به گزارش پارسینه به نقل از پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوزباشگاه پرسپولیس، با همه پیشینه پرافتخار، نام درخشان و سرمایه عظیم هواداری، این روزها در شرایطی به سر می برد که نمی توان آن را صرفاً یک افت مقطعی قلمداد کرد.

آنچه امروز در پرسپولیس می گذرد، محصول سال ها مدیریت پرنوسان، تصمیم گیری های غیرکارشناسی، تغییرات شتاب زده و گسست ساختار فنی است.

تیمی که می توانست با حفظ ثبات و نگاه حرفه ای به یکی از قطب های آسیا بدل شود، اکنون در بحران هویتی قرار گرفته است؛ بحرانی که نه تنها در زمین، بلکه در اتاق های تصمیم گیری باشگاه نیز کاملاً مشهود است.

یکی از مهم ترین دلایل وضعیت ناپایدار امروز پرسپولیس، تغییرات بی وقفه و پرهزینه در کادر فنی در سالیان اخیر است. پس از جدایی برانکو ایوانکوویچ به عنوان یکی از موفق ترین مربیان تاریخ باشگاه، پرسپولیس وارد چرخه ای خطرناک از جابه جایی های پیاپی در نیمکت شد. مربیانی با سبک ها و نگرش های متفاوت، در فواصل کوتاه جایگزین یکدیگر شدند، بدون آن که فرصت برنامه ریزی بلندمدت یا تثبیت یک سیستم فنی فراهم شود.

پیامد این ناپایداری، بی هویتی تاکتیکی، افت کیفیت تیمی، نارضایتی بازیکنان و از همه مهم تر، سلب اعتماد هواداران به تصمیمات فنی بود. هوادار پرسپولیس که به ثبات، شخصیت تیمی و نتیجه گیری عادت کرده بود، حالا تیمش را گرفتار تصمیمات لحظه ای و غیرمنسجم می بیند.

در ادامه این بحران، پرسپولیس در نقل وانتقالات نیز عملکردی ضعیف و پرسؤال از خود به جای گذاشت. جذب بازیکنانی بدون ارزیابی دقیق فنی، بدون توجه به نیازهای پُست به پُست تیم، و از آن سو، کنار گذاشتن بازیکنان تأثیرگذار یا نادیده گرفتن مطالبات آن ها، توازن تیم را بر هم زد. در حالی که برخی از نفرات جذب شده حتی فرصت حضور در ترکیب اصلی را هم پیدا نکردند، بازیکنان کلیدی با کمترین تعامل یا پشتوانه روانی از ترکیب کنار گذاشته شدند. این آشفتگی نتیجه ای جز تخریب ساختار تیمی و افت کیفیت بازی ها نداشت.

سرمربی کم تجربه در میدان پرفشار

انتخاب سرمربی فعلی، آن هم بدون سابقه قابل اتکا در سطح اول فوتبال ایران یا آسیا، یکی دیگر از تصمیمات بحث برانگیز مدیریتی بود. در تیمی چون پرسپولیس، که کوچک ترین افت، تبعات رسانه ای و روانی گسترده دارد، واگذاری هدایت فنی به چهره ای کم تجربه، تصمیمی پرریسک و در تضاد با اصول حرفه ای گری بود. به ویژه زمانی که این سرمربی، فاقد تیم فنی مجرب و هماهنگ است و در چینش ترکیب، تعویض ها و مدیریت بحران، ضعف های فاحشی نشان داده است.

مدیرعاملی بدون پاسخ گویی و با فاصله از هوادار

در کنار تمام ضعف های فنی، آن چه بیش از پیش بر بحران فعلی دامن زده، مدیریت غیرپاسخ گو و بی توجه به مطالبات هواداری است. مدیرعامل باشگاه طی ماه های اخیر، بدون کوچک ترین شفاف سازی نسبت به اتفاقات فنی، نقل وانتقالات، هزینه های سنگین باشگاه و حاشیه های ایجادشده، در پشت درهای بسته تصمیم گرفته و عمل کرده است. این رویکرد، نه تنها بدنه هواداری را بی اعتماد کرده، بلکه شائبه حیف ومیل منابع مالی و غیبت نظارت مؤثر بر بیت المال را نیز برجسته تر ساخته است.

نادیده گرفتن تخصص؛ استفاده اشتباه از ظرفیت بازیکنان

یکی دیگر از موارد اساسی که فریاد کارشناسان و هواداران را بلند کرده، استفاده اشتباه از بازیکنان در پست های غیراختصاصی است. بازیکنانی که در نقش های اصلی خود بدرخشیده اند، در ترکیب های جدید مجبور به ایفای نقش هایی شده اند که هیچ گونه سنخیتی با مهارت های آن ها ندارد. نتیجه این تصمیمات، سردرگمی تاکتیکی، کاهش انگیزه، و افت چشمگیر بهره وری فردی در تیم بوده است.

هوادار؛ سرمایه ای که شنیده نمی شود

پرسپولیس بدون تردید یکی از هوادارمحورترین باشگاه های دنیاست، اما متأسفانه خواست و صدای هوادار در هیچ یک از تصمیمات کلان باشگاه لحاظ نمی شود. تجمعات اعتراضی، واکنش های گسترده در فضای مجازی و هشدارهای صریح پیشکسوتان، بارها نادیده گرفته شده اند. این در حالی است که هوادار نه اهل دخالت در تصمیمات فنی است و نه مطالبه ای جز شفافیت، احترام و عملکرد حرفه ای دارد.

اگر بازنگری نشود، فروپاشی محتمل است

پرسپولیس اکنون در نقطه ای ایستاده که ادامه مسیر با همین ساختار مدیریتی و فنی، جز آسیب بیشتر، دستاوردی نخواهد داشت. مالک باشگاه، وزارت ورزش، و مدیران ارشد، باید در اسرع وقت به بازنگری جدی در ساختار، تصمیم گیری و پاسخ گویی اقدام کنند.

باشگاهی با این سطح از هوادار، نباید قربانی نگاه های مصلحت اندیش، انتصابات غیرفوتبالی، یا پروژه های کوتاه مدت باشد.

پرسپولیس بیش از همیشه نیازمند ثبات، تخصص، شفافیت و مدیریت حرفه ای است.

هوادار سکوت نمی کند. وسکوها باز شروع به حیاکن رها کن مدیران وکادرفنی را سرمی دهند چون فوتبال جای آزمون و خطا نیست.