به گزارش پارسینه ، بغل کردن نوزادان یکی از فعالیت های طبیعی و پرطرفداری است که والدین به طور غریزی به آن پرداخته و احساس نزدیکی و ارتباط عاطفی با فرزند خود را تقویت می کنند. این عمل نه تنها به نوزاد احساس امنیت و آرامش می دهد بلکه به والدین نیز حس رضایت و عشق را منتقل می کند. با این حال، بغل کردن بیش از حد نوزاد می تواند عوارض و اثراتی منفی بر روی رشد عاطفی و جسمی او داشته باشد.

در حالی که بغل کردن نوزاد به طور کلی مفید است، اما انجام بیش از حد آن می تواند به عوارضی منجر شود که باید به آنها توجه کرد:

بغل کردن بیش از حد نوزاد می تواند به وابستگی عاطفی شدید منجر شود. نوزادانی که به طور مداوم در آغوش والدین قرار دارند، ممکن است احساس کنند که نمی توانند به تنهایی احساس امنیت کنند و در نتیجه، وابستگی عاطفی آنها به والدین افزایش می یابد.

بغل کردن زیاد ممکن است بر روی رشد جسمی نوزاد تأثیر منفی بگذارد. نوزادانی که همیشه در آغوش هستند، ممکن است فرصت کافی برای کاوش در محیط اطراف خود نداشته باشند و این می تواند باعث تأخیر در رشد حرکتی آنها شود.

نوزادانی که به طور مداوم در آغوش والدین خوابیده اند، ممکن است به خوابیدن در آغوش عادت کنند و این امر باعث ایجاد مشکلات خواب در آینده خواهد شد. آنها ممکن است در هنگام انتقال به تخت خود با مشکلاتی مواجه شوند و خوابشان به هم بخورد.

بغل کردن بیش از حد می تواند به عدم توانایی نوزاد در برقراری ارتباط با دیگران منجر شود. نوزادانی که به طور مداوم در آغوش والدین به سر می برند، ممکن است نتوانند مهارت های اجتماعی خود را به خوبی توسعه دهند و در نتیجه، در تعاملات اجتماعی دچار مشکل شوند.

بغل کردن بیش از حد نوزاد می تواند باعث ایجاد فشار و خستگی بر بدن والدین شود. این فشار می تواند به مشکلات عضلانی و استخوانی منجر شود و به سلامتی والدین آسیب برساند.

برای جلوگیری از عوارض بغل کردن زیاد نوزاد، والدین می توانند به نکات زیر توجه کنند:

والدین باید سعی کنند تعادلی بین بغل کردن و گذراندن زمان به تنهایی برای نوزاد ایجاد کنند. این کار به نوزاد کمک می کند تا احساس امنیت کند و در عین حال مهارت های حرکتی و اجتماعی خود را توسعه دهد.

والدین می توانند با قرار دادن نوزاد در محیطی امن و مناسب، او را تشویق به کاوش کنند. این کار به نوزاد اجازه می دهد تا تجربیات جدیدی را کسب کند و رشد حرکتی خود را تسریع کند.

والدین می توانند زمان هایی را برای بغل کردن نوزاد مشخص کنند و در باقی زمان ها او را به تنهایی بازی و سرگرم کنند. این کار به نوزاد کمک می کند تا به تنهایی بازی کند و احساس استقلال بیشتری داشته باشد.

استفاده از ابزارهای کمکی مانند کالسکه یا آغوشی نوزادی می تواند به والدین کمک کند تا نوزاد خود را در حالی که دستانشان آزاد است، نزدیک نگه دارند. و به والدین این امکان را می دهند که همزمان با داشتن نوزاد، کارهای روزمره خود را نیز انجام دهند.

والدین باید به نیازهای نوزاد خود گوش دهند و به دنبال نشانه هایی از خستگی و نیاز به استراحت باشند. این کار به آنها کمک می کند تا زمان بغل کردن را به درستی مدیریت کنند و از عوارض آن جلوگیری کنند.