| به گزارش پارسینه ، این اسکلت کوچک برنزی یکی از تنها دوازده نمونه ی شناخته شده از لاروا کُنویوالیس های باستانی رومی است؛ مجسمه هایی از ارواح ضیافت که حدود دو هزار سال پیش به عنوان یادگاری در مهمانی ها اهدا می شدند. این اسکلت در اصل دارای بازوها و پاهای مفصلی بوده، اما امروزه تنها بخشی از پای چپ آن باقی مانده است. جمجمه ی آن دارای حدقه های بزرگ و گرد و دهانی گشوده با لبخند است. این پیکره برنزی حدود 6٫6 سانتی متر قد دارد و اکنون در مجموعه ی گِتی ویلا در لس آنجلس، ایالت کالیفرنیا نگهداری می شود. بر پایه پژوهشی در سال 1980، نوشته ی فایا کازی فرِل، متصدی وقت موزه گتی، این اسکلت نوعی یادگاری بوده است؛ نمادی از کوتاهی زندگی و گریزناپذیری مرگ. 
احتمال می رود این اسکلت های کوچک و شبح وار در مهمانی های شام میان مهمانان پخش می شده اند تا به فلسفه ی اپیکوری اشاره کنند؛ مکتبی که باور داشت از آن جا که مرگ بزرگ ترین ترس انسان است، باید از لذت های زندگی بهره برد. به گفته ی موزه ی گِتی، در هنر و ادبیات روم باستان، موضوع ضیافت و مرگ اغلب ارتباطی نمادین با هم داشتند. 
در رمان ساتیریکون ، نوشته ی پترونیوس در اواخر قرن اول میلادی، شخصیتی به نام تریمالکیو میزبان یک ضیافت باشکوه است. راوی چنین می گوید: برده ای اسکلتی نقره ای آورد که مفاصل و مهره هایش چنان ساخته شده بود که می توانست به هر جهت بچرخد. او چند بار آن را روی میز انداخت و اسکلت با حرکات آزادش به حالت هایی مضحک و عجیب درآمد. 
سپس تریمالکیو گفت: این اسکلت که در برابر ماست، همان چیزیست که ما در پایان خواهیم بود! پس بیایید تا زمانی که زندگی عزیز است، از آن لذت ببریم! نمونه ی شبح ضیافت در موزه ی گِتی از دید علمی چندان دقیق نیست. فایا کازی فرِل نوشته: شاید مهم تر از دقت علمی این بود که این اسکلت های استخوانی پرتحرک و زنده به نظر برسند . | 
فوری؛ تغییری بزرگ در یارانه کالابرگ از آبان‌ماه | واریزی 500 هزار تومانی برای این دهک‌ها
فوری؛ تغییری بزرگ در یارانه کالابرگ از آبان‌ماه | واریزی 500 هزار تومانی برای این دهک‌ها
حضور علی دایی در مراسم «روزملی اسپانیا» در تهران