به نقل از فرارو، وام خودرو فرهنگیان در واقع، توافقی میان بانک، خودروساز و دستگاه اداری است که با عنوانی رفاهی معرفی می شود. این وام ویژه فرهنگیان عضو صندوق ذخیره است.

وزارت آموزش وپرورش از اوایل پاییز 1404 با همکاری بانک ملی تا سقف 700 میلیون تومان برای خرید خودرو های داخلی تسهیلاتی را تعریف کرده است. به گفته کارشناسان این حوزه، وام خودرو فرهنگیان در کنار تخصیص برخی منابع، سهمی از منافع شرکت های خودروساز و بانک ها را تضمین می کند؛ وضعیتی که یادآور مدل های لیزینگی دهه 90 در کشور های شرقی (مکانیزم شبه وام با نرخ بهره بالا) است.

منابع وام خودرو فرهنگیان به صورت مستقیم از بانک ملی تامین و با نرخ سود اسمی 18 درصد و بازپرداخت 84 ماهه پرداخت می شود. بانک مبلغی را برای خرید خودرو های داخلی به حساب نمایندگی ها واریز کرده و سند خودرو تا پایان تسویه اقساط در رهن بانک باقی می ماند.

بدین ترتیب، وام 700 میلیونی در پایان دوره به حدود یک میلیارد و 200 میلیون تومان بازپرداخت نیاز دارد؛ یعنی بیش از 530 میلیون تومان فقط به بهره و هزینه مالی اختصاص می یابد.

فرآیند دریافت وام خود چالشی جداگانه است. فرهنگیان برای ثبت نام ابتدا باید مراحل اعتبارسنجی، معرفی نامه اداری و ارائه دو ضامن رسمی را طی کنند.

صدور تاییدیه بانک و تخصیص شماره شاسی خودرو نیز حدود سه تا چهار هفته زمان خواهد برد.

مهم تر از تمام این موارد، حق انتخاب خودرو در این طرح محدود است؛ تنها مدل هایی از ایران خودرو و سایپا در فهرست وجود دارد و امکان خرید خودرو از برند دیگر یا آزادسازی سند تا پایان اقساط وجود ندارد.

سقف تهسیلات خودرو برای فرهنگیان 700 میلیون تومان است. بدین ترتیب، اقساط ماهانه حدود 14٫7 میلیون تومان خواهد بود که می تواند از حقوق ماهانه یک فرهنگی هم فراتر رود.

بنابراین، فرهنگیان واجد شرایط به مدت هفت سال، بخشی از درآمد ثابت خود را صرف بازپرداخت به بانک می کنند.

مجموع پرداخت فرهنگیان در پایان دوره ی هفت ساله به حدود یک میلیارد و 200 میلیون تومان می رسد.

نهایتا ارزش واقعی خودرو خریداری شده با این وام، پس از هفت سال و با افت ارزش ریال، کمتر از نیمی از مبلغ پرداختی خواهد بود. در عمل فرهنگیان مالکی هستند که دارایی شان هم استهلاک می یابد و هم ارزش اسمی آن در برابر تورم از بین می رود.