به گزارش پارسینه ؛ بر اساس گزارش های منتشر شده در روزهای اخیر توسط چند رسانه تحلیلی وابسته به محافل امنیتی اسراییل، متخصصان این کشور به شواهدی مبنی بر فعالیت های گسترده در پروژه های هواپیمایی با قابلیت پنهان کاری (Stealth) دست یافته اند. تمرکز این گزارش ها بر ساختاری است که شباهت به طراحی بال پرنده (Flying Wing) موسوم به B-2 دارد؛ طرحی که به دلیل جذب و انحراف امواج رادار، نفوذ به عمق فضای هوایی غیرممکن را تسهیل می کند.

بمب افکن B-2 اسپریت که توسط نورثروپ گرومن توسعه داده شده، یکی از پیچیده ترین و گران ترین هواپیماهای نظامی تاریخ است که بر پایه اصل بال پرنده ساخته شده تا قابلیت نفوذ بدون شناسایی را فراهم کند. اگر ایران موفق به توسعه و عملیاتی سازی چنین پلتفرمی شده باشد، این امر نشان دهنده دستیابی به سطح بالایی از دانش آیرودینامیک، مواد کامپوزیتی پیشرفته و مهم تر از همه، مهندسی مواد جاذب رادار (RAM) خواهد بود.

تحلیلگران اسراییلی معتقدند که این پروژه، در صورت عملیاتی شدن، می تواند تعادل استراتژیک منطقه را به نفع تهران تغییر دهد، چرا که سامانه های پدافندی فعلی منطقه عمدتاً برای مقابله با جنگنده های دارای سطوح عمودی و رادارهای متعارف طراحی شده اند.

با وجود انتشار این ادعاها، کارشناسان مستقل و ناظران بین المللی نسبت به سرعت و صحت این پیشرفت ها محتاط هستند. ساخت یک هواپیمای رادارگریز در مقیاس B-2 نیازمند دهه ها تحقیق، میلیاردها دلار سرمایه گذاری و دسترسی به زنجیره های تأمین بسیار پیچیده است.

از سوی دیگر، ایران در سال های گذشته موفقیت هایی در توسعه پهپادهای رادارگریز (مانند شاهد 129 و فانتوم های تغییریافته) داشته است، اما پرش از پلتفرم های بدون سرنشین (UAV) به یک بمب افکن سرنشین دار استراتژیک با قابلیت حمل تسلیحات سنگین، فاصله ای عظیم است. بسیاری از تحلیلگران این گزارش ها را بیشتر در راستای جنگ اطلاعاتی و ایجاد بازدارندگی روانی در منطقه می دانند تا بازتابی از یک توانمندی عملیاتی اثبات شده.

در نهایت، جامعه بین المللی منتظر هرگونه نمایش رسمی یا تأیید فنی از سوی مقامات ایرانی درباره این پروژه است تا بتواند اهمیت واقعی این ادعاها را در معادلات نظامی منطقه ارزیابی کند.