به نقل از timesofindia، گاهی خوردن یک وعده غذایی بزرگ مشکلی ایجاد نمی کند، اما اگر به یک عادت تبدیل شود، می تواند فشار زیادی به بدن وارد کند. پرخوری معمولاً ارتباطی با گرسنگی ندارد، بلکه بیشتر به استرس، احساسات و گاهی اوقات بی حوصلگی مربوط می شود. خوردن بیش از نیاز بدن می تواند باعث احساس سنگینی، نفخ و ناراحتی شود. در بلندمدت، پرخوری مکرر ممکن است سیگنال های طبیعی گرسنگی بدن را مختل کرده و خطر مقاومت به انسولین، مشکلات کبدی و حتی بیماری های قلبی را افزایش دهد.

برای درک اثربخشی این روش، می توان از مردم اوکیناوا در ژاپن مثال زد. ساکنان این جزیره به داشتن طول عمر بالا معروف اند و از مفهومی به نام هارا هاچی بو پیروی می کنند — یعنی زمانی که 80٪ سیر شده اید، دست از خوردن بکشید. این روش به معنای سخت گیری نیست، بلکه به اعتدال و آگاهی مربوط می شود.

به طور مشابه، قبل از اینکه سراغ یک میان وعده بروید، یک مکث 30 ثانیه ای کافی است تا انتخابی آگاهانه داشته باشید. این عادت ها می توانند از پرخوری و احساس ناخوشایند ناشی از آن جلوگیری کنند.

مطالعه ای از مؤسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) نشان داد بزرگسالانی که قبل از وعده غذایی 500 میلی لیتر آب نوشیدند، کالری کمتری مصرف کردند. دلیل آن این است که هیدراته بودن قبل از غذا می تواند حس سیری ایجاد کرده و از پرخوری جلوگیری کند. گاهی بدن تشنگی را با گرسنگی اشتباه می گیرد. نوشیدن آب نه تنها به کنترل اشتها کمک می کند، بلکه از انرژی، متابولیسم و گوارش نیز حمایت می کند. بنابراین، دفعه بعد که هوس خوردن کردید، یک لیوان آب بنوشید و ببینید آیا بدن تان هنوز به میان وعده نیاز دارد یا نه.

ممکن است بی اهمیت به نظر برسد، اما اندازه ظرف ها تأثیر زیادی بر مقدار غذایی که می خورید دارد. مطالعه ای از NIH درباره اندازه بشقاب و احساس سیری، اثربخشی استفاده از ظروف کوچک برای جلوگیری از پرخوری را نشان داد. تحقیقات دیگر نیز نشان می دهند افرادی که از بشقاب های بزرگ استفاده می کنند، بدون اینکه متوجه شوند، غذای بیشتری برمی دارند و می خورند. استفاده از بشقاب ها و کاسه های کوچک می تواند ذهن را فریب دهد تا با مقدار کمتر احساس رضایت کند.

گاهی پرخوری فقط به دلیل ناتوانی در کنترل نیست، بلکه استرس مداوم نیز می تواند منجر به پرخوری شود. مطالعات نشان می دهند که ترشح کورتیزول (هورمون استرس) اشتها را افزایش می دهد. اصطلاحی به نام خوردن ناشی از استرس وجود دارد که هورمون ها پشت آن هستند. همچنین، کم خوابی نیز می تواند باعث ترشح کورتیزول شود و فرد را وارد چرخه پرخوری کند.

تنظیم برنامه خواب و انجام فعالیت هایی مانند مدیتیشن و ورزش برای کاهش استرس می تواند به افرادی که به دلیل استرس پرخوری می کنند، کمک کند.

مفهوم معماری انتخاب (2008) نشان می دهد که تغییرات کوچک در محیط می توانند رفتار را هدایت کنند. همین اصل اگر در عادت های غذایی به کار گرفته شود، می تواند نتایج مطلوبی داشته باشد. اگر فردی شروع کند به دور نگه داشتن میان وعده ها از دید، فکر خوردن یا پرخوری نیز از ذهن دور می شود. بنابراین، راهی مؤثر برای توقف پرخوری — به ویژه خوراکی هایی که فاقد فیبر و ارزش غذایی هستند این است که آن ها را کمتر قابل دیدن و سخت تر قابل دسترس کنیم.

این عادت های ساده نه تنها از ناراحتی ناشی از پرخوری جلوگیری می کنند، بلکه به حفظ ثبات و انتخاب سلامتی به جای مصرف های ناگهانی کمک می کنند.