به نقل از اطلاع فساد اقتصادی نه تنها منجر به ثروت اندوزی اقلیتی فاسد می شود.

بلکه رشد اقتصادی و تولید ثروت در جامعه را نیز مختل می کند. وقتی منابع اقتصادی به دست افراد کم بهره وری و به واسطه روابط سیاسی می افتد، بازار از کار می افتد

و بهره وری کاهش می یابد. این روند، فقیرتر شدن جامعه، تضعیف اخلاق و تمرکز قدرت در دست الیگارشی ها را به دنبال دارد.

فساد اقتصادی تنها به معنای غارت منابع یا ثروت اندوزی افراد خاص نیست. بزرگ ترین آسیب آن، کاهش تولید ثروت و بهره وری اقتصادی است. وقتی افراد با توان کمتر به واسطه روابط سیاسی منابع را کنترل کنند، رشد اقتصادی و رفاه جامعه کاهش می یابد.

فساد اقتصادی به جامعه می آموزد که خوب بودن و پایبندی به اخلاق پاداش ندارد و حتی ممکن است مجازات شود. این امر باعث انحطاط اخلاقی و کاهش اعتماد عمومی می شود و چرخه ای از فساد و ناکارآمدی ایجاد می کند.

ثروت جامعه زمانی رشد می کند که منابع کمیاب به دست افراد با بهره وری بالاتر برسد.

ثروتمند شدن، کنترل منابع را افزایش می دهد نه صرفاً مصرف کالاهای لوکس.

بازار، از طریق مبادلات آزاد، افراد با بهره وری بالا را شناسایی می کند و منابع را به دست آن ها می رساند.

فساد اقتصادی نقش بازار را کمرنگ می کند و قدرت سیاسی را افزایش می دهد. کسانی که منابع را کنترل می کنند، اغلب کم بهره وری هستند و تنها به دلیل روابط سیاسی به این قدرت دست یافته اند. نتیجه، استفاده ناکارآمد از منابع و فقیرتر شدن جامعه است.

فساد اقتصادی باعث می شود دولت و مناسبات اقتصادی به سمت الیگارشی حرکت کنند؛ جایی که قدرت در دست اقلیت فاسد و وابسته به شبکه های سیاسی متمرکز می شود. این روند، رفاه عمومی و رشد اقتصادی را محدود و نابرابری را تشدید می کند.