خداداد عزیزی، مدیر ورزشی تیم تراکتور در گفت وگویی تند و صریح، پرده از ضعف های ساختاری، فساد مالی و افت کیفی شدید فوتبال ایران برداشت. او با انتقاد از سبک بازی محافظه کارانه و ارقام قراردادهای نجومی، خواستار قطع پخش بازی های تیم ملی شد و ابراز ناامیدی کرد که شرایط کنونی تنها با معجزه اصلاح خواهد شد.

عزیزی درباره افت لیگ برتر فوتبال ایران، بازی های تیم ملی فوتبال و … صحبت هایی انجام داد که در زیر می خوانید:

کیفیت پایین لیگ، عدم تبدیل موقعیت به گل و ضعف مفرط نیروی انسانی

من می توانم فقط در مورد تیم خودمان صحبت کنم. به غیر از یک بازی در بقیه مسابقات که برنده نشدیم، موقعیت های مان را تبدیل به گل نکردیم، از جمله بازی با مس رفسنجان. فوتبال همین است، اگر از موقعیت های تان استفاده نکنید تنبیه می شوید یا نتیجه نمی گیرید. به غیر دیدار با استقلال که بدون تعارف خوب نبودیم، در سایر مسابقات موقعیت های خوبی برای گل زدن ایجاد کردیم ولی بچه ها در زدن ضربات آخر دقت نکردند. برابر فجرسپاسی سوار بازی بودیم. فجری ها با سیستمی بازی کردند که در درجه اول گل نخورند و بعد گل بزنند. باید بپذیریم فوتبال ما به لحاظ نیروی انسانی ضعیف شده است. خیلی از مربیان به این نتیجه رسیده اند که نتیجه گرایی بهتر از ارائه فوتبال زیباست. حتی لازم باشد فوتبال اتوبوسی بازی می کنند تا نبازند. فوتبال از لحاظ فنی صفر شده و قشنگی سابق را ندارد. گاهی اوقات بازی های قدیمی در دوران خودمان را نگاه می کنم، تیم ها مدام در حال حمله کردن هستند، اما امروز همه چیز از بین رفته است. تنها تیمی که برابر ما فوتبال بازی کرد، آلومینیوم اراک بود. آلومینیوم با وجود اینکه بازیکنانی با سن و سال کم در اختیار داشت، اصلا ضد فوتبال بازی نکرد. این جسارت را در تیم مجتبی حسینی دیدم، در صورتی که آلومینیوم به لحاظ تجربه بازیکنان، مالی و … پایین تر از تراکتور است. درست است که آلومینیوم 4 گل خورد ولی برای دقایقی تحت فشارمان گذاشت و اصلا دفاعی بازی نکرد، چیزی که در فوتبال مان کمتر می بینیم. در بحث آقای گلی، دیگر گذشت بازیکنی مثل رضا عنایتی بیاید و 22 گل بزند.

موضع گیری نسبت به تیم ملی و نارضایتی مردم از شرایط فعلی

بحث تیم ملی قضیه دیگری است و اگر بخواهیم حرف بزنیم برخی موضع می گیرند. طبیعی است که ناراحت باشند. ما خیلی از واقعیت ها را نیز نمی گوییم. باشگاه ها دو هزار میلیارد هزینه می کنند و مردم در این شرایط سخت اقتصادی، انتظار دارند فوتبال خوبی ببینند.

ارقام نجومی قراردادها در سایه دولتی بودن باشگاه ها و نبود حساب و کتاب

وقتی فوتبال در ایران دولتی باشد، پول های عجیب و غریبی از خزانه می آید. آمار و ارقامی رد و بدل می شود که خنده دار است. یک بازیکن صد میلیارد تومان می گیرد که نزدیک به یک میلیون دلار می شود و باید یک تنه 8 بازی را به تنهایی در بیاورد و گل های سه امتیازی بزند. اگر مدافع باشد، باید جلوی فشار حریف را بگیرد ولی این چیزها را نمی بینیم. تعجب می کنم چطور این پول ها را به بازیکنان می دهند. همیشه موافق پول دادن به بازیکنان هستم چون زحمت می کشند ولی نه با این ارقام عجیب و غریب. باز هم می گویم یکی از دلایل این موضوع دولتی بودن تیم های ایرانی است و حساب و کتابی وجود ندارد. مدیران برای یک سال برنامه ریزی می کنند و سوالی از آنها درباره هزینه کردها پرسیده نمی شود.

حسرت نخوردن برای بازی در این دوران و ضعف شدید مهره های ملی

نه اصلا. هر کسی ما را می بیند می گوید فوتبال برای دوران شما بود. از فوتبالی که امروز در ایران می بینیم تعجب می کنند. در تیم ملی در برخی از پست ها بازیکن نداریم، در صورتی که زمان ما چند بازیکن در یک پست با هم دعوا می کردند که به تیم ملی دعوت شوند. به خاطر دارم زمانی که در تیم ملی بازیکنان به دو گروه تقسیم می شدند، بُکش بکش راه می انداختند.

ورود فساد با پول زیاد و انتقاد تند از تاکتیک تیم ملی در برابر روسیه

وقتی پول بیاید، فساد هم می آید. فیفا به این علت اصرار به خصوصی بودن باشگاه ها می کند که پای درآمدها در میان است. باشگاهی که همه پولش را از دولت می گیرد، چرا باید درآمدزایی کند؟ محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور از اول گفت بیشتر از این رقم به فلان بازیکن نمی دهم، چون باید از جیبش هزینه کند. از طرفی، اگر بخواهد مثلا بیش از 50 میلیارد تومان به یک بازیکن بدهد، 4، 5 بازیکن تاپ دیگر دارد و تیم بهم می ریزد. برای اینکه باشگاه ها دولتی هستند. در رده های ملی نیز شرایط خوبی نداریم و نمی دانم دنبال چه چیزی هستیم. برای من جالب بود که سرمربی تیم ملی ایران بعد از شکست برابر روسیه گفت که در نیمه دوم بازی تاکتیکی انجام دادیم. آقایان! مردم فوتبال را نگاه می کنند، از کدام تاکتیک حرف می زنید؟ از مسئولان تلویزیون و شبکه سه سیما می خواهم بازی تیم ملی را پخش نکنند تا مردم نبینند. در نود دقیقه چیزی به اسم تاکتیک ندیدیم. شاید در فوتبال چیزهای جدیدی آمده که ما خبر نداریم. شاید انگلیس، اسپانیا و آلمان متوجه این تاکتیک ها نشده اند. هر چقدر حرف بزنیم آب در هاون کوبیدن است. 15 سال پیش صحبت از جادوگری کردم و هنوز عده ای دست به چنین کارهایی می زنند ولی اتفاقی نیفتاده است. هنوز هم برخی ها در این فوتبال جادوگری می کنند. مردم از سیستم فوتبال ایران ناراحتند. اگر همین الان در یک برنامه نظرسنجی بگذارید بالای 90 درصد می گویند باید درِ این فوتبال تخته شود، چه باشگاهی و چه ملی. به خاطر دارم زمانی با ابومسلم مشهد در سال 1371 به شهری می رفتیم و بازی را می باختیم مردم در مشهد از مربی ما می پرسیدند که نتیجه چه شد، می گفتند 10 موقعیت گل ایجاد کردیم و نزدیم ولی حریف یک موقعیت داشت و گل زد. امروز نمی توانیم با تکنولوژی و فضای مجازی دروغ بگوییم. فوتبال ما دیگری چیزی برای لذت بردن ندارد و مردم حال شان از این فوتبال بد می شود.

فاصله امتیازی کم در لیگ و سیطره حواشی بر فوتبال

بله، در لیگی که ما صدرنشین هستیم با تیم انتهای جدول 4 امتیاز اختلاف داریم. در انگلیس ببینید تیم صدر جدول با انتهای جدول چقدر فاصله امتیازی دارد. در این فوتبال همه چیز هست. یک بخشی از فوتبال ایران حاشیه هاست. به لحاظ فنی که تعطیل شده ایم اما فوتبال ما دیگری چیزی برای جذابیت ندارد. در مسائل حاشیه ای فقط اعتراض کردن ما نیست، مدیران باشگاه ها را ببینید. بازیکنان و حتی رسانه ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. شاید برخی از دوستان رسانه ای من ناراحت شوند اما آنها هم گاهی اوقات بد رفتار می کنند. برای همین است که همه چیزمان در این فوتبال بهم می آید.

ناامیدی مطلق؛ راهکار در این فوتبال وجود ندارد

کار از دست رفته و باید معجزه شود. راهکاری ندارم چون آنقدر در این فوتبال مهندسان و دوستان حرفه ای هستند که خیلی نظرات ما مهم نیست.