالی، استرس و تعارض میان زمان کاری و خانوادگی مرتبط باشد. با این حال، این یافته ها در برخی موارد ناسازگار بوده و به طور قابل توجهی تحت تأثیر عوامل فرهنگی قرار دارند.

مطالعه ای جدید درباره عشق رمانتیک در روابط والدین

بنابراین، برای رسیدن به نتایج قابل اعتماد، انجام یک مطالعه گسترده که تأثیر فرزندآوری بر رابطه زوجین را در فرهنگ های مختلف بررسی کند، ضروری بود—و این دقیقاً همان چیزی است که مطالعه جدید منتشرشده در 24 اکتبر 2025 در ژورنال علمی Human Nature ارائه کرده است. در این مطالعه با عنوان آیا تعداد فرزندان با عشق مرتبط است؟ داده هایی از 25 کشور ، تیم تحقیقاتی به سرپرستی آگنیشکا ژلاژنیویچ از دانشگاه وروتسواف لهستان، داده های بیش از 3,100 داوطلب از 25 کشور مختلف (از جمله استرالیا، هند، رومانی، برزیل، بلژیک، ویتنام و دیگر کشورها) را تحلیل کرده اند.

82 درصد از شرکت کنندگان متأهل و 18 درصد نامزد بودند. همه داوطلبان پرسش نامه هایی را به زبان مادری خود تکمیل کردند. مهم ترین ابزار مورد استفاده، مقیاس مثلثی عشق استرنبرگ بود که سه مؤلفه عشق رمانتیک—صمیمیت، اشتیاق و تعهد—را اندازه گیری می کند. با جمع کردن امتیاز این سه مؤلفه، پژوهشگران توانستند نمره کلی عشق را محاسبه کنند. همچنین، پرسش نامه هایی درباره تعداد فرزندان و اطلاعات شخصی مانند سن نیز تکمیل شد.

یافته های علمی چه بودند؟

در مجموع، 699 نفر بدون فرزند و 2,488 نفر والد با حداقل یک فرزند در این مطالعه حضور داشتند. با استفاده از مدل سازی آماری پیشرفته، پژوهشگران نمره کلی عشق و مؤلفه های آن را بین دو گروه مقایسه کردند.

نتایج کاملاً روشن بود:

در سراسر فرهنگ ها، والدین با حداقل یک فرزند نمره کلی عشق پایین تری نسبت به افراد بدون فرزند گزارش کردند. بررسی سه مؤلفه عشق نشان داد که والدین صمیمیت و اشتیاق کمتری را تجربه می کنند، اما در زمینه تعهد تفاوتی میان دو گروه مشاهده نشد. همچنین، تعداد فرزندان تأثیری بر شدت این اثر نداشت.

جمع بندی

نتایج این مطالعه گسترده بین المللی تصویری واضح ارائه می دهد: فرزندآوری در فرهنگ های مختلف تأثیر منفی بر عشق رمانتیک دارد، به ویژه در مؤلفه های صمیمیت و اشتیاق. پژوهشگران توضیح می دهند که این یافته ها را می توان با افزایش استرس، خستگی و فشار مالی ناشی از مراقبت از کودک توضیح داد—عواملی که ممکن است منجر به کاهش احساس نزدیکی عاطفی و جذابیت میان زوجین شوند و در نهایت رضایت زناشویی را کاهش دهند. این موضوع اهمیت تلاش آگاهانه زوج ها برای حفظ ارتباط عاطفی در مسیر تشکیل خانواده را برجسته میکند.