به گزارش پارسینه و به نقل از scitechdaily، این تحقیق که در نشریه Scientific Reports منتشر شده، نشان می دهد فعالیت بدنی منظم همراه با مصرف امگا-3 می تواند عملکرد سیستم ایمنی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد و شدت پریودنتیت آپیکال مزمن را کاهش دهد.

پریودنتیت آپیکال شامل التهاب در نوک ریشه دندان و بافت های اطراف آن است که اغلب در اثر پوسیدگی های درمان نشده ایجاد می شود. زمانی که پوسیدگی به درستی مدیریت نشود، باکتری ها می توانند به کانال ریشه نفوذ کرده و به نوک ریشه برسند، که منجر به عفونت و تحلیل استخوان اطراف دندان می شود.

به گفته پژوهشگران، این نخستین شواهدی است که نشان می دهد ترکیب ورزش متوسط با مصرف امگا-3 می تواند به طور مؤثری التهاب مرتبط با پریودنتیت آپیکال را کاهش دهد. این رویکرد ترکیبی به کند شدن گسترش باکتری ها، کاهش تخریب استخوان، تنظیم ترشح مولکول های التهابی، و افزایش فعالیت فیبروبلاست ها—سلول هایی که برای ساخت و نگهداری بافت ضروری هستند—کمک کرده است.

در صورت عدم درمان، این عفونت در نهایت می تواند منجر به از دست رفتن دندان شود. این مطالعه همچنین به ارتباط دوطرفه بین پریودنتیت آپیکال و برخی بیماری های سیستمیک اشاره دارد. بیماری هایی مانند دیابت، سندرم متابولیک، تصلب شرایین و بیماری های کلیوی می توانند عفونت دهانی را تشدید کنند، در حالی که التهاب در نوک ریشه دندان نیز می تواند این اختلالات را بدتر کند.

روژریو دِ کاستیلو، استاد دانشکده دندان پزشکی آراساتوبا در دانشگاه ایالتی سائوپائولو (FOA-UNESP) در برزیل، که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشته و توسط FAPESP حمایت شده، توضیح می دهد:

این بیماری ممکن است به دلیل ماهیت مزمنش از دید بیماران پنهان بماند، اما می تواند پیشرفت کرده و منجر به تخریب استخوان و لق شدن دندان شود. همچنین در شرایط خاص، مانند افت ایمنی، می تواند به حالت حاد تبدیل شود، به طوری که بیمار درد احساس کند، چرک در محل تشکیل شود، و صورت متورم گردد.

آنا پائولا فرناندس ریبیرو، نویسنده اول این مطالعه که در دوره دکترای خود در FOA-UNESP انجام داده، می گوید:

در موش ها، ورزش به تنهایی باعث بهبود سیستمیک شد و پاسخ ایمنی موضعی را تنظیم کرد. علاوه بر آن، وقتی با مکمل سازی همراه شد، شدت آسیب ناشی از بیماری اندودنتیک را بیشتر کاهش داد.

التهاب کمتر

پژوهشگران پریودنتیت آپیکال را در 30 موش القا کردند و آن ها را به سه گروه تقسیم نمودند. گروه اول هیچ مداخله ای دریافت نکرد. گروه دوم و سوم تحت یک برنامه شنا به مدت 30 روز قرار گرفتند.

گروه سوم همچنین مکمل غذایی امگا-3 دریافت کرد—اسید چرب چندغیراشباعی که به خاطر اثرات درمانی اش در بیماری های التهابی مزمن شناخته شده است.

گروهی که فقط شنا کرده بودند، نتایج بهتری نسبت به گروه کنترل بدون درمان داشتند. با این حال، مکمل سازی با امگا-3 همراه با ورزش، تنظیم پاسخ ایمنی و کنترل عفونت را به طور مؤثرتری انجام داد.

تحلیل های ایمونوهیستوشیمی، که نحوه پاسخ سیستم ایمنی به عفونت را ارزیابی می کنند، سطوح متفاوتی از سایتوکاین های اینترلوکین 17 (IL-17) و فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) را نشان دادند که شدت پاسخ التهابی را مشخص می کنند.

در حالی که موش های بدون درمان سطح متوسطی از این سایتوکاین ها داشتند، موش هایی که ورزش کرده بودند سطح پایین تری داشتند، و موش هایی که مکمل دریافت کرده بودند پایین ترین سطح را نشان دادند.

علاوه بر سطح پایین تر این سایتوکاین ها، گروه ورزش کار تعداد کمتری استئوکلاست داشت—سلول هایی که بافت استخوانی را جذب می کنند و نشان دهنده تحلیل استخوان هستند. نتایج در گروه مصرف کننده امگا-3 حتی بهتر بود و تفاوت های آماری معناداری نسبت به گروه بدون درمان نشان داد.

اسکن های میکرو CT از فک ها نشان داد که حیواناتی که شنا کرده بودند، کاهش حجم استخوان آلوئولار (استخوانی که دندان ها را پوشش می دهد) کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند. این کاهش در گروه مکمل دار حتی کمتر بود.

به گفته نویسندگان، این مطالعه شواهد جدیدی از فواید فعالیت بدنی و امگا-3 برای سیستم ایمنی ارائه می دهد—با تأثیرات آشکارتر بر سلامت دهان.

جاسینتو می گوید:

برای اینکه بدانیم آیا همین نتایج در انسان ها نیز صدق می کند، به یک مطالعه بالینی با تعداد قابل توجهی از بیماران نیاز داریم. با این حال، در کنار فواید اثبات شده ورزش و مصرف امگا-3، این مطالعه نیز یک مدرک مهم دیگر به شمار می رود.