به گزارش پارسینه و به نقل از scitechdaily، با نرخ شش میلیارد تن در ثانیه انجام می شود—سریع ترین نرخ رشد سیاره ای که تاکنون ثبت شده است. تیم تحقیقاتی حدس می زند که میدان های مغناطیسی قوی ممکن است ماده را به سوی این سیاره هدایت کنند؛ پدیده ای که پیش تر فقط در ستارگان دیده شده بود.

اخترشناسان شاهد یک رشد انفجاری در نوعی نادر از سیارات موسوم به سیارات سرگردان بوده اند. برخلاف سیارات معمولی که به دور ستارگان می گردند، این سیارات بی خانمان آزادانه در فضا شناورند. با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ ESO، پژوهشگران دریافتند که یکی از این سیارات با سرعتی بی سابقه در حال بلعیدن گاز و غبار اطراف خود است—حدود شش میلیارد تن در هر ثانیه. این سریع ترین رشد ثبت شده برای هر نوع سیاره ای است و سرنخ های تازه ای درباره نحوه شکل گیری و تحول این دنیاهای منزوی ارائه می دهد.

شاید مردم سیارات را دنیاهایی آرام و پایدار تصور کنند، اما با این کشف می بینیم که اجرام سیاره ای شناور در فضا می توانند مکان هایی هیجان انگیز باشند ، می گوید ویکتور آلمندروس-آباد، اخترشناس رصدخانه نجومی پالرمو در مؤسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا و نویسنده اصلی این مطالعه.

این جرم که به طور رسمی Cha 1107-7626 نام دارد، در فاصله حدود 620 سال نوری از زمین در صورت فلکی آفتاب پرست قرار دارد و جرمی بین پنج تا ده برابر مشتری دارد. این سیاره هنوز در حال شکل گیری است و توسط دیسکی چرخان از گاز و غبار احاطه شده که در فرآیندی موسوم به افزایش جرم به سطح سیاره سقوط می کند. آلمندروس-آباد و همکارانش دریافتند که این فرآیند تغذیه ای به هیچ وجه یکنواخت نیست و جهش های چشمگیر فعالیت را نشان می دهد.

تا آگوست 2025، نرخ افزایش جرم این سیاره تقریباً هشت برابر شده و به شش میلیارد تن در ثانیه رسیده بود. این شدیدترین دوره افزایش جرم ثبت شده برای یک جرم سیاره ای است ، می گوید آلمندروس-آباد. این کشف که در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده، با استفاده از طیف نگار X-shooter روی تلسکوپ VLT در بیابان آتاکامای شیلی انجام شده است. پژوهشگران همچنین داده هایی از تلسکوپ فضایی جیمز وب و مشاهدات آرشیوی طیف نگار SINFONI روی VLT را نیز به کار گرفتند.

منشأ سیارات سرگردان هنوز پرسشی باز است: آیا آن ها اجرام کم جرم شکل گرفته مانند ستارگان هستند یا سیارات غول پیکری که از منظومه های مادری خود بیرون رانده شده اند؟ می پرسد الکس شولز، اخترشناس دانشگاه سنت اندروز بریتانیا و نویسنده همکار این مطالعه. یافته ها نشان می دهند که دست کم برخی از سیارات سرگردان ممکن است مسیر شکل گیری مشابهی با ستارگان داشته باشند، چرا که جهش های مشابهی در افزایش جرم پیش تر در ستارگان جوان دیده شده بود. بلیندا دامیان، اخترشناس دیگر از دانشگاه سنت اندروز، توضیح می دهد: این کشف مرز میان ستارگان و سیارات را مبهم می کند و نگاهی اجمالی به نخستین مراحل شکل گیری سیارات سرگردان به ما می دهد.

با مقایسه نور منتشرشده پیش و هنگام جهش، اخترشناسان سرنخ هایی درباره ماهیت فرآیند افزایش جرم به دست آوردند. جالب آن که فعالیت مغناطیسی نقشی کلیدی در سقوط شدید ماده ایفا کرده—پدیده ای که پیش تر فقط در ستارگان دیده شده بود. این نشان می دهد که حتی اجرام کم جرم نیز می توانند میدان های مغناطیسی قدرتمندی داشته باشند که چنین رویدادهایی را ممکن می سازند. تیم تحقیقاتی همچنین دریافت که شیمی دیسک اطراف سیاره در طول این دوره تغییر کرده است؛ بخار آب در طول این دوره شناسایی شد، اما پیش از آن وجود نداشت—پدیده ای که پیش تر فقط در ستارگان دیده شده بود، نه در هیچ نوع سیاره ای.

سیارات شناور در فضا به دلیل کم نور بودن، بسیار دشوار شناسایی می شوند، اما تلسکوپ بسیار بزرگ آینده ESO (ELT) که زیر تاریک ترین آسمان های جهان فعالیت خواهد کرد، می تواند این وضعیت را تغییر دهد. ابزارهای قدرتمند و آینه اصلی عظیم آن به اخترشناسان امکان می دهد تا سیارات تنها بیشتری را کشف و مطالعه کنند و درک بهتری از شباهت آن ها با ستارگان به دست آورند. همان طور که آملیا بایو، اخترشناس ESO و نویسنده همکار این مطالعه می گوید: این که یک جرم سیاره ای بتواند مانند یک ستاره رفتار کند، شگفت انگیز است و ما را به تأمل درباره دنیای فراتر از زمین در مراحل ابتدایی شکل گیری شان دعوت می کند.