اتفاقاتی که در فیفا دی مهرماه افتاد، آنقدر مهم بود که قاعدتاً باید رسانه ها تا مدت ها آن را دنبال می کردند. ما در سال منتهی به جام جهانی هستیم و میزبان این مسابقات آمریکا است، خود جام جهانی به اندازه کافی مهم هست و بازی در قاره آمریکا از آن مهمتر!

تیم ملی در این چند وقت خوب بازی نکرده و حالا دیگر صدای اعتراض منتقدان به مردم عادی اضافه شده و زمزمه ها کم کم به برکناری خود قلعه نویی رسید. کار به جایی رسید که مهدی تاج مجبور شد قول صعود از گروه در جام جهانی بدهد و خود قلعه نویی همین قول را تکرار کرد و مدافعانش مثل شجاع و بیرانوند نیز به دنبال او!

این وسط صحبت از تقویت کادر فنی بود و سالواتور فوتی در امارات به تماشای بازی ایران و تانزانیا نشست. حالا خبر آمده که او به سمپدوریا خواهد رفت و قرار نیست به ایران بیاید! پس قاعدتاً باید همه می پرسیدند تکلیف تقویت تیم ملی چه شد؟

اما امیر قلعه نویی خوش شانس بود که پرسپولیس در خرم آباد بازی را به خیبر باخت، رضا درویش استعفا داد و رفت و صندلی هاشمیان نیز لرزان شده تا همه توجهات معطوف این باشگاه بزرگ و پرطرفدار شود و رسانه ها دیگر سراغی از امیر قلعه نویی نگیرند!

چیزی که لابلای این اتفاقات گم شد، حرف های علی پروین و نقد عملکرد قلعه نویی در تیم ملی بود. تمام کسانی که قلعه نویی و فوتبال را می شناسند، می دانند که او دو الگوی بزرگ ذهنی دارد؛ حشمت مهاجرانی در کارفنی و علی پروین در رفتارهای اجتماعی.

امیر با الگوبرداری از سلطان پرسپولیس، به دنبال ساختن چنین جایگاهی برای خود در استقلال بود که تا حدودی هم در دهه 80 موفق شد. اما یک دهه جام نگرفتن از دهه 90 تا هزاره جدید، موقعیت او را بسیار متزلزل کرد و حالا با تیم ملی می خواهد برند خود را احیا کند.

وقتی حشمت مهاجرانی از عملکرد امیر دفاع کرد، او در آستانه بازی با تانزانیا همه منتقدان خود را به سکوت دعوت و گفت از حشمت مهاجرانی که بالاتر نداریم! جالب اینکه در همان صحبت او از همه خواست از خودش و تصمیماتش حمایت کنند! مشخص نشد که وقتی نظر دیگران برایش مهم نیست، چطور حمایت آنها مهم می شود؟!

به این ترتیب وقتی الگوی بزرگ قلعه نویی نیز به جمع منتقدان او پیوسته، قاعدتاً باید این سوال را همه از او می پرسیدند که آیا علی پروین هم شامل دستور ژنرال می شود؟ چون حشمت خان از تو تعریف کرده حالا باید با انتقادات پروین چه کنیم؟ آیا او هم باید ساکت باشد؟

امیر خیلی خوش شانس بود که پرسپولیس به موقع به دادش رسید وگرنه همین انتقادات پروین می توانست به دردسر بزرگی برایش تبدیل شود!